"နှလုံးသားလေကထိန်းမရတော့လို့ သတို့သားလေကိုခေါ်သွားမယ်"

Part [8]

Part [8]
________

ထယ်ယောင်းတစ်ယောက် မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားရင်ကနေ တဖြေးဖြေး ဖွင့်ကြည့်မိတော့ ပါတီroomထဲတွင် အပ်ကျသံတောင်မကြားရပဲ တိတ်ဆိတ်စွာသူကိုကြည့်နေကြသည်။

ဆွံအ့...နေကြသည်ဆိုရင်ပိုမှန်မည်။

ဘာကြောင့်လည်းဆိုတော့..သူရဲ့တီခတ်သံ သည်ဆိုးဝါးလွန်တာကြောင့်လည်းပါမည်။

ပီပြီရောဆိုပြီ...တီးခြင်းတာတွေ လျှောက်တီးပြီမှ အခုမှသူကိုကြည့်နေကြသော သူတွေကိုသတိထားမိသည်။ ပိုပြီ ခံရခက်တာ ......စင်အောက်ရဲ့အရှေ့ဆုံးတွင် လက်ပိုက်ကာ ရပ်နေသော ကင်မ်ဆော့ဂျင်ပင်။

သူကို လှောင်ပြုံးပြုံးပြီ ကြည့်နေသည်။

ဖြောင်း!....ဖြောင်း!....ဖြောင်း!

သူကိုသေချာကြည့်ကာ လက်ခုပ်တစ်ချက်ခြင်းစီတီးသည်။ ပြောခြင်းသည့်သဘောက သူ့အရည်အချင်း ကိုခနဲ့နေတာပါ။

သူအီခဲ့သည့် စော်လေးလည်း သူကိုကြောင်ကြည့်နေသည်။

ထယ်ယောင်းတစ်ယောက် သူဘဝတွင်ဒီလောက်ခံပြင်းစရာကောင်းသည့်အဖြစ်မျိုးမကြုံးဖူးသေးပါ။ အရာရာတိုင်းဟာသူလိုခြင်းသည့် ပုံစံကိုသာ ပြောင်းလဲပစ်ခဲ့တာပါ။ သူလိုခြင်းရင်လည်းမရရအောင် ယူတတ်သူပါ။

စော်လေးအထင်ကြီးအောင်သူပြောခဲ့သမျှသည် ကင်မ်ဆော့ဂျင်လုပ်မှ အရှက်တကွဲဖြစ်ရသည်။ သူဒုတ်နဲ့သူကိုယ်ပြန်ရိုက်တယ် ဆိုတာဒါမျိုး။

ကင်မ်ဆော့ဂျင်ကိုလုံးဝမကျေနပ်ပါ...သူတစ်ခုခုပြန်လုပ်ကမှ ကျေနပ်မည်။

ထယ်ယောင်းတစ်ခုခုကိုအမြန်တွေးတောနေပြီ နောက်ဆုံး မျက်နှာ၌ ညစ်ကျယ်ကျယ်ပြုံးလိုက်ကာ.....

ဘေး၌ချထားသော micကိုယူလိုက်ကာ.....

Sorry guys!!...... ကျွန်တော်ရဲ့တီးခတ်မူ့ကြောင့်အားလုံးကိုတောင်ပန်းပါတယ်.....ကျွန်တော်တစ်ခုစဉ်စားမိတာလေရှိပါတယ် ဒီ piano တီးတာထက်ပိုကောင်းတဲ့အစီအစဉ်လေတစ်ခု ဖန်းတီးကြရအောင် ....။

ထိုတော့မှ room ထ‌ဲကသူတွေသည်လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်သွားကာ....

ဂျောင်ဂု!!..ငါမျက်ခုံးလှုပ်နေပြီ!!