Broken~jaywon

1.7

Yüzüme biraz dağa şu çarptım ve aynadaki yansımamdan kaçıp içeri diğerlerinin yanına gittim.

Ağlayarak uyandıktan sonra Jay ile konuşmuştuk, biraz da olsa rahatlamama yardım etmişti. Sonra Yeonjun'un hazırladığı yemekleri yemiştik birazdan da hastaneye gidecektik.

Her şey o kadar bir anda olmustu ki hiçbir şey olmamış gibi hissediyordum.

Çok şey değişmişti ve bunun başında artık ailemin neredeyse yok olması geliyordu. Abim, annem, o adam...

Kai'ler geldikten sonra besimiz çıkıp hastaneye gittik. Onlara gerek olmadığını soylesemde gitmemişlerdi.

Ameliyathanenin oraya giderken Taehyun bana annemin durumuyla alakalı bildiklerini anlattı. Görmediğim için duyduklarım gerçek gibi gelmedi.

Ama annemi o camların arkasında dinlenmeye alınmış bir şekilde görünce gerçek olduğuna emin oldum.

Ya dedim felç geçirirse, ölmesi onun için daha mı kolay olur acaba. Gülemedigin, konuşmadığın, yürüyemedigin, yaşayamadığın bir hayat yerine ölmek daha kolay olmaz mı?

"İyi olacak merak etme" elini omzuma koydu Jay.

İstemsizce gözlerim yasarmaya başlamıştı bile.

"En azından yaşıyor di mi?"

"Evet"

"Ama" dedim hıçkırığımı bastırmaya çalışırken. "Ya uyanınca yaşadığına pişman olursa."

"O artık ona kalmış Jungwon" dedi ve diğer elini de omzuma koyup beni kendine çevirdi. Hafifçe eğildi ve yüzlerimizi tamamen ayni hizaya getirdi.

"Bunun seni uzmesi kadar normal bir şey yok biliyorum ama kendini bu durumdan sorumlu tutmamalısın. Evet annene bir şey olmasını bende istemem ve umarım olmazda ama sen bu süreçte kendine hayatı  zindan edemezsin çünkü bu senin suçun değil. "

"Anneme demiştim, sende ifade verirsen bizi korurlar demiştim."

"Bu öyle kolay itiraf edilecek bir şey değil." Anlayışla bana baktı. "Ama emin ol ki bir daha olmayacak."

Sonra beni üzecek bir şey yaptı.

Benden uzaklaştı.

"İstediğinde söyle gidelim."

Cevap vermeden kafamla onayladım onu.

Bir süre annemi izledim. O ve diğerleri de benimle birlikte bekledi. Çok sürmeden annemi ameliyata almaya geldiler ve ameliyatın uzun süreceğini beklemeyip yarın gelmemizi söylediler. Herhalde yaşımız küçük olduğu için böyle demişlerdi.

"Siz eve mi geçiyorsunuz şimdi?" Yeonjun'un sorusuyla dikkatimi onlara verdim.

"Evet" dedi Taehyun "Önce Beomgyu'yu bırakırım ordan eve geçer duş alır yine gelirim."

"Hayır" dedim kaşımı catarak "Sizde yeterince yoruldunuz gidin dinlenin."

"Evet" dedi Yeonjun "zaten hepimiz yatıp dinlenecegiz gerek yok." Bana döndü. "Hadi gidelim."

Tam diğerlerine dönüp görüşürüz  diyecektim ki Jay konusmaya başladı.

"Jungwon benimle gelsin." Duraksadı ama sonra bana dönüp devam etti "Yani ister misin?"

"Gerek yok aslında ben Yeonjun da kalırım."

"Hep onda kalıyorsun" dedi dudak büzerek "Bir kere de bende kal."

Yeonjun'a döndüm. Sanki annem babam oydu da ondan izin alıyormuş gibiydim.

"Tabi istediğin zaman geri gelirsin."