~Earthquake friend~ 'Minsung'

chapter 3

      Öylece Minho'nun sonuçlarına bakıyordum. Hayır olamazdı. Kendisi kalp damar hastası olamazdı, değil mi?

     "Ağırmış..Baya..." ona doğru döndüm. Üzerinde ölümcül bir hastalık vardı. Bu hastalığın tedavisi vardı evet, ama o kadar ilerlemişti ki; ne yaparsak yapalım en sonunda ölecekti.

    Gözyaşları içinde kahkaha atmaya başladı Minho. Bir yandan ağlıyor, bir yandan kahkaha atıyordu. "Ne güzel, öleceğim ama ailem saat gece 2 olmasına rağmen aramadı bile" Baktım ona. Istemesemde acıyarak baktım.
 
  "Teşekkür ederim Han." Tekrar ona döndüm. Bana bakmadan, "Teşekkür ederim, hayatımda olduğun için."

   "Teşekkür ederim Minho, var olduğun için." Yüzündeki o minik sırıtışı, o benimde sırıtmamı sağlıyor. Onu bir ömür izleyebilirim. Ama hayır, izleyemem..

  "Şimdi ne olacak? Gözleri gözlerime döndü. Gözlerindeki mutsuzluk, çaresizlik, üzüntü ve depresyon. Minho sana bir kez sarılsam, seni bir kez öpsem eminim herşey daha güzel olur.. Ama gine bunu da yapamam..

   "Hastanede kalacağız." Şaşkınlıkla baktı bana. Kim bilebilir? Belki bu son bakışlarıydı. "En azından, bir dahakine ne yapmamız gerektiğini öğrenene kadar.."

    Beni onaylayan sözler mırıldanarak önüne döndü

''''

    "Jisungie! Bak ayakta durabiliyorum!" Babamın telefondaki sesi yüzünden pek duyamasamda anlamıştım.

   "Eger o sikik arkadaşını bırakıp eve gelmezsen ikinizde sikerim. Han Jisung!"kızıyordu, sözleride kırıyordu.

   "Hayır,eve gelmeyeceğim neden bu ısrar?"

   "Bak çocuk, Gimpo'ya gideceğiz. Gelirsen gel. Gelmezsen siktir ol. O nefret ettiğin Seul'de yaşa." Yaşardım. Gelmek istemediğim bu şehirde, Seul'de Minho ile tanıştıktan sonra yaşardım.

     "Zihnini değiştir. O veya ben sikik değiliz. Gimpo'ya da gelmiyorum. Evet, bu nefret ettiğim şehirde, Seul'de, sevdiğim çocuk ile kalacağım."

    "İnan sikimde degilsin,Han Jisung."
Üzmüyor,kırmıyor,mutlu etmiyor,sinirlendirmiyor, bu cümleler bana hiç bir şey hissettirmiyor, üzgünüm Baba..

    "Peki. Kapatıyorum." Kulağımdan indirdiğim telefonda kırmızı tuşa tıkladım. Yaklaşık 5 saniye sonra Minho'nun sesi geldi,

    "Sevdiğim çocuk... Peki Sevgilin?.." duyduğum sevimli ses sırıtmamı sağladı. Yavaşça arkamı döndüm.

     "Sevdiğim çocuk... Lee Minho..."