Jeudtehuis //bankzitters

3~ Eindelijk

Het is vandaag 25 augustus. Iedereen komt. Als eerst Matthyas. Het is nu half elf. Nog een half uur. Alles is klaar.

Ik zit al twee uur in de auto. We rijden eindelijk de straat in waar ik moet zijn. "Uhm klopt dit wel." Vraag ik. "Ja Matthyas veel succes." "Wil je tegen de groep zeggen dat ik ze ga missen." "Beloofd." Met een zucht ga ik de dijk af met mijn tas op mijn rug een sporttas in het ene hand en een grote valies in de andere hand. "Hallo" ik ben zo bang dat ik niets uit mijn mond krijg. Hij ziet er wel lief uit. Maar dat doen meer mensen ik hou me op afstand. "Jij moet Matthyas zijn toch?" Ik knik. "Goed kom je even mee naar binnen." Ik volg naar een of ander kantoor in het huis. Nouja huis je zou beter villa zeggen. We gaan zitten. "Ik ben Frank je nieuwe begeleider." Ik zwijg. Bang ja mensenschuw. Ik ben op zoek naar de goede woorden. "Ik ben Matthyas een nutteloos kind." "Hey dat mag je niet zeggen." Ik trek mijn schouders op. "Ik ga je alle kansen geven en wil je die ook geven om te beginnen mag je als je wilt maar alleen als je wilt je dossier doorlezen en tegen mij zeggen wat wel en niet klopt." "Oké." Ik begin met lezen. Dit dossier er staat in dat ze het niet mogen toegeven om mij Matthy te noemen. En die test voor autisme zo erg is het niet. "Alles klopt wel maar moet die test voor autisme."
"Ik ben bang van wel dat het moet." "Oké." "Mag ik je Matthy noemen?" "Uhm." "Als je het niet wilt moet het niet ik las het gewoon in je dossier." "Heel graag zelf maar kom je niet in de problemen." "Als ik je Matthyas noem als jeugdzorg er bij is niet." "Oké." "Wil je nog iets kwijt over je dossier?" "Dat ik probeer om rustig te blijven maar het soms niet lukt." "Daar gaan we aan werken." "Goed." "Jullie gaan met de fiets naar school het is een kwartiertje fietsen." "Oké." "Ik ga nu de regels overlopen goed." "Ja." "Er wordt geen drugs of drank of sigaretten gebruikt ook niet iets wat er op lijkt als er iets gebeurt moet je mij bellen of appen de sleutel van je kamer lever je in voor het avond eten als je dan zou weglopen omdat je boos bent kan je in iedergeval jezelf niet opsluiten." Zo gaat het wel nog even verder. Ik krijg de lijst van de regels ook nog. "Welke sport wil je volgen?" "Voetbal." "Oké." "Neem jij pillen die je dagelijks nodig hebt?" "Nee." Na nog een paar gesprekken mag ik mijn kamer uitzoeken. "Er zijn twee kamers beneden en drie boven." "Beneden." Thuis was mijn kamer ook altijd beneden. "Mag ik deze?" "Tuurlijk." "Het is nog 45 minuten voor dat de volgende komt je mag straks even doen wat je wilt maar wil je even meekomen?" "Ja." Ik loop mee naar de woonkamer. "Hier." "Wat nee dit is toch niet voor mij." Ik heb zonet een gsm gekregen. "Wel Matthy de simkaart zit er ook bij moet ik helpen met alles instaleren." "Ja echt bedankt." "Geen dank je oude gsm is versleten." Frank is mijn gsm aan het opstarten en ik heb mijn kamer ingericht. "MATTHY." Hij schreeuwt al tegen mij. "JA." "KOM EENS." Ik loop naar de woonkamer. "Hier je sleutel van je kamer en ook nog een van de voordeur nu komt er nog iemand anders je mag alles doen en als er iets is niet twijfelen en kom naar het kantoor." "Oké."

