Sessiz Çığlıklar [BxB]

Gerilim

Nihayet okulun yolunu bulduktan sonra kapıdan içeri girmiştim. Barış ile aramız hâlâ çalkantılıydı. Ama önceki gün olanlar pek kolay unutulacak gibi değildi. Eski alışkanlıklarıma kolayca dönebilen biri değildim ama şu an bunu kendime açıklayamıyordum. 

"Umarım aynı sınıfa koymuşlardır beni."

Barış konuşunca girdiğim transtan çıktım. Son zamanlarda aşırı dalıp gidiyordum. Sonum hiç iyi değildi. Sanırım doktor randevusu ayarlamam gerekecekti. Cevap verme gereği duymadan müdürün odasına yürüdüm. Kapıyı çalıp cevap beklemeden içeri daldım.

"Buyur evladım, bir sorun mu var ?"

Ben bir şey demeden kenara çekildim. Barış boğazını temizleyip müdüre doğru adımladı. 

"Ben yatay geçişle gelen öğrenciyim, sınıfımı öğrenmek için geldim."

"İsmin ?"

"Barış Çavlı."

"İç Mimarlık, hazırlık sınıfı c101."

"Teşekkürler."

Aynı sınıftaydık. Sonradan gelenleri hep bizim sınıfa atıyorlardı zaten. Neyse en azından Barış yanımda olacağı için çoğu şeyi dert etmeyi bırakabilirdim. Beraber az bir zaman geçirmemiştik. Beni benden iyi biliyor diyebilirdim. 

"Şükür aynı sınıftayız yoksa kafayı yerdim."

Barış gülerek yanıma geldi. Bu çocuk garip bir şekilde modumu etkiliyordu. Cidden kötü bir şekilde ayrılmamış olsak anlayacağım da neydi bu şimdi ? Bu aralar her şey çok karmaşıktı. Ne olacağını kestiremiyordum.

"Arkın daldın gene.. İyi misin ?"

Kafamı sallamakla yetindim. İçimde kopan fırtınalardan herkesin haberi olmasına gerek yoktu. Sessizce dersin olduğu sınıfa geldik. Ben yine en arkaya adımlarken Barlas'ın çatık kaşlarıyla bana baktığını fark ettim. Gözlerini bir bana bir Barış'a çevirdi ve kim bu edasıyla bakmaya başladı. Barış tam yanımda durup ellerini yumruk yaptı. Durduk yere kavga çıkmasa iyiydi.

"Arkıncım, canım ne diye orada ayakta dikiliyorsun ? Gelsene yanıma."

Şerefsiz bilerek öyle demişti. Yavaşça gözlerimi Barış'a çevirdim. Tepkisiz bir şekilde duruyordu. İşte korkmam gereken tek Barış buydu. Yutkunup Barış'ı önümdeki boş sıraya ilerlettim. Bir şey demesine fırsat vermeden Barlas'ın yanına oturdum. Azıcık burnu sürtse fena olmazdı. 

"Kim lan o ?"

Barlas sessizce kulağıma eğildiğinde Barış omzunun üstünden baktı. Telefonumu çıkartıp uzatmamak adına kısaca yazmıştım.

"Eski sevgilim."

Barlas bir bana bir de Barış'a baktı. İçinde bir şeyler tartıp önüne döndü. Sonra huzursuzca yerinde kıpırdandı. Ulan ne olmuştu iki saniyede ? Sonra tekrar bana döndü. Tekrar kulağıma eğildi.

"Ulan sen buna nasıl baktın ? Yani söylemeyeyim diyorum ama kusura bakma dost acı söyler."

Sadece tebessüm edip önümde döndüm. Herkesin geçmişinde ders alması gerektiği hataları vardı. Barış bu hatalarımın yüzde biri bile değildi. Koskoca beş yılda çok şey yaşamıştım ama hatalarımdan ders çıkaramamıştım. Bunun en büyük örneği ise önümde oturan eski sevgilim ama şu an flört gibi olduğum Barış'tı. 

"İyi misin ?"

Elimin üstünde hissettiğim parmaklarla gözlerim Barış'ın yüzüne çıktı. Bu çocuk ne zaman modum düşse hissediyordu. Zoraki bir gülümseme gönderdim. Ama tabii ki buna inanmadığı için imalı imalı bakmaya devam etti. O sırada Barlas'ın öksürmesiyle elimi geri çektim. Barış ise Barlas'a ölümcül bakışlar atarak önüne döndü. 

