Geçmişin İzleri

Bölüm 1

Ben meleğime kavuşmayı beklerken siyah ekrandan başka bir şey yoktu önümde yürüdüm...yürüdüm... Bir kızın gülüşü doldurdu kulaklarımı bu benim meleğimin o güzel gülüşüydü. Ses gitgide yaklaşıyordu ve ben meleğimin yüzünü gülerken görmek istiyordum. Ama birden gülüş soldu onun yerine acı bir çığlık yükseldi bu da meleğime aitti. Kendimi zorladım bu rüyadan çıkmam lazımdı .Sonra o görüntü geldi ve çığlık atmamla birlikte görüntü yavaş yavaş kayboldu ve sesler azaldı.

Gözümü açmaya çalıştım fakat kirpiklerim yapıştığı için bu umduğumdan uzun sürmüştü. Bir anda bir kapı açıldı ve yaklaşık olarak benim yaşlarımda bir çocuk içeri girdi. O anda istemsizce dudaklarımdan bir çığlık daha yükseldi.

"Hey sakin ol "dediğinde ona gözlerimi pörtleterek baktım. Ne sakinliğinden bahsediyordu bu salak. Üstüme baktım ve olduğum odaya baktım. Üstüm değiştirilmişti. İçimden onun değiştirmiş olmaması için dua ettim. " Sen " dedim bana baktı ve güldü. " Evet biliyorum , çok yakışıklıyım " dediğinde gözlerimi devirdim. Tam odadan giderken " Heyy! Seninle konuşuyorum burada, bana arkanı dönemezsin şimdi dinle ,bir bana dokundun mu? İki ben neden buradayım ve buraya nasıl geldim? Üç kimsin sen ?" Bunların hepsini bağırarak söylemiştim.

Ben bunları söylerken odaya sarışın mavi gözlü muhteşem fizikli bir kız girdi gördüğüm en güzel kız olabilirdi. " Neler oluyor burada abi?" Abi mi ? neler oluyordu kimdi bunlar. " Cevap bekliyorum" dedim daha adını bile bilmediğim çocuğun yüzüne bakarak. "İyi al o çok istediğin cevapları veriyorum. Seni sokakta baygın ve yaralı buldum eve getirdim. Kim olduğumun da seni ilgilendirdiğini düşünmüyorum" deyip odadan çıktı.

"Birinci soruma hala cevap vermedin nereye gittiğini sanıyorsun bana cevap ver" diye arkasından bağırdım ama tık yoktu gittikçe sinir oluyordum bu çocuğa. Birinin koluma dokunmasıyla irkildim." İyi misin?" dedi yumuşak bir ses. Kafamı sallayarak onayladım. "Abimin kusuruna bakma o öyledir çok ta takmamak lazım. Ben Nehir bu arada sen " dedi güven vermek istercesine elini omzuma koyarak.

"Eftalya" dedim tebessüm ederek. "Bu arada merak etme seni ben giydirdim abim sırf gıcıklık olsun diye söylemiyor " ne gıcıklık ne gıcıklık, aman söylese incileri dökülürdü zaten. " Ben gitsem iyi olur " diyerek ayağa kaktım Nehir gülmeye başladı " Bu kıyafetlerle mi?" dedi gülerek . Üstümde ne olduğuna hiç dikkat etmemiştim onun bana dokunma düşüncesi o an ağır basmıştı. Üstüme baktım bol bir tişört ve kısa bir şort vardı. " Kıyafetlerim nerede" dedim. Nehir bir dakika izin isteyip kapıdan çıktı ve geldiğinde elimde kıyafetlerim vardı. Elinden aldım ve eşofmanımın dizindeki yırtık dikkatimi çekti.

O geceyi tekrar hatırladım ayakta durmaya gücüm olmadığı için kendimi yere attığımda olmuştu dizime baktım bu sefer bandajlıydı ne kadar kötü vurmuş olabilirdim ki o sırada kafamı vurduğum aklıma geldi ve elimi kafama koymamla sızlaması bir oldu. Nehir " Ne kadar da acıya dayanıklısın kalktığından beri kafan aklına bile gelmedi. Bu arada benim eşofmanlarımdan giyebilirsin eğer istersen " kafamla onaylayıp teşekkür ettim. Acıya dayanıklı he ilk defa duyduğum bir şey değildi en azından şu son iki ayda.

Üstümü hemen giyindim ve konumumu yakın arkadaşım olan Mine'ye beni gelip alması için attım. İki aydır onlarla kalıyordum zaten, çünkü artık gidebilecek bir evim yoktu. Dün gecenin tekrar aklıma gelmesini engellemek için kulaklığımı takıp bir müzik açtım kafamı boşaltmaya ihtiyacım vardı. Keşke o gece kafamı daha sert vursaydım da ölseydim diye geçirdim içimden belki o zaman meleğime kavuşurdum.

Mine geldiğinde Nehir'e el salladım etrafıma bakındım ama onu göremedim. tam arabaya biniyordum ki arkamdan gelen sesle bir duraksadım. "Görüşürüz ,çirkin" NE ÇİRKİN Mİ O BANA ÇİRKİN Mİ DEDİ AZ ÖNCE sakin olmalıyım nefes almalıyım. Tam ağzımı açacaktım ki gittiğini gördüm sinir katsayım git gide artıyordu. Mine elimi tutana kadar ellerimin titrediğini fark etmemiştim. Artık benim için rutin haline gelmişti çünkü ama bu sefer diğerleri gibi değildi içimde oluşan o büyük sinir elime yansımıştı.