შეწყვეტილი გრძნობა

14.

დილით ჯიმინს როგორც ყოველთვის ჯონგუკზე აკრულს გაიღვიძა. წინა დღის მომხდარმა ინციდენტმა როგორც ჩანს ჯიმინი ზედმეტად გაანაწყენა რამაც მისი სხეულიდან მოშორება გამოიწვია. ალფასაც ამ ქმედებაზე მალევე გამოეღვიძა და ჯერ კიდევ ძილბურანში მყოფმა გაკვირვებულმა შეხედა ომეგას.
-ჯიმინაა შენ რა ისევ გაბუტული ხარ ჩემზე?-ჩაეცინა ალფას და ომეგასკენ მიხოხდა. - ოჰ ჩემი პატარა გაბრაზებულია?- ჯიმინს ზევიდან მოექცა და ღუტუნი დაუწყო რაეც ომეგას უმალვე აუტყდა სიცილი. ჯიმინს უკვე სუნთქვაც კი რომ გაუჭირდა მხოლოდ მაშინ გაჩერდა ჯონი და პატარას დაკოცვნა დაუწყო. ჯიმინს ამაზეც ეცინებოდა და ზოგჯერ კვნესოდა კიდეც თუ ჯონი მისთვის ყველაზე სენაიტიურ ადგილას აკოცებდა. ტუჩებთან იყო უკვწ ასული საკოცნელად რომ ჯიმინის მუცელმა ხმის გამოცემა დაიწყო რაზეც ჯონს გაეცინა და სანამ ადგებოდნენ მუცელს დაუწყო კოცვა.
ჯონგუკმა ჩაიცვა და სამზარეულოში ფანქეიქებია გამოცხობა დაიწყო. ჯიმინს კი ადრე მისთვის სასიამოვნო და სსაყვარელ სუნზე გულის რევის შეგრძნება გაუჩნდა რაზეც მაშინვე სააბაზანოში გაიქცა. იქ დაახლოებით ნახევარი საათი დაჰყო რადგან დაბანვაც გადაწყვიტა და თავიც მოიწესრიგა.
ქვევით ჩასვლამდე მხოლოდ ტრუსი და ალფია მაისური ჩაიცვა რომელიც თითქმს მუხლებამდე სწვდებოდა და ძალიან განიერიც იყო. სამზარეულოში შესულს ჯონგუკი იქ არ დახვდა ამიტომ მისი მოძებნა დაიწყო, როდესაც ღია კარში სწორედ ჯონი დაინახა. გასვლას აპირებდა რომ ნაცნობი ხმა შემოესმა.
-ჯონგუკ შენ ხომ გიყვარვარ არა? ამ გომბიოსთან რატომ ჩერდები!-ამ სიტყვების გაგებისას ჯიმინი გაიყინა ხმის პატრონი ხომ ლეო იყო.- ვიცი რომ ამ ომეგასთან ფიქტიურ ქორწინებაში ხარ გაშირდი და ჩემზე იქორწინე.
-საკმარისია! ჯიმინზე აღარაფერი თქვა! თუ კიდევ მიაყენებ მას შეურაწყოფას გეფიცები მოგკლავ!- დაიღრინა ალფა, წტყობოდა ეომ ცდილობდა ხმა ეკონტროლებინა.
-ოჰ საყვარელო კარგი რაა! ეს ჭეშმარიტია ინსტიქტები უნდა მოიშორო.-დანანებით თქვა ლეომ.
-ახლავე წადი აქედან სანამ ჯიმინმა დაგინახა! არმინდა რომ ინერვიულოს!-დაუცაცხანა ჯონმა.
უეცრად კი მანქანის გაჩერების ხმაც გაისმა, შემდეგ კი ნაბიჯების რომელიც გარეთ მდგომწბს უახლოვდებოდა.
-აბა აქ ვინ გვყოლია! ჯონგუკ! ასე რატომ დადიხარ გარეთ! ჯერ ისევ ცივა შეიძლება გაცივდე!-დატუქსა ჯონი რაზეც ჯიმინი მაშინვე მიხვდა რომ ჯინი მოვიდა.
-კარგი რა ჯინ! ჯინგუკა მეორე მამიკო აღარ სჭირდება იმისთვის რომ რამეზე მიუთითონ!-ჩაიცინა ლეომ.
-შეე..-ჯონგუკმა დაიწყო მაგრამ ვინ დააცადა ლაპარაკი.