—

Dersin sıkıcılığı yüzünden uyku ile uyanıklık arasında gittiğim anda hoca dersi bitirdi. Barış hızlıca hazırlanıp ayağa kalktı ve kenarda beklemeye başladı. Barlas sessizce bir şeyler mırıldandı ama duyamadım. 

"Bi sorun mu var ? İçine değil bana konuş."

Hah ben de diyorum ne eksikti. Barış'ın diklenmesi yetmezmiş gibi Barlas'da ayaklandı.

"Varsa var kardeşim. Her şeyi üstüne alınma."

Ellerimi havaya kaldırıp göz temaslarını kestim. Ne bu gerilim abi ya ? Liseli ergenler gibi gel çıkışa falan da derlerdi şimdi. Başımı sağa sola sallayıp ikisini de takmadan sınıftan çıktım. Sigara içsem anca rahatlardım. O sırada geçen sefer en arka tarafta otururken tanıştığım Kayra'yı gördüm. Hızlıca yanına gidip ayakta dikildim. Birkaç saniye sonra gözleri beni buldu. Eliyle önündeki sandalyeyi gösterince oturdum.

"Barlas nere-"

O sırada gözü arkamda bir yere takıldı. Büyük ihtimal kavga ede ede gelen Barlas ve Barış'ı görmüştü. Kaşları çatıldı ve masanın üstündeki elini yumruk yaptı. Ayağa kalkacağı sırada ikili masaya geldi.

"Bak kardeşim canımı sıkıyorsun bas git."

"Arkın'ı alıp gideceğim zaten meraklı değilim sana!"

Kayra gözlerini ikili arasında gezdirdi. Barlas bir şey demeden Kayra'nın yanına oturdu. Barış elini omzuma koydu ve gözleriyle çıkışı gösterdi. Elimle sigarayı gösterdim. Sesli bir şekilde oflayıp yanıma oturdu.

"Sana otur demedim ?"

"Sormadım ?"

Kayra ve ben mal mal bakışıyorduk. Resmen iki velet gibi atışıyorlardı. Kafamı sallayıp cebimden sigarayı çıkarıp yaktım. Derince bir nefes çektim. Ciğerlerime inmeden geri üfledim. Barış'ın üstümdeki gözlerini hissedince ona doğru döndüm. Büyük ihtimal o da sigara içmek istiyordu. Tam diğer elimle paketi çıkaracaktım ki elimi bileğimden kavrayıp kendi dudaklarına götürdü. Yavaşça içine çekip bileğimi bıraktı. 

"Bak bak hareketlere bak! Şov adamısın resmen."

Barlas gözlerini devirip Kayra'ya doğru sokuldu. Barış sadece bakıp kafasını çevirdi. İçinden küfrettiğine adım gibi emindim. 

"Kayra sen de bir şey söyler misin ?"

"Bana ne Barlas ? Sanki üç yaşında çocuksunuz da azarlamam lazım sizi."

Barlas yavaş yavaş kaşlarını çattı. Barış da sessizce gülümsedi. Ben zaten sikime bile takmıyordum. Elimdeki sigaranın keyfini çıkarıyordum.

"Alacağın olsun Kayra."

Barlas çantasını kaptığı gibi ayaklandı ve koşar adım kafeteryadan çıktı. Kayra öküzün trene baktığı gibi arkasından baktı. Omuz silkip bir sigara daha yaktı. Çok garip bir ikiliydi açıkçası. Yandan Barış'a baktım. Elimle omzuna dokundum kalkalım artık gibisinden. Sanki bu anı beklermiş gibi ayaklandı. Kayra ile bakışıp gözlerimi kapatıp açtım ve hafif gülümsedim. O da yarım ağız gülüp sigarasını içmeye devam etti.

"Hadi.."

Barış hızlıca yürümeye başladığında bende hızlanarak ona yetişmeye çalıştım. Köpek mi kovalıyordu yoksa evinde bakması gereken çocukları mı vardı ? Aramızdaki mesafeyi kapatıp gömleğinden tutundum. Adımlarını yavaşlatıp yan yana gelmemizi sağladı. Okuldan çıkınca da konuşmadık. Ben de elimi çekmedim. Öylece eve doğru yürüdük.