"Raoul we zijn er." "Ja doei." Ik heb een uur en een half gereden met en heks ik kan haar niet meer af. "Hallo ik ben Frank." "Hoi ik ben Raoul." "Kom maar mee naar binnen." "Bedankt." Ik loop mee. Ik zie al een paar schoenen en een jas. "Er is al iemand anders Matthyas je zal hem straks wel ontmoeten." "Oké." "Je mag je dossier doorlezen als je wilt." "Ik wil wel weten wat er in staat." "Als het niet klopt zeg het dan maar." Ik begin met lezen en krijg tranen in mijn ogen. "Alles oké?" "Ja het klopt allemaal maar ik had liever gehad van niet." "Ik begrijp het." De regels worden aan mij uitgelegd. "Welke sport wil je volgen?" "Voetbal als het kan." "Kan zeker." "Heb je dagelijkse pillen?" "Antidepressieva maar ik heb geen depressie en wil van dat spul af." "We kunnen naar de huisarts post gaan om te kijken of dat gaat."  "Oké." "Ik heb dit nog voor jou." "Echt?" "Ja." "Bedankt." "Moet ik helpen met installeren?" "Nee het zal wel gaan anders vraag ik het." "Oké je mag een kamer kiezen er is nog één beneden en nog drie boven." "Boven." "Ga maar kijken." Ik loop naar boven en kies een kamer. "Hier je sleutel ga je even mee naar beneden kijken of Matthyas in de woonkamer zit." "Oké." "Als hij niets tegen je zegt is het normaal en als hij vraagt om hem Matthy te noemen dat is ook normaal." Ik vraag niet om de reden. Iedereen verteld zijn verhaal op zijn eigen tempo. We lopen naar beneden. "Matthy Ik heb een groepsgenoot bij." Hij kijkt op. Geen reactie alleen maar angst. "Hoi Ik ben Raoul." Ik steek mijn hand uit. Die hij ook aanneemt. "Hoi Ik ben Matthyas maar noem me maar Matthy." "Fijn kennis te maken Matthy." "Jongens willen jullie iets om te eten?" "Lekker." "Hm." Dat geluidje komt van naast mij. Ik was op de bank gaan zitten. "Kom maar iets eten de volgende komt om twee uur."

"Straks ga ik mee naar binnen en zal ik eens een hartig woordje spreken met je nieuwe begeleider weer iemand verkracht." "Ik deed echt niet." "Nee Robbie je deed wel iets voor de zoveelste keer." Het is half twee en we stappen in de auto. Als we er zijn stapt die kut gast mee omdat hij nog wilt praten. Ja boeie het boeit me niet want ja ik doe toch alles mis. "Hallo ik ben de oudebegeleider van Robbie mag ik u even spreken." "Oké maar niet te lang." "Goed zoals in zijn dossier staat dat hij kinderen verkracht hij heeft het gisteren weer gedaan let op hem voor hij hier trauma's veroorzaakt." "Oké ik zal er op letten." Dat mens is eindelijk weg. "Hallo ik ben Frank." "H-ha-hal-hallo ik b-ben Robbie." "Kom je mee." Ik knik. Gewoon niet te veel praten. Dat stotteren doet er niet goed aan. "Robbie Ik wil jou kant van het verhaal horen en ik ga je geloven als je wilt mag je je dossier doorlezen." Ik knik weer. "Het is niet erg als je stottert je kan er niets aan doen en het is hoe je bent." "O-oké." Ik lees mijn dossier en krijg tranen in mijn ogen. "Jongen wat klopt er niet." "D-da-dat i-ik kin-kinde-kinderen v-v-v-v-ver-verkr-verkracht." " Ik geloof je er staat ook in dat je bang bent als iemand je aanraakt wil je dat uitleggen?" "I-ik wo-word v-v-v-verkracht ze ke-kennen alt-altijd iem-iemand a-and-anders d-die h-het da-dan d-d-d-doet al-als i-ik weg g-g-ga." "Ik beloof dat het hier niet gaat gebeuren en als het gebeurd niet twijfelen om het te zeggen dit is een serieuze stap een stap dichter bij je ouders en je zus als je niet goed gaat moet je weer gesloten maar als je er over praat niet." Ik knik. Er worden nog veel dingen uitgelegd. "Welke sport wil je volgen?" "Voetbal." Ik ben echt blij dag ik weer maar voetballen. "Heb je dagelijkse pillen." "Voor m-mijn ad-adhd." "Kamer beneden of boven?" "Beneden." "Je slaapt naast Matthyas we gaan straks naar Raoul en Matthyas ze zitten in de woonkamer." "U-uhm i-ik b-ben ba-bang." "Omdat je stottert en dat ze je pijn doen of?" Ik knik.  "Ik blijf bij je tot de vierde persoon er is dan kan je naar je kamer mag je die op slot doen als je mij de tweede sleutel geeft oké." Ik knik. "Ik heb nog iets voor jou." "Nee bedankt." Een gsm. Dat kan ik straks bekijken. We lopen naar de woonkamer kamer. "Hoi ik ben Raoul. " zegt de jongen met bruin haar. "Hoi Ik ben Matthyas maar noem me maar Matthy." Ik geef ze een knikje. Tot Frank in mij oor fluisterd "je kan het het maakt niet uit." "H-h-h-h-h-h-hoi i-ik b-be-ben Robbie." "Goed gedaan gaan we eerst naar je kamer?" "J-ja." We lopen naar mijn kamer en droppen mijn koffers. We spreken af dat ik in de woonkamer blijf maar wel naar mijn kamer mag gaan en op slot draaien. We lopen terug. "Jongens de volgende gaat komen als er iets is kom maar."

