Baskılı oynuyorduk ama çok iyi kapanıyorlardı. İlk yarı sonunda maç 0-0dı. Babama Nicolò'yu sokması gerektiğini söyleyip duruyordum. Yunus çok düşmüştü ve artık değişikliğe gerek vardı.
Maça girmeden önce kulağına şöyle fısıldadım:
"İstersen dünyanın en kötü performansını sergile. Her zaman seninleyim."
Heyecanlanmasını istemiyordum evet önemli bir maçtı ama sonunda ölüm yoktu.
46. Dakika
46. Dakikada Nicolò oyuna girdi. Yunus çıktı. Nicolò'nun ilk maçında ona güvenler tamdı. En net pozisyonuna yaklaşık 10-11 dakika sonra girdi. Ve girdiği en net pozisyonu golle sonuçlandı. Son anda Rashica'ya verdiği pas Zaniolo' ya koşu şansı vermişti. Önü boşken Rashica'dan gelen pası gole çevirmeyi başardı.
Gol sevinci için taraftarların önünde kaydıktan sonra benim yanıma geldi. Sıkıca bana sarıldı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sen olmasan yapamazdım, Lal."
"Her zaman, Nic."
Babam geliyordu. Yine konuştuğumuzu görünce bana sert bir bakış attı. Nicolò'ya el sallayıp babamın yanına gittim.
"Bir kez de dediğimi dinle. Kaç kez söylemem gerek?"
"Babacım adam gol atmış, ona yardım ettiğim için teşekkür etti ne diyebilirim?"
"Birşey değil diyip geçebilirdin."
"Bir dahakine diyip geçerim."
Murat'tan sonra kendimi toparlamamışağlayan kişi Nicolò'ydu.Her dakika yanımda olmuştu. Onun sayesinde unutmuştum. Son günlerde hayatımın her saniyesinde o vardı ve ben bundan mutluydum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
