Siyah Maske

6. Bölüm " Plan "

Hayır , hapse giremezdim , intikam almadan olmazdı , artık ağlamak , güçsüz olmak yoktu. İntikamımı almak için her şeyi yapardım , Bailey'min intikamını alacaktım.
Zar zor arabadan çıktım , polisler geliyordu duyuyordum , koşabildiğim kadar hızlı koştum , etraf kalabalıktı kimsenin beni görmediğini umuyordum.
Şehir merkezine çok yakındık bu yüzden çok geçmeden bankaya varmıştım. Babamın miras bıraktığı bütün parayı çekip bir kredi kartına yükledim. Aklımdaki plan beni bile korkutuyordu ama yapacak bir şeyim yoktu.
Kartı cebime atıp en yakın teknoloji mağazasına girdim , kendime rasgele bir telefon ve hat satın aldım.
Şimdilik planda bu telefon yoktu ama her şeye karşı bir telefonum olmalıydı.
Telefonu da cebime attım ve kendime bir çanta , ve filmlerdeki suçlular gibi görünmemi sağlayacak kıyafetler aldım.

Artık hazırdım , dikkat çekmemek için maskemi çıkarıp gezmeye başladım , son olarak nakite ihtiyacım vardı , tekrar bankaya gidip karttan bir miktar nakit para çekip çantama attım.
Plana başlıyordum.
Anayola gidip elimle arabaları durdurmaya çalıştım. Tam istediğim gibi siyah , geniş bir araba önümde durdu.
" Lütfen yardım edin , acil hastaneye gitmeliyim , yaralıyım. "
" Binin hanfendi , acele edin "
" Teşekkür ederim "
Cebimden çıkardığım neşteri adamın boynuna götürdüm.
" Çok özür dilerim "
Saçmalama Adela , güçsüz olmak yok.
" Bakın , bu araba bana lazım , şimdi , yaşamaya devam etmek istiyorsanız teklifimi kabul etmek zorundasınız. "
Adam kekelemeye başladı. İçim parçalandı.
" Ne isterseniz yaparım , araba sizin olsun , lütfen çocuklarımı babasız bırakmayın. "
İçimdeki Adela ağlamaya başlamıştı bile , hayır tabii ki adama zarar vermeyecektim , bunu hiç düşünmemiştim bile.
" Beyfendi elinizi açıp bana uzatın. "
" Adam titreyerek elini uzattı "
İçinde trilyonlarca para olan kartımı adamın eline bıraktım ve elimi adamın omzuna koydum , gözlerim dolmuştu.
" Beyfendi ben kötü biri değilim , bakın bana bir araba lazımdı ve yeni araba alacak zamanım yoktu , sizi korkuttuğum için affedin ve parayı kabul edin lütfen, kartta temassız var , kendinize yeni araba alın ve çocuklarınızı çok sevin "
" Teşekkür ederim hanfendi , her neden ihtiyacınız varsa umarım işleriniz yolunda gider "
Dedi ve arabadan indi. Sonunda arabam olmuştu . Zaman kaybetmeden gaza bastım ve bir emlakçıya gittim.
" Merhaba , bana olabildiğince ıssız bir yerde , küçük ama ferah bir ev lazım , parası mühim değil. "
" Pekala hanfendi , istediğiniz özelliklerde dairelerimiz mevcut , dilerseniz gidip bakalım , arabayla beni takip edin "
Kısa sürede yola çıkmıştık .
Adam beni gerçekten tam aradığım eve getirmişti. Havuz olmasa da olurdu ama sıkıntı değildi. Burası çalışmalarım için harikaydı.

2 gün içinde parayı ödeyip tapumu da almıştım.
Sırada eşyalar vardı. Çok kıyafet almamıştım , bu yüzden dün giydiğim kombinin aynısını giydim ve çantama telefonumu , anahtarlarımı , silahımı ve paraları atıp evden çıktım. Nakit para eşyalarımı almak için yetmezdi fakat banka hesabımdaki kendi birikimim duruyordu. Bankaya gidip kredi kartı çıkarttım ve yüklü miktarda para yatırdım. Merkeze gidip bir mobilya mağazasına girdim. Gözüme ilk çarpan bebek odaları içimi burktu. Bailey'nin en büyük hayali anne olmaktı..
Biraz ilerlediğimde gördüğüm yüzler karşısında ne yapacağımı bilemedim.
Mavi gözler beni gördü ve bana doğru ilerlemeye başladı.
Kahretsin! Maskemi takmayı unutmuştum!
Baştan aşağı beni süzdü.
" Adela? Ne o hamile misin? :D "
" Çok komik John! "
Dirseğimle hafifçe karnına vurdum ve güldüm. Koz vermemeliydim. Daisy de gülerek yanımıza geldi ve bana sarıldı.
" Adela! Napıyorsun burada? "
" Şey ben , bebek odalarını görünce...
Yani şey için gelmiştim , televizyon!"
" Ne? Ama burada elektronik satılmıyor ki"
Daisy kıkırdayıp bana baktı. Ben de yapmacık bir şekilde güldüm ve gözüm John'a kaydı. Kaşları çatık bir şekilde bana bakıyordu.
" John? İyi misin? "
Dedim durumu kurtarmaya çalışarak.
" İyiyim iyiyim , ama "
" Ama ne ? Ah neyse , burası fazla sıcak değil mi? Ben de uzun kollu giymiştim , ne aptalım , sonra görüşürüz çocuklar! "
Hızlı adımlarla mağazadan çıkmaya yeltendim ki biri kolumu tuttu.
Göz devirip arkamı döndüm ve tahmin ettiğiniz gibi John hala dedektif gibi beni izliyordu.
Kaşlarımı çatıp kolumu John'dan kurtardım.
" Dedektifçilik oynamayı kes ve kızına bebek odası bakmaya devam et John! "
Koşarak oradan uzaklaştım. John'a çıkıştığım için kötü hissettim ama bana başka çare bırakmamıştı , arabama binip başka bir çarşıya doğru ilerledim...