not my story// hyunin

2

{General Vibe- Miss Emeli}

"Bilmiyorum sadece beni sevdiklerini hissedemiyorum. Tüm hareketleri ve benim için yaptıklarını söyledikleri şeyler sahte geliyor."

"Rica etsem bir örnek verebilir misin Jeongin?" doktorun sorusuyla bir örnek düşündüm.

"Mesela beni ne olursa olsun seveceklerini ve destekleyeceklerini söylüyorlar ama bunun doğru olmadığını biliyorum. Sadece doğrularımda yanımda olup ilk hatamda beni sileceklerini biliyorum."

"Ne gibi bir hata Jeongin?" Sürekli daha detaya inerek sorular sorması beni zorluyordu. Kendi zihnimi keşfetmen iyi gelmiyordu. Karşılaşacaklarımdan korkuyordum. 

"Bilirsiniz. Onların olmamı istediği gibi bir insan olmamam."

"Nasıl bir insan olmanı istiyorlar."

"Başarılı, saygılı, iyi, aykırı olmayan ve neşeli olmamı istiyorlar. Bir yere kadar onları anlayabiliyorum ama bizim saygı kavramlarımız bile çakışıyor. Onlara göre asla onaylanmadığın aile büyüklerine saygılı olmak zorunda olduğun için istemediğin bir şekilde yaşamak zorundasın. Bu saç renginden elindeki ojeye kadar. Uyum da aynı şekilde vegan birini alıp et restoranına götürdükten sonra onu yemediğinde uyumsuzlukla suçluyorlar. Birini olduğu gibi kabul ediyor ve seviyorsan her zaman yanında neşeli olmasını da isteyemezsin, aksine tüm zorluklarını sana anlatmasını hepsini beraber aşmayı istersin. Onlar ise maskelerle yaşamaya çok alışmış ve bizim de öyle olmamızı istiyorlar ama ben asla ve asla onlar gibi olmayacağım."

"Ailen sana bunları hiç söyledi mi?"

"Hayır ama anlayabiliyorum."

"Jeongin ailen senin mutlu olman için bunları yapıyor olamaz mıydı?"

"Nasıl yani?"

"Aykırılar dışlanır. Aile sevgisine en çok ihtiyaç duyduğumuz insanları oluşturur. Acaba seni böyle bir insan yapmaya çalışarak seni korumaya çalışıp çalışmadıklarını hiç düşündün mü? Hem senin de dediğin gibi ailen sana hiç böyle bir şey söylememiş ki. Uzun süredir beraberiz Jeongin, biraz daha ilerleme kat edebilmemiz için artık bazen araya girmem gerektiğini hissediyorum. Sana ailen haklı demiyorum. Ben onların iyi hissetmesiyle ilgilenmiyorum. Benim danışanım sensin. Ancak bazen farklı bakış açıları kazanman gerektiğini düşünüyorum."

"Bunlar benim hislerim. Ne yapıyorlar ediyorlar bilmiyorum ama o bahsettikleri büyük günden beri ailem tarafından terk edilmiş gibi hissediyorum ama sebebini bulamıyorum. Artık ben de bıraktım."

"Aileni seviyor musun Jeongin?" Bu soru beni afallatmıştı. Onların bana olan sevgisi hakkında bu kadar emin konuşabilirken kendiminkiler hakkında hala emin değildim. 

"Küçük kardeşimi seviyorum."

"Peki ebeveynlerin?"

"Bunu bilmiyorum." dedim yere bakarak ve oldukça kısık bir ses tonunda."

"Bu hafta bunun üstüne daha fazla düşünmeni istiyorum Jeongin."

"Tamam."

Bu sefer de normalde olduğu gibi yalnız gelmiştim. Yalnızken çok daha rahattı. Yine de terapiden hoşlanmıyordum. Açıkçası Felix'le vakit geçirirken daha çok eğleniyordum. Bu hafta sınavlar başlıyordu. bu sefer farklı bir sistem uygulamaya karar vermişlerdi. 

Bu iki haftada okulda ders işlenmeyecek, isteyen okulu kütüphane gibi kullanabilecek isteyen ise eve gidebilecekti. Açıkçası kel kafalı yerden bitme müdürün bu kadar mantıklı bir şeye evet demesi beni şaşırtmıştı.