Gangster's Fallower

CHAPTER 1: secret agent

Everyone's relieved for a mission accomplished. At last we caught them on act. We have it taped, and we already have a valid evidence that will surely make them rot in jail.

Ilang buwan ding tiniktikan ng mga kasamahan ko ang sindikatong utak ng malaking human trafficking sa bansa. Naging mas maingat sila nitong nakaraang taon kaya nahirapan ang gobyernong hulihin sila bukod sa walang sapat at matibay na ebidensya.

Kaya minabuti ng presidente ng Pilipinas na kunin muli ang serbisyo namin. A secret agency not just for the government but to private and public individual as well who need and deserve our service. Ilang beses na kaming nagtatrabaho para sa gobyerno lalo na sa mahihirap na kaso gaya nito na mismong government officials ang involve.

Kasalukuyan kong pinapakawalan ang mga kasama kong kabataan. Sa pinaka bibihirang pagkakataon ay nasa mismong redzone ako. Ito ang pinakadelikado sa lahat. Ako ang nagsisilbing asset at spy ng grupo. Usually ay sniper lang ako, ang black zone. Important but not that dangerous. Unlike sa role ko ngayon na kasama sa mga kabataang biktima. I got this role unplanned. Si Chief pa, malamang di papayag yun. But the syndicate kidnap me while I'm jogging. At yun ang malaki nilang pagkakamali. Akala nila isa akong mahinang teenager na basta basta nilang maiisahan.

I was about to fight them then when I realised that they are the syndicate my co-agents are looking for based on their tattoos. That's why I go with them freely while contacting my co-agents secretly. At ito nga after 1 month na bihag nila ako at ang mga kabataang kasama ko ay sa wakas nag kasa na sila ng isang malaking operasyon.

Hinuhuli na rin ng mga kasama kong agent at mga pulis na secret agent din ang mga nakahandusay sa sahig. Wala silang kaalam alam na may mga kasamahan na kaming agent sa mga sindikato at sa kabilang kampo na ka negotiate nila. Nanlaban sila kanina kaya napalaban ang buong team. Habang si Mayor ay ginawa kaming hostage.

And again wrong move. Sa dami naming nandito ay ako ang nilapitan niya at tinutukan ng baril. I can't forgot he's reaction when in just a snap ay naagaw ko ang baril sa kanya. At agad kong pinatulog by just merely pressing a particular vein on his nape. Again napatunayan na naman ang don't judge the book by its cover. I maybe a woman but my capabilities can outdo a man.

"Congratulations for another job well done."

Pagsakay ko sa kotse ay agad kong binuksan ang cellphone na mag iisang buwan kong di nahawakan. At di ako nagkamali sa hinala, ito nga at kasalukuyan kong kausap ang parating tumatawag pagkatapos ng aming misyon.

"Thanks Chief, and yes I'm slowing down to 50kph." Inunahan ko na siya sa sasabihin niya. Safety procedure namin when answering a call. Sa klase ng trabaho namin ay hindi laging good news ang natatangap. One of our agent died due to car accident while answering to a bad news call. And we can't afford that to happen again.

"Take the u-turn 5 meters away from you. I'm expecting you here ASAP. I already key in the location at your GPS. "

"copy Chief"

"and one of these days you have to visit agent Doc. Our best sniper must have a clear vision to know that 70 and 50 are distinguishable from each other."

Napangiwi ako sa huling tinuran ni Chief at napasulyap sa diin ng pagkakaapak ko ng silinyador. Masyado yata akong na excite mag drive. He can't blame me though. One month din akong di nakapagmaneho. Bakit ba hindi pa ako nadaladala. Chief will always be Chief. A man who knows everything. Maski pagpapatakbo ko ng 70 kph taliwas sa sinabi kong 50 kph ay alam niya.

Napapailing na binilisan ko pa lalo ang pagpapatakbo. When Chief said ASAP, it means 5 mins otherwise you will be punished. No exemption.

Sa bilis ng pagpapatakbo ko ay mabuti at naihinto ko ang kotse isang talampakan ang pagitan mula sa asong muntik ko ng masagasaan. Mabilis man ang pangyayari dahil sa biglaang pagtawid nito pero mas mabilis pa rin ang reflexes ko kaya agad kong naapakan ang preno.

Mabilis akong umibis ng sasakyan at nilapitan siya.

"are you okay?" ininspeksyon ko ang buong katawan niya. Nakahinga ako ng maluwag ng mapansing wala siyang pinsala. Tiyak ko man na hindi ko siya nabangga ay mabuti na rin ang nakakasigurado. Kinahulan niya lang ako.

Tiningnan ko ang pinanggalingan niya pero wala naman akong nakikitang tao. Napatingin ako sa suot na relo. 2 mins left and I'm dead.

"Hindi ko na maaantay ang amo mo o kung sino mang kasama mo, kelangan ko ng umalis. Dito ka lang mag antay ah. Wag ka na ulit tumakbo baka next time mapuruhan ka na."

Nakakatuwa dahil pagkasabi ko nun ay agad siyang umupo sa may tabi ng kalsada. Pero hindi na ako nagpakampante kaya nag improvise ako ng dog leash at itinali sa malapit na puno at nag lagay na rin ng note.

"I'm sorry, muntik ko na siyang masagasaan, but I already checked him. His good, although I want to bring him to the hospital, just to be sure. But as much as I love to, I can't. I'm on a hurry. I also want to bring him but I know your looking for him so I just leave him here. And if you really want to be sure call this calling card. She's a professional vet. I need to go. Again sorry. Ps. If something happened call me here at 09*********"