DELİKANLI

YARIŞMA

Multimedya : Sıla

Selim 'den

Günlerdir yürüyorum.Neresi burası , neden her yer beyaz.Bir kapı olmalı.Burdan çıkmam gerekiyor.Ben buraya ait değilim.Ama burası çok güzel ve huzurlu.

Beynimde çınlayan seslere bir anlam veremesemde günlerdir yürüyordum ve artık yorulduğum için olduğum yere bağdaç kurarak oturdum.Bir kez daha etrafıma baktığımda ucsuz bucaksız bir beyazlığın içinde tutsak kaldığımı anlamıştım ve pes etmiştim.Burada kalmak ve beklemek en doğrusu sanırım.Bir süre sonra işaret parmağımı havaya kaldırıp inceledim.Parmağımı oturduğum yerde yere doğru değdirerek birşeyler çizmeye başladım.Kendim bile anlam veremediğim istemsizce cizdiğim amblem tarzı bişeyi görünce bir yerden tanıdık geldiğini anlamıştım.

Oturduğum yerde amblemi incelerken beynimin içinde mıraltı şeklinde şarkıya benzer duyduğum seslere takılmıştım aklım.Ses çok tanıdık geliyordu kulağıma.Gözlerimi kapatıp tüm odağımı şarkıya verdiğimde sesin sahibinin Sıla olduğunu anlamamla kalbimin ritmi değişmişti hemen.Kalbim o kadar hızlı atıyordu ki yerinden çıkıcaktı sanki.Kalbimin sesi dışarıdan duyulmaya başladığında kulağımda duyduğum tek bir kelimeyle heryer karanlık olmuştu.

''Uyan Selim''

Çağlar 'dan

Hastaneye geldiğimde Selim 'in kalbinin bir süreliğine durup zorlada olsa tekrar çalıştırdıklarını öğrenince doktorun odasına koşarak tüm teşekkürlerimi sunmuştum.Koridora tekrar çıktığımda Emre 'nin koltukda oturmuş kahve içtiğini görünce yavaş adımlarla yanına ilerledim.Yanına oturduğumda bana uzattığı kahveyi elime alıp yudumlarken etrafda o kızın olmadığını fark etmemle önümden geçen hemşirenin kolundan tutup '' Burda bekleyen kız nerde''.Sesim biraz sert çıkmış olucak ki hemşire benden korkmuştu.Biraz bekledikden sonra kolunu salıp '' Pardon.Burda bir kız bekliyordu.Acaba şuan nerede haberiniz varmı ''dedim sakin bir sesle.Hemşire bu sefer rahat bir tavır takınıp '' Selim beyin kalbi durduğunda o da baygınlık geçirdi.Sanırım hala baygın.Koridorun sonunda ki odada olması gerekli.Doktorlar yanındadır '' dedi hemşire.Hemşireye teşekkür ettikten sonra Emre 'ye '' sen burda bekle '' diyip koridorun sonuna doğru yürümeye başladım.Hemşirenin gösterdiği odanın kapısına gelince kapının aralığından doktorları Sıla 'nın başında telaşlı bir şekilde görünce içeri girmeyip dinlemeye başladım.

-Sonuçlarda ne görünüyor.Her testi yaptınız eminsiniz değilmi ? ''

+Evet efendim eminiz beyninde 3.derecedi tümör tespit ettik.Fakat daha erken olduğu için müdahele edebiliriz.

-Hasta uyanana kadar bekleyeli.Sonra kendisine bahsederiz.

Doktorun son söylediğiyle bunun ilk Selim 'in duyması gerektiğini düşünüp kapıdan içeriye direk daldım.Doktorlar oldukları yerde şıçrarken ben direk lafa girip '' Söylemiceksiniz '' dedim.Doktorlar suratıma anlamaz bir şekilde bakarken içlerinden birisi '' Siz neyi oluyorsunuz '' dedi.''Benim kim olduğum önemsiz ona bunu söylemesi gerek kişi söyler ama bu sizler değilsiniz.'' dedim.Doktorlar birbirlerine baktıkdan sonra başlarıyla onayladıkdan sonra yavaşca dışarıya çıkmaya başladılar.Hepsi dışarıya çıktığında Sıla 'ya yaklaşıp içimde büyüyen acıma duygusuna kapılmıştım.Kısa bir süre Sıla 'yı izledikden sonra Emre 'nin kapıdan sertçe girmesiyle arkamı döndüm.'' Abi uyandı '' demesiyle içimde büyük bir sevinçle koşarak odadan çıktım.Camın olduğu bölüme yaklaşıp gözlerini yeni açmış kardeşime bakarak derin bir oh çekmiştim sonunda.Doktorlar Selim 'i kontrol ederken ben sevinçten Emre 'ye sarılmıştım bile.