Mavi Gül Buketi •Bl:Kaisagi fanfic•

1.Bölüm - Çalılıkların arkasındaki kişi

Isagi saat 08:50 başlayan okuluna ,okul için ayarlamış olduğu son alarm ile 07:30'ta salınarak kalkmayı başarabilmişti.

Bugün okulun ilk günüydü ve artık evinden de ayrılma günüydü. Çünkü nakil olduğu okulda yurt vardı ve Isagi de değişiklik olsun diye ailesinden oraya göndermelerini istemişti. Okul büyük lüks ve Japonya'nın merkezi Tokyo'da bir okuldu, "Tokyo lisesi".Isagi bu okula girebilmek için çok sıkı çalışma ve gayret gösterdi,en sonunda tam bursla okula girebilmeyi başarmıştı. Isagi ne kadar çevresi tarafından şuan da çok sevilen bir çocukta olsa elbette nefret edenlerde vardı.

Isagi tam 8-9 yaşlarındayken o yıllar ailesinin durumları pek iyi değildi ama yine de miras, biriktirilmiş olan paraları ile sayesinde rutubet, ıssız olan evlerinden kurtulup bir apartman da yaşamaya başlayabilmişlerdi. Sokağın da tüm çocuklardan yaş ve kalıp olarakta en küçüğü Isagiydi ama karşı apartman da onunla yaşıt olan bir kişi daha vardı. Günümüze gelirsekte 8 yıldan beri arkadaşlar. Oturduğu apartmanın karşısında bir apartman daha var ve bu apartmanlar aynı yılda başlanılıp iki apartmanda aynı günde bitmişti. Bu apartmanı yaptıran kişiler 65 yaşı geçmiş huysuz amcalardı. Isagi yaşadığı apartman da ya ondan aşırı küçük bebekler ya da ondan çok büyük olan, üniversiteye giden abla-abiler vardı ve tek yaşıtı da karşı apartmanda ki düşman apartmandaydı. Bir gün Isagi apartmanın çimenlik yerinde futbol oynarken karşı apartmandan olan kendinden 1-2 yaş büyük çocuklar yanına gelmişti. Isagi'nin elinden topu çekiştirerek zorla aldıktan sonra Isagi ıslak çimenlerin üstüne düşmüştü, sarsılmanın etkisiyle gözü kapanmıştı açtığında ise etrafta başka kimse yoktu. O günden sonra Isagi'ye her hafta bir kere bile olsa zorbalık ettiler,hiç aksatmazlardı. Isagi bu "Zorbalık" durumunu her zaman ailesinden saklamaya çalıştı. Yaralandığında ise "yere düştüm,çarptım" gibi ifadeler kullanırdı, ailesi tam olarak Isagiye inanmasada ona üzülürler ve konuyu pek uzatmazlardı. 10 yaşında yine apartmanın bahçesine çıkmış futbol oynayacaktı ki oynayamadan top yine ondan alınmış,bu sefer kendi de zararlı çıkmıştı. Dizinden akan kanı temizlemeye çalışırken bir kaç metre uzağında sağında ki çalılıkların sallanmasına duyup, irkilmişti.

Isagi:"Kim var orada!?"

Hiçbir ses gelmedi ve sonra çalılıkların arkasından koyu kahverengi ve sarıya kaçan saçları ile ondan biraz olsun iri gözüken bir erkek çocuk çıktı. Bu çocuk karşı apartmandan Isaginin yaşıt olduğu çocuktu. Neden çalılıkların arkasında diye sorarsanız onun oturduğu apartmanı yaptıran amca yeşillik,ot,böcek sevmediği için bir yeşil alan yoktu sadece her şey betondandı. Ama bizim koyu kahverengi sarı saçlı olan çocuğumuz meraklı biriydi ve incelemek için Isagi'nin oturduğu apartmana girmişti, çalılıkların önünde (Isagi'ye göre arkası oluyor.) toprakta ki solucanları inceliyordu. İlk defa girmişti ve yakınında sesler duyunca ürkmüştü. Çalılıkların üstünden kafasını yarım bir şekilde çıkarmış ne olduğunu izlemeye başlamıştı. (Çalılıkların arasından çıktığı zamandan devam ediyor.)

ʚLylia:Kahve sarı saçlı çocuğumuzun ismini öğrenene kadar "K.S.Ç."  diye kısaltıyorum.ɞ

K.S.Ç.:"..."

Tek söz etmedi Isaginin yanına geldi ve yere eğilip, diz çöktü. Küçük sırt çantasından bir şişe su ve sargı bezi çıkardı.Isagi kanamayı durduramamışa benziyordu. Kahve sarı saçlı çocuğumuz durumu görmüş ve el atmak için çalılıkların arkasından çıkmıştı. Önce su ile bir güzel yıkadı daha sonra sargı beziyle bir ilk yardım ekibinin sarabileceği kadar güzel sardı.

K.S.Ç.:"Şimdi daha iyi misin?"

Isagi:"Evet, teşekkür ederim."

K.S.Ç.ayağa kalkıp etrafına bakındı, bir kaç saniye sonra yerde kalkmaya çalışan ama sargıdan dolayı kalkamayan Isagi'ye kıkırdıyarak baktı ve elini uzattı.