Months past, still the same actually, no kasi mas lumalim yung nararamdaman ko.
I always pray for him. In every prayer kasama sya pati pamilya nya. Nameet ko na parents nya, pati na rin ang iba nyang pinsan. So I know in myself that He is serious. I mean ipapakilala niya ba ko hindi diba.
Masaya, but then something is bothering me.
One night, nagdedevotion ako. Kinabahan ako kasi bakit puro warning ang nababasa ko.
But then ipinagwalang bahala ko yun kasi baka hindi naman para sa kung anong meron kami ni Mark yun.
---
Me: "Hey kamusta?"
Him: "Ayos lang"
Me: "Busy kaba? Napapansin ko kasi para masyado ka ng busy"
Him: " Hindi naman. Ay wait may gagawin pala ako"
Me: "Okey, wag pakapagod. I love you with the love of the Lord"
At hindi na ko nakareceive ng reply.
--
One day. He just told me na tama na.
At ako bigla ako. I ask him, I actually want to fixed it baka kasi maayos ko.
"Bakit? Ano bang problema?"
"Wala. Ayoko ko lang"
In my mind, what reason is that sana man lang sabihin nya kung anong problema para alam ko kung paano ako kikilos.
"May iba na ba?"
"Wala. Walang ganon"
"So bakit? Anong problema. Please be honest with me"
I even beg. I even say I prayed for you.
---
Youth Program
This is day na muli kaming magkikita personally. And I don't know kung paano ko sya pakikiharap, I was planning to talk to him too. Kasi gusto personal na tapusin kung anoman ang meron. I mean pareho kaming leader so dapat maging ihemplo kami.
After service. Bonding time kasi per satellite itong Youth program. Kaya iba-ibang kabataan mula sa ibang satellite ng church ang nandito. Si Mark part ng ibang satellite church kaya madalang lang kaming magkita talaga, since 3 hrs ang biyahe mula kanila hanggang samin. Maybe yun din dahilan.
I try to approach him but then umiiwas sya. So ako hindi sinubukan. Alam kong nakakahalata na ang bestfriend ko, friend din kasi nya si Mark. Pero patay malisya ako everytime na nahuhuli kong nakatingin sya sakin
"Pearl, anong problema nyo ni Mark?"
"Hindi ko din alam, Erich. Ask him haha" smiled bit deep inside masakit kasi for me bakit kailangan iwasan ako na parang may sakit.
----
Days past I realized maybe it God's way of telling me na hindi talaga sya ang para sa akin.
So I try to move on kasi wala naman akong choice kundi magmove on.
Everyday smile but everynight I cry and asked myself.
"Hindi ba talaga ako kamahal mahal? Alam ko namang hindi ako matalino, maganda. Pero wala na ba talagang mamahal sakin. I mean I give everything naman na alam kong way para mapakita yung pagmamahal na alam ko"
