Things are looking up

Chapter 1: Katy Miles

Na een uur te hebben gereden stopt de auto voor een groot wit huis. 'Mevrouw Miles, hier woont het gezin dat je op gaat vangen,' zegt de chauffeur en stapt uit. Hij pakt mijn koffers uit de kofferbak waarna hij ze naast de auto zet. Ik stap ook uit en slik dan even. Het is wel een groot huis, dan zullen ze vast veel kinderen hebben, of veel geld hebben.

'Ik wens u een prettig verblijf bij de familie Lynch, mevrouw Miles, tot ziens.' De chauffeur stapt weer in zijn auto en rijdt weg, mij hier op de stoep alleen achterlatend. 17 jaar en dan nog in een pleeggezin.. Waarom heb ik nou geen familie meer over om heen te gaan? Toch besluit ik maar om naar de deur te gaan en aan te kloppen. Niet veel later doet er een vrouw van middelbare leeftijd, met blond haar in een staartje en met een schort voor open. 'Ah jij bent vast Katy,' zegt de vrouw waarna ik knik. 'Ik ben Stormie, vrouw en moeder van het gezin.' Ze steekt haar hand naar me uit die ik aanpak en schud. 'Kom maar binnen, de rest is nog niet thuis, ze komen over ongeveer een uurtje weer terug.' Ik loop achter haar aan naar binnen en zet mijn koffers neer. 'Wil je wat drinken?,' vraagt ze dan, waarna ik knik en haar naar de keuken volg. Stormie schenkt een kop thee voor me in en gaat tegenover me aan de keukentafel zitten. 'Zou je wat over jezelf willen vertellen Katy?' Zachtjes schud ik mijn hoofd en kijk naar het glas warme thee in mijn handen. 'Oke,' zegt ze dan. 'Dan begin ik wel. Ik ben getrouwd met Mark Lynch en samen hebben we vijf kinderen. Riker is de oudste, hij is 19, Rydel is 18 en tevens ook onze enige dochter, Rocky is 17, net zou oud als jou dus, Ross is 16 en de jongste, Ryland, is 15. We woonden eerst in Littleton, Colorado, maar Riker wilde graag acteren dus zijn we hier heen verhuist en hier wonen we nu een paar jaar,' verteld ze en kijkt me aan. Zoals ik al dacht hebben ze dus wel veel kinderen. Hopelijk zijn ze wel een beetje aardig dan.

'Zal ik je je kamer laten zien?,' vraagt Stormie me als ik mijn thee op heb. Ik knik en volg haar de trap op naar boven.

'Hier slapen Ross en Ryland,' zegt ze wijzend naar de eerste deur rechts. 'Daar tegenover slapen Riker en Rocky, daarnaast is Rydel's kamer, en hier is jouw kamer,' zegt ze gebarend naar de deur tegenover die van Rydel's kamer. 'Wij slapen aan het einde van de gang, er zijn 2 badkamers en ook nog een kelder waar de kinderen vaak in rondhangen. Als je wil kun je nu alvast je spullen uitpakken dan gaan we eten als de anderen thuis komen.' Ik knik en Stormie gaat weer naar beneden. Ik maak de deur van mijn nieuwe kamer open en sta gelijk versteld. Het is mooier dan en groter dan ik ooit had verwacht. De muren zijn paars en er staat een tweepersoons wit houten bed tegen de muur tegenover de deur met daarnaast een nachtkastje in de vorm van een trap. Daarnaast zit een groot raam waardoor ik de hele straat kan zien. Aan de achterkant van het bed staat een kledingrekje en daarnaast tegen de muuraan een zwarte ladekast. Tegenover de ladekast staat een zwart bureau met nog wat kleine kastjes erin. De kledingkast staat achter de deur en heeft een grote spiegel als een van de deuren. Er staan al dozen met mijn spullen erin naast het bureau en sommige dingen zoals fotolijstjes zijn ook al neergezet. Dit is echt een geweldige kamer en iets dat ik echt nooit had verwacht. Ik ga weg bij het raam en pak mijn koffers die ik op het bed neerleg en doe mijn best om mijn spullen op een goede plek neer te zetten.