JOHN JORGELOUIE WHITE

#2 Chapter 6

[6]

Loppiana's POV
Dahan dahan akong pumunta kung na saan ang room ni Mr. Chua. Sumilip muna ako sa pader upang i-check ang room nito pero hindi tulad ng inaasahan ko ang nakita ko sa labas ng room ng matanda. Kinabahan ako bigla.

Bukas na ang hotel room nito at naka handusay na ang limang body guard sa sahig, naliligo ito sa sarili nilang dugo.

Walang alinlangan kong tinakbo ang pagitan ng room nito. Pumasok ako sa loob at hinanap si Mr. Chua.

"S.A Apple, leave there right now!"

"Its a set up! You should hurry and leave!"

"Mr.Chua is dead! Wala ka ng magagawa pa, Lopi!"

Sigaw nila Zandel, Zandwell and Zandell sa earpiece. Hindi ko sila pinansin at nagpatuloy sa paghahanap.

Hindi siya pwedeng mawala ng ganto-ganto lang. I need to get the evidence to prove that my family death is not a suicide. I need him for fuck's sake!

Agad na pahinto ang paa ko sa cr ng makarinig ako ng umaapaw na tubig mula sa loob niyon. Dahan dahan akong lumapit doon. I put my hand on the gun in my waist and hold it tightly while quietly taking a step toward the door.

Pinihit ko ang door knob pa bukas. The dead body of Mr. Chua welcome before my eyes. He has a gun shut in the center of his forehead. Naka babad ang katawan nito sa bath tub na puno na ng tubig.

Ng hina ang mga tuhod ko. Paano na ngayon? Paano ko na ngayong mahahanap ang evidence ng pamilya ko ngayong wala na ang may hawak nito? Shit!

Hindi ito ang inaasahan ko. This is not what I imagine.

"S.A Apple ano ba! Please wake up! Damn it!"

How about my family? Ipinangako ko sakanila ang justice na nararapat sa kanila—

"The police are on their way up there. Someone called them. You need to get out of there before they see you!"

Pero bakit ang hirap-hirap naman abutin nun?

"Umalis ka na d'yan, S.A Apple, kung ayaw mong masira lahat ng plano mo na ipakita sa lahat kung sino ba talaga ang pumapatay sa pamilya mo!"

I felt like someone slapped me hard with those words. Tama siya! Hindi pa nila ko p'weng makita. Masisira lahat ng paghihirap ko ng ilang taon. Hindi ako pwedeng maging mahina dahil lang sa pagkawala ni Mr. Chua.

Kung pinatay siya maaaring hawak ng taong 'yon ang files na kailangan ko!

Agad akong tumakbo palabas ng unit ni Mr. Chua buti na lang at wala pang masyadong mga tao kaya hindi ako nahirapan na makalabas. Dumeretso ako sa emergency exit at mabilis na tinatahak ang daan pababa.

"Zandel.."

"Zandwell?.."

"Zandell.."

Tawag ko sa kanila sa earpiece ngunit wala ng sumasagot ni isa sa kanila sa kabilang linya. Damn! This is not fucking good! Sa taas ng floor na pinang-galingan ko ay aabutin ako ng syam-syam sa pagbaba lang. 'Di naman ako p'wedeng mag-elevator ng walang guide ni Zandel dahil maaaring mapahamak ako once na makuhanan ako sa CCTV dahil hindi naman ako guess dito at lalong hindi naman ako employee dito.

Pawisan na ako pero hindi parin ako nakakalahati sa pagbaba ng may marinig akong mga yabag ng paa paakyat kung nasaan ako. My foot freeze.

Palagay ko ay mga nasa walo sila.

Kinabahan ako agad. Pawisan na ang kamay ko at 'di alam ang gagawin. Think, Lop. You need to fucking think! Sigaw ng isip ko pero wala ni isang pumapasok sa isip ko na plano kung paano ko tatakasan ang situation na 'to.

Rinig ko na ang papalapit na nilang mga yabag na tumatakbo.

Think..

Malapit na sila.

Think Lop..

Ilang stairs na lang at mararating na nila kung saan ako naka tayo.

Na pa tingin ako sa pinto ng emergency exit. Kung papasok ulit ako tiyak na mahahagip ako ng CCTV camera ng hotel but I dont give a fucking care! I need to save my ass here or elese I will loose evrything I have.

Wala na akong sinayang na oras pa at dagling pumunta sa harap ng pintuan. Hahawakan ko pa lang ang siradura ng biglang may humila sa akin sa kung saan.

Agad akong kinain ng kaba. Ito na ba? Katapusa ko na ba? Mawawala na ba sa akin ang lahat?

Pagmulat ng mata ko isang pares ng mata ang sumalubong sa akin. Our faces is one inch away from each other. Nahigit ko ang hininga ko ng mas lalo pa nitong inilapit ang mukha niya sa akin. Halos magdikit na ang tip ng ilong namin sa ginawa niyang paglapit. Amoy na amoy ko ang mabango niyang hininga na tumatama sa labi ko pati na ang panlalaki nitong cologne.

Ang daming nagbago sa kanya mas lalo siyang naging lalaki at gumwapo. Mas naging cold at expresionless din siya, pero kahit ganoon di parin nababawasan ang sex appeal niya.

Na pa pikit ako ng tuluyang tawarin nito ang pagitan ng aming mga labi. Banayad at tila hindi nagmamadali ang paraan ng paghalik nito sa akin. I respose to his kisses.

Ito 'yon labing minsan ko ng natikman, ito 'yong labing lumapat at umangkin sa buong katawan ko at ang ang labing ni minsan ay hindi ko nakalimutan ang lasa mula noon.

At aaminin ko na meron paring parte sa akin na may tama parin sa kanya. With that, bigla akong nagising sa katotohanan.

Katotohanan kung bakit ako nawalan ng pamilya dahil sa kanya.
Katotohanan kung bakit kailangan ko danasin ang lahat ng 'yon dahil sa kanya.
Katotohanan kung paano ko sinagot ang halik niya na 'yon habang ang pamilya ko ay nag-aantay ng hustisya para sa kanila.

How could I betrayed them?

Malakas na tinulak ko siya at.. sinampal. Pinunasan ko pa ang labi ko gamit ang likod ng palad ko just to erase his trace.

"And now your wiping my kisses?" he laugh bitterly as he cornered me again with his arms in my both sides. "Why? Is he a good kisser than me? Huh! Can he make you moan louder as I did before? Do you think he can have you while I am alive and kicking? No! Because you have been mine since the day you surrendered your heart, soul and body to me, Loppia.  No one can have you except to me. Remember that." he said and gave my neck a warning kiss before he left me dumbfounded.

Enjoy 😊