Giriş

126 2 2
                                    

Gece soğuk, hava zifiri karanlıktı. Benimse üzerim de ince bir hırkadan başka hiçbir şey yoktu. Yürüdüm...Yürüdüm... Sanki gece hiç bitmeyecek, hava tekrardan güneşi kucaklamayacakmış gibi yürüdüm. Zihnimdeki sesleri artık ben bile susturamıyordum.

Hepsi aynı anda konuşuyor ve benim zaten darmadağın olan aklımı sanki mümkünmüş gibi daha da dağıtıyorlardı. Zihnimin içindeki küçük yaratıklardan biri "Senin suçun!" diye bağırıyor diğeri durmadan çığlık çığlığa ağlıyor... Bunları daha fazla duymamak için- sanki işe yarayacakmış gibi- kulaklarımı kapattım. Yanağıma küçük bir damla düşüverdi. Evet yine başlamıştı ve biliyordum ki bu damlanın ardı arkası kesilmeyecekti. Bir tane daha... ve bir tane daha...

Sanki gökyüzü benim acımı duymuş ve ortak olmuş gibi oda salıverdi içinde tuttuğu damlalarını. İlk önce ellerim titremeye başladı , daha sonra da bacaklarım ama bu titreme soğuktan değildi. Bunu çok iyi biliyordum. Daha fazla ayakta duracak gücüm yoktu, sertçe dizlerimin üzerine düştüm. Sızlamaya başlamışlardı ama umurumda bile değildi. Hiç bir acı şuan duyduğum ruhsal acının üstüne çıkamazdı, en azından benim için. Yere doğru bu sefer yavaşça oturdum. İçimde sanki bir şeyler sızlıyor bir savaş varmışçasına parçalanıyordu.

Karanlıkta bir silüet gördüm. Gözlerim artık kurumuş akıtacak tek bir damla dahi gözyaşım kalmamıştı. Dudaklarım kurumuş çıkaracak bir sesim dahi kalmamıştı. Aniden kolumdan sertçe tutuldu. Sarsıldım ve titremem arttı. Boğuk bir ses doldurdu kulaklarımı " Sana bir daha benim karşıma çıkma demedim mi ? yüzüne bakmaya utanıyorum şu haline bak ,iğreniyorum senden " Son duyduğum ses buydu. Babamın bana nefret kusan o sesiydi. Kulaklarım çınlamaya başladı. Ellerimin ve bacaklarımın titremesi durdurulmaz noktadaydı. Gözlerim bulanıklaşmaya başladı ama bu sefer göz yaşından değildi. Hala kolumdan tutulup sarsılmaya devam ediyordum. Aniden bırakıldım ve kafamda hissettiğim sızı hatırladığım son şeydi. Gözlerim çoktan kapanmıştı yardım isteyecek gücüm dahi kalmamıştı. Kendimi belki meleğime kavuşurum diye karanlığa bıraktım...

Eveet nasıl buldunuz? Umarım beğenmişsinizdir vote ve bol bol yorum atmayı unutmayınn <3

Geçmişin İzleriWhere stories live. Discover now