. . .Mevsim kış hava soğuk daha anasınıfındayım kötü bir hastalığın pençesindeyim ömrüm bu kadar kısa olamazdi daha kim oldugumu" bilmeden ölemezdim... ailem peri perişan kara kara düşünceler bir çığlığımla ev kriz masasına dönüşüyor koşarak beni tuvalete yetiştirme telaşı... ve herşey boşa gidiyor tuvalet kapısina gelmeden felaketle sonuçlanıyor. Hastalığımı mı merak ettiniz ? Böbreğim kendi işini gücünü bırakmış taş işlerine başlamış.(dalga geçmeyin o zamanlar için büyük bir sorundu benim için) bu durumdayken birde okula gitmek zorundaydım önceden vücudumun kontrolu bendeydi en azından boşaltım sistemim.. evde yardımcılarım vardi en azindan jet hızıyla tuvalate ulaşabiliyordum ama okulda kendi çabalarımla yetişmeye çalışırken üçüncü adımda ayaklarım ıslanıyordu evet kötü bir durum oldukça utanç verici ardından işte korkulan oluyor etrafıma biriken kalabalık teker teker çoğalıyorlar..
Şaşkın ve alay etmeye hazırlar herkes bir kişinin laf atmasını bekliyorlar aralarında fısır fısır naptı o diye konuşanlar.. neyseki bakıcı annelerden biri beni kaptığı gibi tuvalete götürdü çıktıktan sonra hiçbir şey yaşanmamış gibi sinifa girdim oyun oynama başladım ve onlarda sanki hiç görmemiş gibi oynuyorlardı belkide unuttular ve şimdi bu hikayenin sonuç kısmına gelelim "Hayatta bazen çok zor anlar yaşarız bunları sen önemsersen sıkıntı olur umursamassan yaşanmış bir an olarak kalır. "
