Işık da kayboluyor, karanlık tarafından yutuluyor.
Ve ben, bu nefesimi bile çalan bu boşluğun içinde boğuluyorum.
Tüm bu umutsuzluğa bunca zaman nasıl tahammül ettim? Umutsuzluğa düşmeden bu yalnızlık ve sıkıntıyla nasıl baş ettim?
Bu sonsuz soğuk uçurum tarafından yutuluyorken kayıp giden ışığa ulaşamıyorum.
Benim için sadece bu karanlık kaldı, çünkü artık yok olan ışığa bakamıyorum. Benim için fazla parlak, lanet şey o kadar parlak ki gözlerimi kör edercesine yakıyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
A hymn for Blood-Creepypasta Webomic/Webtoon(Kitap 1)
FanfictionDuskooky adlı kullanıcının çizip yazdığı bir creepypasta çizgi romanını çeviriyorum, yalnız çeviri tarzı çizim üzerinde değil görsellerin altında.