-უი ეს ბოზიც აქ ყოფილა. ვერ შეგამჩნიე. ნუ საერთოდ შენ სულ პენისზე ხარ წამოხმული და ეხლა ისე რო ხარ ნუუ რთული შედანჩნევი ხარ.- ამი გაგონებაზე ჯიმინს სიცილი აუტყდა რაზეც ყველამ მაშინვე სახლში შეიხედა.
-ბოდიშით ბოდიშით!-თან ცრემლებს იწმენდდა ომეგა და ისე ლაპარაკობდა- სიცილი ვეღარ შევიკავე!-კიდევ ერთხელ ჩაიცინა შებრუნებას აპირებდა რომ ლეოს ხმა მოესმა.
-ამ მდაბიოს ისიც კი არ უსწავლია რომ სხვებს არ უნდა მოუსმინოს.- ჩაიცინა და უკვე როდესაც პაკის მუშტი დაინახა მგვიანი იყო. მაშინვე ძირს დაეცა წარბგახეთქილი.
-ბოზო რამეს კიდევ იტყვი და გეფიცები უკვე ჯინმა თქვა რომ ძალიან გიყვარს პენისები, ამშემთხვევაში მაგაზე არა მაგრამ შემოსასვლელში რომ უზარმაზარი ბოძი დგას იმაზე დაგსვავ!-დაუყვირა პაკმა და მაშინვე შიგნით შეიყვანეს რომ ლეოს გამოხტომების გამო თავისივე ნათქვამი არ შეესრულებინა. სანამ ჯონგუკი და ჯინი ომეგას დააწყნარებდნენ მანამდე უკვე ბლინები რომელიც ჯონმა ღუმელზე დატოვა მთლიანად დამწვარი იყო. რისგამოც ალფას ახლიდან მომზადება მოუწია.
ომეგებმა კი დრო იხელთეს და საძინებელში ავიდნენ.
-ჯინ მოიტანე რაც გთხოვე?-ნერვიულად ჰკითხა ჯიმინმა.
-რათქმაუნდა მიდი სწრაფად საბაზანოში შედი, ინსტრუქცია მანდვეა.-ჯინმა ჩანთიდან ორსულობის ტესტი მოაწოდა რომელიც ჯიმინმა მაშინ სთხოვა მოეტანა როდესაც სააბაზანოში აღებინა.
ჯიმინი ტესტთან ერთად შევიდა სააბაზანოში და საახლოებით 5 წუთში ყუთით ხელში გამოვიდა.
-თხუთმეტი წუთი უნდა დაველოდოთ.
-ეგ ხო ისედაც ვიცოდი. - ამოიბუზღუნა ჯინმა და საათს შეხედა.
-უი ბავშვი ვის დაუტოვე.
-ჯუნისთანაა, გუშინ გამაბრაზეს და დღეა დასჯილები არინ, ეგ მამა-შვილი გამაგიჟწბს რაა.
ამაზე ორივეს გაეცინა შემდეგ კი აღარაფერზე ამოუღიათ ხმა. ჯიმინს მოეჩვენა რომ ეს 15 წუთი საუკუნედ გაიწელა. როდესაც დრო გავიდა ორივე მაშინვე ყუთს დაეტაკა და ტესტი ამოიღო. თავიდან ვერცერთი ბედავდა მისთვის შეხედვას მაგრამ როდესაც საბოლოოს გაბედეა დაინახეს ოეი პატარა წითელი ზოლი.
ამაზე ორივეს კინაღამ ყვირილი აუტყდათ მაგრამ ძლივს შეიკავეს და ერთმანეთს მოეხვივნენ.
-ჯინ მამიკო გავხდები!-გაიცინა ჯიმინმა და ჯინს კიდევ უფრო ძლიერად მიეკრა.
-მე კი ბიძა!-ისიც უფრო მოეხვიე.- ჯონგუკს როდის უნდა უთხრა?- ცოტახანაი მოშორდა და მაშინვე ჰკითხა.
-არვიცი მაგრამ ჯერ ყველაფერი კარგად უნდა დავგეგმო!მინდა ყველაფერი იდეალური იყოს.- თქვა და სიხარულისგან ობლად ჩამოგორწბული ცრემლი მოიწმინდა.

იეს მე ვარ უნამუსო ავტორი რომელიც ზედმეტად ნელი და სკლეროზიანია😇რადგან დაწერილი თავის ატვირთვა ავიწყდება😇
joen-jm-kook97