Karanlıktan Korkma

K.K -3.Bölüm

1YIL ÖNCE...

Kardeşimi uyuttuktan sonra merdivenlerden aşağı inmeye başladım. O sırada salondan annemle babamın konuşuyorlardı. Aklımda durup onları dinleme düşüncesi yoktum ama duyduğum konuşmalarla olduğum yerde kaldım ve dinlemeye başladım.

''Selma bak bu durum çok ciddi en kısa zamanda çözmek zorundayım yoksa...'' dedi babam ama cümlesini tamamlayamadan araya annem girdi.

''Kemal sus. Biliyorum. İnan ki olacakları adım gibi biliyorum. Keşke böyle bi işe bulaşmasaydın. İflas ederdik ama en azından tehditler almazdık ! '' diye sesini yükseltti annem .

''Bağırma Bana ! Ben nerden bilebilirdim böyle olacağını. Ödeyemedik işte parayı !! '' dedi babam. Korkmaya başlamıştım.

'' Tamam , tamam sakin ol bulacağız bir yolunu. '' dedi annem. Babamı sakinleştirmeye çalışıyordu. Olanları anlamayarak sessizce odama yöneldim.

ŞİMDİKİ ZAMAN...

Giyinme işlemlerimi halledip dışarı çıktım ve kapıyı açarak arabaya bindim. Uraz'ın yüzü solgun görünüyordu. '' Bir şey mi oldu Uraz, iyi misin ? '' diye sordum. ''Yok , yok bir şey olmadı.'' Dedi ama düşünceli görünüyordu.

''Emin misin ? '' diye sordum tereddütle. ''Hıhı '' diye geçiştirdi beni.

"Eee, oturacak mıyız arabada böyle '' diye huysuzlandım. '' Ha yok dalmışım gidiyoruz şimdi ama arkadaşlarla buluşamayacağız. '' dedi dudağını bükerek.

İçimden bu hareketine güldüm. '' İyi olmuş, pekte istekli değildim zaten.''

"Tamam o zaman Lunaparka gitmek istermisin ? '' diye sordu 32 diş sırıtarak. Ona yüzümü buruşturarak baktım. '' Sen... ciddisin ? '' diye sordum. O ise hala sırıtarak kafasını aşağı yukarı salladı ve ardından arabayı çalıştırıp gideceğimiz yere doğru sürmeye başladı. Yol boyunca konuşmayıp uyuklamayı tercih etmiştim.

Lunaparka geldiğimizde önce dönme dolabına bindik ve cidden çok sıkıcıydı bir ara kendimi atmayı bile düşünmüştüm. Sonra hız trenine bindik ve ben neredeyse kusuyordum. O sıra da ise Uraz bana gülmekle meşkuldü.

Şu an ise bank ta oturmuş neye bineceğimizi düşünüyorduk. '' Hadi söyle artık neye bineceğiz ?? '' diye homurdandım. Uraz bir şey düşündükten sonra aniden ayağa kalktı. '' Buldum ! '' diye anırınca birkaç kafa bize döndü ama Uraz'ın umrunda mı ? Tabi ki de hayır. ''Korku tüneli , korku tüneline bineceğiz.'' Dedi heyecanla.

Korku tüneli mi ? ama korku tüneli eşittir karanlık. Peki ben karanlıktan korkuyor muydum ?. Hiçbir fikrim yok. Evde tek başıma karanlıkta oturma sebeplerimden biri de buydu zaten . O gün... ailemin gözümün önünde kesildiği gün, bulunduğumuz yer çok karanlıktı. Sadece annemin ,babamın ve kardeşimin oturduğu yerde tepelerinden sarkan bir ışık vardı. Sadece tek bir ışık. Keşke o gün beni de öldürmelerine izin verseydim. Keşke , keşke kaçmasaydım.

''Hey... Azra ...Hu huuu '' diye gözümün önünde sallanan elle kendime geldim.

''Kızım tepki versene.''

''Tamam dur. Kendimdeyim. Hadi binelim '' dedim ve Uraz'ı beklemeden ilerlemeye başladım.

Biletleri aldıktan sonra koltuklara yerleştik ve üstünde oturduğumuz şeyin adı her neyse hareket etmeye başladı. Gittikçe ışık yok oluyordu.

Karanlığa girdikçe çıkamayacakmışım hissi kapladı içimi ve bitene kadar gözlerimi açmadım.

Yemek yemek için ufak bir kafeye oturmuştuk ve siparişlerimizin gelmesini bekliyorduk.