JOHN JORGELOUIE WHITE

#2 Chapter 4

[4]

Loppiana's POV

"Shocked?" ang mga katagang iyon ang magpagising sa akin.

May poot, galit at lamig na mababanaag sa boses nito.

Is this a dream? Or I'm just hallucinating? Jorgeluoie, is here, standing while grinning in front of me?

Na hanap niya ako. I know he's been searching for me, kaya naman ginawa ko ang lahat para hindi niya ako matagpuan but he still find me.

Oo nga pala, lahat kaya niyang magawa dahil marami siyang pera.

Pasimple akong huminga ng malalim at tinitigan siya sa mata. Ang mga mata niyang puno ng kasiyahan at emotion na minsan ko ng kinahumalingan ay tila nawalan ng laman.

Para naging isang pahina ng papel na walang sulat at kulay.

Its pure blank expression. I don't even read what's running on his mind even though I mastered all the differences on reading someones mind.

Pinagpasyahan ko ng magsalita. Kinunot ang noo saka siya tinaasan ng kilay. "And who are you? Do I know you?"

Mag-maang-maangan. That's the only way I see to get out from this situation.

Lumakad na ako palagpas sa kanya pero tila hindi siya kumbinsido sa aking pag-arte.

He held my wrist then laugh in a very cold way and it brings a shiver to my spine. Ramdam ko ang pagpipigil niya ng galit. Hindi na ako matataka kung ano mang oras ay gawin niya ang ginawa niya nuon.

I know his true color. And who he really is behind the mask he always using in front of the other.

Demon. He's a real demon.

Muling bumangon ang galit sa puso ko para sa lalaking kaharap ko ngayon. Nangangali na ang palad kung dumapo sa kanya. Nanginginig ang mga kamay ko sa galit pero agad ko rin iyong kinalma.

Walang magandang mapupuntahan ito kapag galit ang inuna ko. Not good!

"Its time for you to pay me back," he said as a evil smirk form to his natural seducing pink lips.

Kinabahan man pero pina-natili ko lang ang pananaka sa aking mukha. "Wala akong dapat bayaran because in the first place I don't know who you are. So let go of my wrist before I call a security guard," matigas na turan ko at nilabas ang aking phone.

Like what I expect, agad niyang inagaw ang phone sa kamay ko. Buti na lang mabilis ang kamay ko sa pagtipa.

"Im not stupid to play your 'amnisia game', Pian. You don't have a rights to forget who I am. You should remember me!" humigpit ang pagkakahawak niya sa akin.

Ramdam ko ang pagbaon ng kuko niya sa aking balat. Ramdam ko ang galit niya. Handa ko na sanang ipiksi ang kamay niya ng biglang may magsalita sa likod ko.

"What's going on here?" the familiar voice ask saka niya tinanggal ang pagkakahawak ni Jorgeluoie sa akin at hinapit ako sa bewang. Nawalan pa ako ng balance kaya na pa kapit ako sa kanyang dibdib.

Parang nawalan ng malaking tinik ang dibdib ko. Im glad he got here in time.

Kita ko ang pagtalim ng tingin nito sa aming dalawa ni Regie.

Regie smirk and whisper at the top of my ear. "You should pay me for going here. Mahal ang serbisyo ko, Loppe"

I want to punch his tummy but I stop myself from doing it. Pinagkakitaan pa ako ng gago.  "Kung ako sayo alisin muna yang hawak mo sa bewang ko kung ayaw mong mawalan ng bayad" mahina ngunit may diing turan ko sa kanya.

He just chuckled and push me tightly closer to him. "I'll do that later, baby." wink. "Anyway," paused then he look at jorgelouie playfully. "Who's this man— Oh, You must be The famous billionaire Actor in Asia, Jorgelouie White. Know your limits, bro. Nasa public place ka. Hindi ka ba natatakot na maissue-ng nang-aagaw ng may asawa?"

Gusto ko mang tumanggi pero pinili ko na lamang na manahimik para matapos na ito. Lumayo na ako. Pinabura ko na lahat ng data about sa akin pati na rin sa ng yari sa family ko, maging ang kinaroroonan ko, namin. But why did he have to showed up again? Why?

NAKA HINGA ako ng maluwag. Mukhang may emergency sa company niya kaya tahimik itong umalis pero alam kung hindi iyon ang huli naming pagkikita.

"You should stop looking to him, S.A Apple. Baka nakakalimutan mong siya ang lalaking kimumuhian mo" he tap my shoulder. "Mauuna na ako sa HQ, sumunod ka na lang."

"OKAY KA lang girl?!" sigaw ni Yna.

Halata ang pagkairita sa mukha at boses nito.

"Its too dangerous, S.A. Apple! Hayaan munang si S.A Banana ang tumapos ng mission. All you have to do is to lure the enemy then after that your job is done."

"I can't do that, Yna. Our target have the evidence that my families death is not just suicide! He killed them, you know it! Im just seeking for the justice they needed. I'd promise to myself that I will put that bastard behind the bars! And Im starting now. Hindi ko na hahayaang makawala pa siya sa batas." sabi ko habang hinahanda ang mga baril na dadalhin ko.

Pinigilan niya ang kamay ko sa paglalagay ng baril sa loob ng suot kung boots.  "Nandun na tayo Apple! He have the evidence you need pero baka sa sobrang pagnanais mo na makuha 'yon mawala sa plano ang lahat."

"Please Yna. Let me do this, just this once!" i pleaded to her. Hinawakan ko pa ang kamay niyang pumigil sa kamay ko at hinigpitan iyon ng hawak.

Matagal siyang tumitig sa akin bago magsalita. Pero di ko inaasahan ang makukuha kung sagot mula sa kanya.

"Your out of the mission, S.A Apple"

Para akong bulkang sasabog dahil sa aking narinig. She don't understand what Im trying to say. Kung sa bagay hindi nga naman siya ang nawalan kaya hindi niya maintindihan ang pinupunto ko.

"No—" someone cut me.

"Let her do it."

Sa lamig ng boses nito alam na kung sino ang taong 'yon. Gwapo na lalaki pero daig pa nito ang yelo sa lamig. Mukha, pananalita, kilos at mga tingin nito ay nakakatakot na anytime ay para kang tutunawin.

Lahat ng nasa HQ ay nagsitayuan at humilera paharap sa kanya. Nag-aantay ng sasabihin nito.

Walang nagsalita. Lahat ay tahimik. Parang dinaanan ng angel ang paligid sa sobrang tahimik. Maging ako ay hindi naka-imik.

"I'll let you do it, Apple, but you should agree to my condition," he coldly look straight to my eyes.