Ben inandım Şahsen (gerçek Aile)

4. bölüm:kardeşlik

~~~~~~~Hastane odasında~~~~~
Yazardan...

Elfida ve arkadaşlarının çıktığını kimse farketmemişti ki herkes birbirine girmek üzereydi. Doktorun söyledikleri, zaten sinirli olan Anıl beyi çıldırtmaya yetmişti. Sinirlerine hâkim olmaya çalışıyordu fakat karşı tarafın söyledikleriyle bunun pek mümkün olmadığını anladı.

Selim bey"zaten yeterince kendi kızımızdan ayrı kaldık isterseniz mahkemede tartışmak yerine elfidanın velayetini bize verin"dedi.

Aras kafasını kaldırıp kardeşinin güyâ biyolojik babasına baktı.  dışardan gayet sakin durmasına rağmen içindeki karmaşadan kimsenin haberi yoktu. aras babasının konuşmasına izin vermeden olaya dahil oldu ve"umarım bir çocuk oyunu oynamadığımızı biliyorsunuzdur. Sadece kendi çıkarlarınız için iki insanın hayatını değiştiremessiniz ayrıca DNA testi olayı olmadan önce Sıla'nın kendi kızınız olduğunu sanıyordunuz. 17 yıldır büyüttüğünüz  kızınızı hiç tanımadığınız birine vermeye hazır olmanız aynı zamanda sizin güvenilir biri oĺmadığınızı gösterir. Ben kardeşimi hangi akla hizmet sizin gibi bi adamın evine göndereyim"dedi. Aras Bu adamla diyolog kurmak  istemiyordu çünkü hem bu adamdan tiksiniyordu hemde babasının yanında küfür etmemek için zor duruyordu.

Odada olan birkaç saniyelik sessizliği sıla bozdu "umarım bana istediğim kadar para verebilirsiniz zaten mahkeme beni size verir"dedi ve oda odayı terk etti. Aras biyolojik kardeşinin arkasından baktı. Şımarık olduğu belli olan bir ergendi onun için sıla.

Selim aslan bey eşini elini tutdu,oğluna kafasıyla işaret verdi ve odadan çıkmadan önce " Mahkemede görüşürüz" dedi. Anıl bey kalktığı koltuğa geri oturdu ve başını ellerinin arasına alarak ovuşturdu. Anıl beyin eşi Güleser hanımda eşinin yanına oturdu ve destek olmak istercesine elini sıktı. Daha fazla bu odada kalmak istemeyen  Güleser hanım kocasını aldı ve odadan çıktı.

Çıkan kişilerin arkasından baktı Aras ve derin bi nefes aldı. Doktora dönerek "bu işin sorumlularını mahkemeye vereceğim umarım hastane gereken hasarı alır"dedi ardından sinir bozukluğuyla gülümseyerek odayı terketti.

Elfida'dan

Hâla kafede oturuyorduk ve Burağın bıdı bıdısını dinliyorduk  "elfida"dedi burak. kafamı kahvemden kaldırmadan  "ne"dedim. "İyiki karışmıssın"dedi. Melek Burağın koluna cimcik atarken tek kaşımı kaldırıp Burağ'a baktım. "Yani yanlış anlama ama ya benim gibi biriyle tanışmasaydın"dedi. Bu dediğine hafif güldüm. Komik çocuk seni.

"Hadi gidiceğimiz yere gidelim"dedim. Gidiceğimiz yer hep gittiğimiz bir yerin ismiydi biz koymuştuk. Orayı çok severdim hem bizim eve yakındı hemde binaların arasında olmasına rağmen kimse gelmezdi ve çok sessizdi.
Bu dediğimle birlikte Melek ayağa kalkıp hesabı ödemeye gitti. Sırayla hesap öderdik Melek hesabı öderken bizde kalktık ve çıkışa doğru yürüdük.

Melekte biz çıkmadan bize yetişmişti. Hastanenin yanından geçerken biyo aileyi gördüm onlarda beni görmüş olacakki bize doğru yürümeye başladılar. Ben onları takmadan yürümeye devam ederken biyo baba bana seslendi ve "elfida kızım bi bekle konuşalım" dedi.sinirli bi nefes verdim ve onlara döndüm "bişey mi istemiştiniz"dedim."sadece  oturup konuşmak istiyoruz"dedi. istemsiz bi şekilde kaşlarım çatıldı.

"Sadece siz ve ben değil bu olayda mağdur olan herkesin konuşması mantıklı olmazmı ?"dedim. Tek kaşımı kaldırıp yüzüme alaylı bi ifade koyarak.
Selim beyin yanındaki şimdiye kadar kimseyle iletişime geçmeyen çocuk öne atılarak "senin yabani ailen oturup doğru düzgün konuşmak bile istemedi" dedi. Yabanimi? Kaşlarımı çatabildiğim kadar çatıp tam çocuğun üstüne doğru yürüyordumki burak kolumu tutup beni geriye doğru çekti ben öfkeli bakışlarımı çocuktan ayırmazken konuştum "Ailem olmadan sizinle konuşmayı doğru bulmuyorum. Ayrıca pek inanmasamda ailem madem sizinle konuşmadı bi bildikleri vardır. Benim babam işi gereği mahkemeden bi sonuç çıkmadan beni size vermez."dedim. Son cümlede selim beye bakıp sahte bi tebessümle.