Bu sefer sabahını kuşlarla değil, yardım çığlıklarıyla gözlerini açtı genç, maskesini takıp çıktı sokağa. Ayakları çıplak, koşarak arkasındaki adamdan kaçmaya çalışan çocuğu gördü. Çocuk tanıdık gelmişti, bu dünkü çocuk Seungmindi.
Adam elindeki kemerle Seungmin'in peşinden gidiyor, küfürler ve tehditler savuruyordu.
Seungmin ve Maskeli göz göze gelince maskeli hemen ara sokağı işaret etmiş, Seungmin'in oraya gitmesini sağlamıştı.Arkasındaki adam da ara sokağa girince Maskeli koşarak peşlerinden gitmiş, adamın sırtına geçmişti hançeri. Birkaç yerine de geçirdikten sonra öldüğünden emin olmuş, halsiz Seungmin'i kucaklayıp kendi evine götürmüştü.
Seungmin'i neredeyse hiç girmediği odasındaki yatağa yatırmış, evin kapısını kapatıp ilk yardım çantasıyla yanına gelmişti.
Titreyerek Maskeliye bakıyor, hareketlerini izliyordu.
"Yaralandığın yerleri göster bana, hadi."
Seungmin tişörtünü çıkartıp üst bedenindeki tüm morlukları, çizgi halinde devam eden yaraları, kurumuş kanlarını ortaya çıkartmıştı.
Maskeli sinirle soluyup masum çocuğun bedenindeki yaralara bakmış, ardından gözlerine odaklanmıştı.
"O kimdi?"
"Annemin sevgilisi."
"Annenin sevgilisi? üvey baban mı oluyor?"
"Fazla detaya girmesek?"
"Sen Kim Seunmin misin?"
Seungmin afallamış, yutkunup başını olumlu bir şekilde sallamıştı.
"Sen nereden-"
"Kurbanımdı, işimi kolaylaştırmış oldun."
Seungmin sevinse mi üzülse mi bilmiyordu, içindeki kötü hisle bacaklarını kendine çekmiş, kollarıyla sarmıştı.
"Ben eve gidemem, otel bulmamda yardımcı olur musun? lütfen. Sana arıza çıkartmayacağımdan emin olabilirsin, bir daha görüşmeyiz. Sadece güvende olmam gerekiyor."
"Otelde değil, bende kalabilirsin bir süre."
Gelen teklifle bir süre düşünmüştü Seungmin. Maskeli bir katildi, ama suçluları öldürüyordu. Güvenli olup olmadığı konusunda derin bir düşünceye takıldı. Otel parası yoktu, eve giderse ölme ihtimali yükselirdi. Maskeliye bakıp başını sallamış, duruşunu dikleştirmişti.
"Bir süre kalabilirim, yardımın için çok teşekkür ederim Maskeli.."
Maskeli Genç maskesini çıkartmış, sıcak bir gülümsemeyle Seungmin'e bakmıştı.
"Hyunjin."
Seungmin Maskelinin tapılası yüzüne ağzı aralı bir şekilde bakmış, kurduğu cümleyle ağzından küçük bir 'huh?' çıkmıştı.
Hyunjin Seungmin'in tatlılığına ufak bir kahkaha atmış, Seungmini düz yatırıp yaralı bedenine pansuman yapmaya başlamıştı.
"Adım, Hyunjin."
ikinci bölümü yazdım canım çekti
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Maske'nin Altındaki// HyunMin
FanfictionKaranlık, soğuk, nefessiz bir mahalle... Burada yaşayanlar kimsesizlik duygusunu tatmış durumda, düzeltebilecek kimse yokken hâlâ bir umut var. O umut çok yakınlarda, uçurumun altında.