"කණ මදයා වගේ උදේ පාන්දර බීගෙන උඹ ලැජ්ජා නැතුව අදත් ආවද මිනිහෝ..."
සලාංං..
"අනේ ඩොටියෝ...හික්....ගාන්න එපෝ..."
"ගහන්න නෙමේ..තොගේ අඬු කඩනවා අද මම..!"
සලාංං...
බලාංං...
හම්මේ රෑ තිස්සේ බාර් එකක මැරිලා මැරිලා ගෙදර ඇවිත් ඇඳෙට වැටෙන මිනිහෙක්ට අහන්න පුලුවන් සුන්දරම වචන ටිකත් එක්ක මම නැගිට්ටේ එහා ගෙදර ඩොටි අක්කාගේ අම්මා මුත්තා මතක් කරන ගමන්..
නෑ..නෑ..අනේ එයා හොඳ මනුස්සයා..කට තමා ටිකක් ඔටෝ ටියුන්..
"ඕයි ගුස්තායියේ...නැගිටාන්කෝ.."
හරිනේ..මේ පොඩි එකා විතරයි අඩුවට හිටියේ..
ඩොල්පියා මගේ රාජකීය පස්ස කීස් ගෑවෙන්න අණ බෙර ගහන ගමන් එහා ගෙදර ඩොටි අක්කට වඩා සද්දෙන් කෑගැහුවම මම කොට්ටෙන් කන් දෙක තද කරගත්තේ අම්මපා මේ පාර නම් ඩොල්පියාට දෙකක් අනිනවා කියලා හිතාගෙන..
"ගුස්තායියේ...ඒයි..ඕයි...!"
"මොකද බන් වදේ.."
"බඩගිනී ඕයි...කන්න දෙයක් අරන් එනවකෝ.."
"උඹැලෑ අයියට කියහන්කෝ...මාව කන්නේ.."
"එයා කොයිද ගියා ..අනේ නැගිටිනවකෝ..."
"අනේ බන් කෙල්ලේ තව විනාඩි පහක් දියම්..."
".........ඩොටි නැන්දේ මූ මට කන්න දෙන්නේ නැතෝ !!!!"
හපෝ මම ඉවරයි..
"ගුස්තා !!!"
ඔය කලේ..රැජින වරම් ගත්තා..ඩොටි අක්කා වලියක හිටියත් කන මෙහෙ..කොහෙද ඩොල්පියාගෙත් කට සයිරන් එකක් වගේ..
"ගුස්තා..නැගිටලා ඔය පොඩි එකාට කන්න දීපන්...නැත්නම් මන් තෝව කනවා!"
ඒ ටික ඇති මාව ඇඳෙන විසික් වෙන්න...මැදැයි..මැරිලා මැරිලා ගෙදර අැවිත් නිදා ගන්න හිතුවා..
"හරි අක්කේ..!"
කෑගහගෙන මම ඇඳේ ඉඳගත්තේ ඩොල්පියා මම නැගිටිනවා දැකලා සුටුස් ගාලා අතුරැදහන් වෙද්දී..
ඩොල්පියත් එකයි ඒකිගේ අයියත් එකයි..
YOU ARE READING
KAMEN | ONGOING
Fanfiction" මරලතෝනි දෙන සද්ද අතරේ මිනිස්සුන්ට ඇහිලා තියෙන්නේ වයලීන හඬක් විතරයි.... මූසල වයලීන හඬක්.... එදා තමයි ' කාමෙන් ' කියන නම මිනිස්සු අතරට ගියේ........." 🎻 𝐹𝑒𝒾 𝐹𝑒𝒾 ⚠️️ Content Warning !! : This story contains graphic depictions of violence, h...
