Shadow Queen / Gölge Kraliçesi (Novel Çeviri)

1. Bölüm

Bölüm 1: İntikamın Yükselişi

"Elena!"

Ayaklarını yamaçtaki sığ bir dereye daldıran Elena, onun seslenişini duyunca durdu. Suya yayılan dalgalar sakinleşti ve Elena'nın yansıması berrak suda görünür hâle geldi.

Açıklamaya nereden başlamalıydı? Suyun yüzeyindeki yansıması gençlik hâliydi. Olgun yüzü ve düşmeyen yanakları özellikle belirgindi. Çocuk ve kadın arasında, açmayı bekleyen bir tomurcuğun tazeliğini içeriyordu.

İnanması güçtü ama Elena geçmişe dönmüştü. Veronica kılığına girip kraliçe olduktan sonra yapılan reşit olma töreninden hemen önceye: 16 yaşına geri dönmüştü.

İlk başta bunu kabul edemedi. Veronica kılığına girerek elde ettiği her şeyin yerini alan o ihanete uğrama hissi. Karnı boyunca uzanan demirin ürpertici hissi. Kafasının içinde Veronica'nın uzaklaşan sırtının görüntüsü, canlı bir şekilde anımsanan anılar, onu o günlerden kaçamaz hale getirdi.

Özellikle Ian'ı hatırladığında kalbi harap oldu. Çocuğunun, annesi olmadan tek başına acı çekeceği düşündüğünde boğulduğunu hissetti.

Neden beş yıl öncesine geri dönmek zorundaydı? Bir yıl ya da üç ay önceye dönseydi çaresiz kalmazdı. Ian'ı koruyabilirdi.

İlk on gün büyülü bir insan gibi yaşadı. Gerçek ile geçmiş yaşam arasındaki uçurumu daraltmak ve bunu kabul etmek kolay olmadı. Ancak zaman geçtikçe kalbinin derinliklerinde yanan duygu ateşi yavaş yavaş soğudu.

Evet, bu dünyanın hiçbir yerinde Ian yoktu.
Tüm kıtayı arasa bile buluşamazdı. O doğmadı, bu yüzden var olamaz, değil mi? Bunu kabul edince Elena kalbindeki acıyı dindirebildi.

Sadece bu değildi. Artık geçmişe takılı kalamaz, o hayatıyla yüzleşemezdi. Elena geleceği seçebileceğini fark etti.

"Elena!"

Orta yaşlı adamın bağrışı bir kez daha yüksek sesle duyuldu. Elena başını çevirdi ve  adam ayaklaştı.

"İşte buradasın."

"Baba."

Elena çenesini hafifçe kaldırdı ve göz teması kurdu. Baron Frederick, düzgün saçları ve gözlükleriyle uyumlu olan bir beyefendiydi. Bir zamanlar, başkentte tanınmış bir yöneticiydi. Ancak babamın işi kötüye gidip iflas edince sürülmesine neden oldu. Şu anda, Lord Vikont Claude'un altında yönetici olarak çalışan yarı asil bir aristokrattı.

"Reşit olma töreni istemiyor musun? Bu ne anlama geliyor?"

Baron Frederick'in direk sadede gelmesi her zamanki konuşma yönteminden daha doğrudandı. Konuttaki resmi görevlerine katılmak zorunda kaldığı bir zamanda kızını aramaya gelmiş olması sabırsızlığının göstergesiydi. Elena, aksine, çok sakindi.

"Bu sabah sana söylediğim gibi. Böyle büyük bir reşit olma töreni istemiyorum."

"Ama Elena, bu iyi bir fırsat. Lord'un himayesi olsa da, resmi olarak sosyete dünyasına ilk çıkışınızı yapıyorsunuz."

Baron Frederick umutsuzca onu ikna etmeye çalışıyordu. Elena'nın sosyete girişi yapması olanaksızdı.

Ama beklenmedik bir fırsat geldi. Vikont Claude, Elena'nın yaş töreni için gerekli harcamalara sponsor olmak için öne çıktı. Beceriksizliği kızının evlenmesini engelliyor gibi göründüğü için suçluluk duyan Baron Frederick, fırsatı kaçırmak istemedi.

"Üzgünüm. Endişeli olduğunuzu biliyorum ama sosyeteye girmek gibi bir niyetim yok."

"Bu senin iyiliğin için. Hala gençsin, bu yüzden bilmiyor olabilirsin, ancak sosyete dünyasına resmi bir çıkış yapmak gelecekteki olası eşilerinizin statüsünü de etkileyecek. Bunu biliyor musun?"

"..."

Elena'nın gözleri derinleşti. Alışılmış ama dürüst ve tek fikirli babanın olumlu bir görüşü vardı. İlk bakışta hiç de yanlış değildi. Toplumdaki aristokrat itibarınızı kanıtlayabilir ve güzelliğinizi gösterebilirseniz, asil adamlar size kur yapabilir.

"Bu garip değil mi?"

"Ne demek istiyorsun?"

Baron Frederick'in kaşları çatıldı.

"Bahsettiğin sponsorluk. Gerçekten saf bir sponsorluk mu? Sanmıyorum, baba."

"Bu ne anlama geliyor?"

Elena gözlerini kıstı.

"Diyelim ki sosyete dünaysına resmi çıkışımı yaptım. Ama ya beni bir bağış bahanesiyle yaşlı bir asilzadenin ya da tüccarın cariyesi olarak gönderirse? Vikont tarafından sponsor olunduğum için bu teklifi reddedebilir misiniz?"

Elena'nın sözleri üzerine Baron Frederick atladı.

"Cariye! O tür bir insan değil."

"Bunu bilmezsiniz."

"Çünkü insanlar; kılıcı, gülümseyen bir yüzün arkasına saklayabilirler."

Elena bunu acı bir şekilde yaşamıştı. Elena'nın endişelerine rağmen, Baron Frederick Elema'yı ikna etmeye çalışmaktan vazgeçmedi.

"Ne hakkında endişelendiğini biliyorum. Sadece rahatla. Baban burada. Eğer öyle bir şey yaparlarsa onları durdurmak için öne çıkacağım."

Güvenilir sözlerine rağmen, Elena badiren gösterdiği ifadesini gösterdi. Bu babasına güvenmediği için değildi, babasının onu koruyamayacağını bildiği içindi.

"... çıkamayacaksın. Sadece benim değil, tüm ailemizin başına iş açacaklar."

İyice planlanmış bir tuzaktı. Geçmiş yaşamında, bu sosyete çıkış olayı bir borç haline geldi. Borç bir pranka haline geldi ve sonunda aile paramparça oldu. Ancak bunu bilmeyen Baron Frederick, bir duvarla konuşmanın hayal kırıklığını hissetti.

*******************