Mafyanın zaafı

ilk sancılar

Alarmın o lanet sesiyle uyandım. Okulun ilk günüydü zottirik kolejinden %800 burs almıştımve çok heyecanlıydım haliyle uykumu da alamamıştım. Güç bela yataktan kalkıp alarmı fırlatacaktım ki fakir olduğum için bundan vazgeçtim. Hemen kırkk dolabımı açtım vr içinden altıma dar ve yırtık bir kot aldım aslında modeli yırtık degildi eski olduğu için yırtıktı fakat bu gunlerde moda oldugu için modeli böyleymiş gibi davranıyordym. Üstüne de pembe pullu ingilizce yazılı dar iğrenç bir tişört giydim. Onun üstüne de dar uzun bir hırka giydim ve kollarını sıvadım. Çok masum gözüküyordum. Aynada kendimi süzerken annem pat diye kapıyı açtı. "Kız sen daha hazırlanmadın mı kız geç kalacan eşşek sıpası" anneme döndüm ve göz devirdim" offf anne yaa tamam işte hazırlandık yaa" "kız susss annelere göz devrilmez off diyır bi de alıveririrm ayagşmşn altina" Annemin dediklerini duymazdan gelip abimin 10 yıllık eski çantasını alıp apar topar evden çıktım demir kapıyı minik ellerimle çekerek kapattım. Gecekonduda yaşıyorduk. Hemen otobuse bineceğim duraga koşturdum ben giderken ne tesaduf kimotobus geldi ve hemen bindim. Çok gergindim çünkü ordakiler zenfindi ben ise fakir...

Otobüsten inip devasa büyükküklte olan şato gibi kolajin onunde durdum. Ve devasa tabelaya baktım...ZOTTİRİK KOLEJİ...Burası belki benim için büyük bir başlangıç belki de hazin bir son olacaktı. Yaşayıp görecektim.

Okulun bahçesine adımımı atar atmaz dumura uğradim bu bu bu öğrenci demeye bin şahit ister öğrenciler şaka mıydı? Yanından geçemeyeceğim arabalar ve kıyafetlerle donatılmışlaedı. Tam o an geri dönüp gidesim geldi çünkü ben ben BEN FAKİRDİM.

Hırkamın kollarını çekiştire çekiştire olabilecek en ezik duruşla yürümeye başladım. Ben yürüdükçe hefkesin kafası bana dönüyordu. Kıyafetlerimden anlamışlardı ne olduğumu.. adımlarımı hızlandırıp okul binasına girdim. Bir tık daha sakinleşmiştim. Lanet olsun böyle olacağını biliyordum. Okul hayvan gibiydi o yuzden bina görevlisine müdürün odasıno sordum beni süzdü ve kafasını cevirip tıslayarak güldü ve yönünü döndü. Lanet olsun ağlayacaktım burda kimse beni adam hesabına almıyordu. Çünkü bu komuşmuş rezil kıyafetler yüzündendü!!!!!!!!!!

Daha sonra merdivebden inen kvırcık saclı kısa boylu bir erkeğe sordum o yerini söylemişyi allahtan. Hemen gısterdigi yone dogru ilerleyio kapının onunde durdum. Ve yazıya baktım. ABDULLAH ZOTTİRİK. Okulun sajibi aynı zamanda okulun müdürü müydü???? Belki de kardeşi falanfır. gergince titreyen ellerimle kapıyı çaldım. İçerden gür bir ses GEL diye bagirdi. Kapyı açtım ve beni geniş kahverengi tonlu bir oda karşıladı. Öyle genişti ki müdürü bulamadim zaten miyoptum ama fakiriz diye gözlük alamamıştık. En sonunda müdürü gorunce yanına gittim o da digerleri gibi beni baştan aşağı süzdü." Ha kızım sen temizlik şirketinden çağırdığım eleman mısın? İşte forumlar, bu da zarf, içinde para- " "hey hey hey durun ben yeni öğrenciyim!!!" Diye susturdum müdürü daha fazla konuşmasına fırsat vermeyerek. Resmen şoklardan şoklara girmiştim. Gercekten bir temizlikci gibi mi gozukuyordum. Müdür şaşırmış bir şekilde boğazını temizledi ve toparlamaya çalıştı. "Pardon kızım bana hemen gelecek dendi de o yüzden sen sandım." Tabi ki inanmamıştım. Çocuk mu kandırıyordu???? Hemen önündekü kağıtlara baktı. Sen %800 burs kazanan Songül yılmaz mısın?" Evet dedim çünkü bu bendim. Songül...

     Evet bu bendüm. Songül yılmaz. Adananın şalpazarı ilçesinde küçük ve yıkık dökük bir gecekonduda yaşıyorduk. Babam tır şoförüydü(ama fakirler aq aşsmsşwqşmsl ağır plot twist neyse) genelde evde olmazdı bir iki ay falan. Annem zamanında dedemden çok çekmiş gelenekçi köylü mazlum bir ev hanımıydı. Bir de abim vardı. Abim hakkaride emlak işi ile uğraşıyordu en azından biz öyle biliyorduk. Hakkariye gitmişti çünkü polis tarafından aranıyordu. Bunun sebebi de abüm adananın en tehlikeli ilçesi olan yüreğir ilçesindeki bir çetedeydi ve mevzulara bulaşmıştı. Annem her gün onun için dua ederdi. İşte bizim fakir küçük ailemiz.