SELENOPHİLE

NE YAPIYORSUN?

Kitaba verdiğiniz ilgiden dolayı teşekkür ederim. Kitabın gelecek bölümünden yayınlanacak kesitlerini vs görmek için beni tik toktan takip edebilirsiniz.
Tik tok: roya19307
Herkese iyi okumalar.

_________________________________

BENGİ ALPDERE

Şu an askeriye araçların birindeyim. Yaklaşık 1 saat önce askerlerin üstündeki çiplerden sinyal almıştık. Askeriyede doktor açığını duyunca olaya dahil olmak istemiştim. Beni reddetselerde babamı işin içine katmıştım. Torpil sevmezdim fakat bu benimle alakalı değildi. O insanlara can borcum vardı. Babama beni kurtaran askerler olduğunu söyleyince zor da olsa ikna olmuştu. Şu an da bulundukları yere doğru ilerliyorduk. Benim dakikalardır düşündüğüm şey ise ona bir şey olup olmadığıydı. Ayıp olabilirdi fakat diğerlerindense Aralı düşünmeden edemiyordum. Diğerlerinin de iyi olmasını tabiki istiyordum fakat Aralın ölme düşüncesi beni yıkıyordu. Koluma dokunan bir elle düşüncelerimden sıyrıldım. Kiraz dokunmuştu koluma.

"İyi misin?"

Buraya geldiğimden beri işte bana çok yardımcı olmuştu. Askeriyeye girmiştim fakat tek bir doktor yetmiyordu yanıma bir de yardımcı hemşire gerekiyordu bende yanıma Kirazı almıştım. Kiraz askerleri severdi. Onlara çok güvendirdi. Bu yüzden dediğim şeyi direkt kabul etmişti.
Kiraza gülümsedim.

"İyiyim."

O da bana gülümsedi ve tekrar önüne döndü. Yaklaşık 20dakika sonra araba durdu. Yanımızdaki askerlerden biri bize döndü.

"İçerideler. Çatışma çıkacaktır. Siz çatışma bitene kadar araçlarda kalacaksınız. Güvenlik sağlanınca sizi biz götüreceğiz."

Kafamızı salladık. Yanımızda bir kaç asker ve hemşire daha vardı. Diğer araçlarda da olduğunu söylemişti. Durumları acil olabileceğinden her asker için doktor ve hemşire getirilmişti.

Aradan bir kaç dakika geçti, anons yapıldı. Tabikide yanıt gecikmemişti. Teslim olmak yerine kurşun sıkmışlardı. Hemşirelerden biri korkarak kulaklarını kapatmıştı. Sanırım yeniydi. Asker kızı olduğum için bu seslere alışıktım. Bir süre sonra dışarıdan sesler kesildi, sanırım çatışma bitmişti. Askerlerden biri içeri girdi.

"Çıkabilirsiniz."

Hızla araçtan indim. Askerler doktorları ve hemşireleri koruma altına almışlardı. Etrafımızda bir daire oluşmuştu ve yavaş adımlarla içeriye doğru ilerliyorduk. Eski püskü bir yerdi ve çok kötü kokuyordu. İçeri girdiğimizde bir kaç oda vardı yerde yatan kanlar içindeki adamları görünce içimin yağları erimişti. İyi olmuştu vatana, ülkesine, insanına ihanet etmeden önce düşünecekti. Üç oda vardı birinin kapısı kapalıydı diğer odalardan birine doktorlar ve hemşireler hızla girdi. Bende onların girdiği kapıdan timi gördüm. Herkes zincirlenmişti. Çok kötü gözüküyorlardı. Aralı göremeyince hızla kapısı açık olan diğer odaya girdim. Burda kimse yoktu. Demekki kapalı odadaydı. Oraya gittiğim de Aral bu odada yok dercesine kafamı salladım. Askerler hızla kapalı odaya gitti. İttiklerinde kapı açılmadı. Arkasında bir şey vardı. Bir kaç asker aynı anda kapıya omuzlarıyla vurdular. Kilitli olmadığı için hızlıca kapı açıldı. İçeri girdiler askerlerden biri beni uyarmıştı ama çok geçti. Hızla içeri girdim içeri girdiğim an gördüğüm manzarayla duraksadım. Aral buradaydı. Faka işkence edilmişti. Durumu çok kötü gözüküyordu. Gözlerimi vücudunda gezdirdim. Elleri ayakları her yeri zincirlenmişti. Üstünde bir şey yoktu. Gözlerimde göğüsündeki kanlı sargıyı görünce yutkundum. Vurulmuştu. Yüzüne bakmıyordum, bakamıyordum. Düşüncelerimden korkuyordum. Gözlerine bakarsam anlar diye korkuyordum. Onun için korkmuştum bu duyguyu neden hissettiğimi bile bilmiyordum. Tek bildiğim şey onun bunu bilmemesini istediğimdi. Sonra arkasına baktım. Bi kadın duruyordu ve kafasına silah dayamıştı. Şaşırılacak bi durum değildi. Rehin almıştı komutanı. Komutana güven vermek istedim o an. Burukça gülümsedim.