intihar günlükleri

intihar Günlükleri ~2~

𝙃𝙞𝙧𝙖𝙙𝙖𝙣

Sabah gördüğüm rüyanın etkisiyle ağlayarak kalktım.Komidinin üzerindeki telofonumu alıp saate baktım ,okula bir saat kalmıştı ruhsuzca kalktım ve aynanın karşısına geçtim.Gözlerimin altı biraz şişmişti dün ağladığımdan dolayı ruhsuzca nefesimi verdim ve mutfağa indim.Evimizin çalışanı olan Ahu abla çoktan bana kahvaltı hazırlamıştı.

Şimdide arkası dönük bir şekilde domatesleri kesiyordu ,amerikan mutfağı olan mutfağımızdaki bar taburesine oturdum "günaydın ahu abla" Ahu abla bana döndü "günaydın hira kızım nasıl hissediyorsun kendini?" dedi çünkü dün olan kavgalarda Ahu ablada evdeydi .Ahu ablayı çok severdim çocukluğumdan beridir bizimleydi, işler benim için sarpa sarmaya başladığımda hep yanımdaydı .Bu yüzden onu ailemden bile çok severdim ,bir hafta sonra benim için en çok üzülen o olucaktı .Gözlerim yine doldu ama çabucak toparladım "iyiyin ahu abla klasik kavgalarımız işte neyse bir an önce kahvaltı edeyimde okula gidicem" Ahu abla burukça güldü son işlerinide halledip saçımı öptü ve gitti .

Annemlere yakalanmadan bir an önce kahvaltı edip gitmek istiyordum .Okul benim için bir kaçış yeriydi ,çoğu öğrenci okulu sevmez ve gitmek istemezken ben evde ki kavgalardan Kaçmak için okula gidip arkadaşlarımla gülmek istiyordum. Sanırım gerçekten güldüğüm tek zaman  okulda olduğum anlarımdı.Orda beni gerçekten seven arkadaşlarım vardı ama emin değildim sonuşta onlarda sürekli maskeli beni görüyordu .

Hızlıca kahvaltımı edip odama geri çıktım ben çıkarken yan odadan kardeşim demek istediğim kız çıktı.Kaşlarını çatarak konuştu "sen ne arıyorsun burda ya!? Kaç kere dedim sana benim odadan çıktığım saatlerde bu odadan çıkmicaksın diye!?" geri adım atarken yutkundum "üzgünüm giriyordum zaten"  pişkince konuştu "peki bu seferlik affediyorum ama eğer bir daha olursa o kütüphanene veda edersin" başımı hızla salladım ne derse yapmıştı ,bunuda yapardı .

Sayılı kaçış yolum olan kitapları benden alırdı.Konuşmadan odaya girdim ve kıyafetlerimi giymeye hazırladım bir yandanda şansıma seviniyordum en azından annem ve babamla katşılaşmamıştım buda bir şeydi ,makyaj masamın karşısına geçtim ve gözaltlarımı kapattım.Yüzüm biraz daha normal gözükünce masadan kalkıp kıyafetlerimi giydim .Kimseye yakalanmadan evden çıktım ve okula gittim .

Sonunda sahtede olsa biraz gülebilicektim ,okula adımımı atarken düşündüm galiba en mutlu anlarım okuldaydı .Mükemmel sandıkları yaşamım hiçte öyle değildi onların gördükleri sadece mükemmel ders notlarım ,iyi ailem ,güzel ve alımlı vücüdum ve temiz kişiliğimdi .O kadar güzel oynuyordum ki bu rolü bazen ben bile inanıyordum kendime fakat gerçekler bambaşlaydı ama artık herkes sindirellanın aslında bir prenses olmadığını öğrenicekti ve malesef beni kurtarmaya bir prenste gelmeyecekti...

𝙃𝙪𝙝 𝙣𝙖𝙨ı𝙡𝙨ı𝙣ı𝙯 𝙜𝙤̈𝙧𝙪̈𝙨̧𝙢𝙚𝙮𝙚𝙡𝙞 𝙪𝙯𝙪𝙣 𝙯𝙖𝙢𝙖𝙣 𝙤𝙡𝙙𝙪 𝙪𝙢𝙖𝙧ı𝙢 𝙞𝙮𝙞𝙨𝙞𝙣𝙞𝙯𝙙𝙞𝙧 𝙗𝙤̈𝙡𝙪̈𝙢 𝙖𝙩𝙖𝙢ı𝙮𝙤𝙧𝙪𝙢 𝙖𝙢𝙖 𝙮𝙖𝙯 𝙜𝙚𝙡𝙙𝙞 𝙫𝙚 𝙖ı𝙠ı𝙡𝙙ı𝙢 𝙙𝙚𝙙𝙞𝙣𝙠𝙞 𝙗𝙚𝙣 𝙠𝙞𝙩𝙖𝙥 𝙮𝙖𝙯ı𝙮𝙤𝙧𝙙𝙪𝙢 𝙚𝙣 𝙨𝙤𝙣 𝙨𝙤𝙣𝙪𝙤̈ 𝙗𝙪 𝙪𝙢𝙖𝙧ı𝙢 𝙗𝙚𝙜̆𝙚𝙣𝙞𝙧𝙨𝙞𝙣𝙞𝙯 𝙨̧𝙞𝙢𝙙𝙞𝙡𝙞𝙠 bb😽