Ik sta voor de deur en bel aan. Het was een emotioneel afscheid. Er doet iemand open. "Hallo is dit het groepstehuis?" "Ja ik ben Frank je nieuwe begeleider." "Ik ben Koen. "Kom binnen." Ik volg. " je mag je eigen dossier doorlezen klopt het?" "Ja." Zo veel dat er gevraagd word ik vergeet het. Geen dagelijkse medicatie. Wil voetbal voor sport doen. Dat ik een kamer boven heb. Alle regels. Heel bizar maar ik heb ook een gsm gekregen.  "Hoe moet i-." *klop* *klop*. "Ja." "Sorry voor het storen maar Robbie is in paniek naar zijn kamer gegaan." Een jongen met bruin haar zegt het. Wie is Robbie. Wie is die jongen die het zegt. "Koen is het oké of ik even check wat er is." "Tuurlijk." Frank loopt weg. "Hoi Ik ben Raoul." "Hoi Ik ben Koen."

Ik klop op de deur. Gesnik. Het enigste wat ik hoor is gesnik. "Robbie ik ga je deur open maken." Ik maak de deur los. Daar ligt hij met zijn gezicht in z'n kussen. Wel omgekleed in een trainingspak. Voorzichtig ga ik zitten. "Robbie wat is er gebeurd?" Gesnik. Alleen maar gesnik. "Mag ik je gezicht naar mij draaien?" Ik doe het. Hij huilt nu. "Wordt eens rustig." "Oké." "Goed wat is er gebeurd?" "Matthy legde zijn hand op mijn schouder omdat ik in mijn gedachtes zat en dan werd ik bang en ben ik weggerend." "Het is oké." "Mag ik hier blijven?" "Ja hoor zal ik tegen de andere zeggen dat ze je even moeten laten?" "Ja ik ga mijn gsm instellen."

"Koen." "Ja." "Kom je nog even mee?" "Tuurlijk." "Jongens laat Robbie maar even." We lopen naar het kantoor. "Wat was je vraag?" "Hoe we naar school moeten maar Raoul heeft al gezegd met de fiets." "Was dat het?" "Ja." "Dan ga ik de laatste maar eens opwachten."

Milo je kan dit. Gedraag je. Kom op. Gewoon normaal doen. Ik loop de dijk af. "Hoi." "Hoi Ik ben Frank." "Milo." "Kom mee." Mijn dossier klopt. Om de twee dagen moet ik een pil. Ik ga weer op tennis. Ik krijg een gsm. Moet fietsen naar school. Ik heb de laatste kamer maar wel een chille kamer. Alle regels zijn uitgelegd. En we zijn klaar.

Wakker blijven tot 00:00 voor nieuwe nummer. Ik heb er zin in.