The End ~Yoonmin(Düzenlenecek)

1. bölüm

İlk ficim yanlışlıklar olursa kusura bakmayın tekrar bakıp düzeltmeye çalışırım. Yaptığım pøv çok istendiği için yazmaya başladım umarım okunur. Hergün yeni bölüm yazıp atarım. Her bölüm genelde hep 1000 kelime yada fazlası olur çok sıkıntı etmeyin yani o kadar kısa yazmam. Kaç bölüm olur bilmiyorum. Kitap bitince bu başa yazdığım şimdiki kısmı silicem. İyi okumalar bebişler.♥️

*WhatsApp mesajlaşması*

Rm:
Jimin bugünkü maça geliyor musun?(08:00)

Jimin:
Sanmıyorum bugün iş bulmam gerekiyor rm.(08:11)

Rm:
Hadi ama zaten kırk yılda bir kez gidiyoruz.(08:13)

Jimin:
Üzgünüm rm malesef gelemem.(08:14)

Rm:
Peki o zaman eğer akşam müsait olursan evde olucaz haberin olsun.(08:16)

Jimin:
Tamamdır görüşürüz.(08:17)

Rm:
Görüşürüz.
Görüldü (08:19)

Sabah uyandığımda Rm'ın bana mesaj attığını görünce mesajlara bakmıştım. Bugün basketbol maçı vardı. Onu izlemeye gidicektim söz vermiştim. Ama yapacak bir şey yoktu iş bulmam gerekiyordu. Zorundaydım. Rm'ın anlayışlı birisi olmasını seviyordum. Yıllardır arkadaştık. Okulu bırakmış olmama rağmen her zaman benim yanımda olmuştu.

İş bulma sebeplerinden birisi ise Annem ile beni terk eden babamdı. Geçen yıl ölmüş ve babamın borcu olan kişiler benim yakamı bırakmıyorlardı. 'Babam bizi terk etti neden benden istiyorlar ki borcu aq' diye düşünmeden edemiyordum.

Annem, babam bizi terk ettikten sonra hastalanmıştı. Bu nedenle hastanede yoğun bakımda yatıyordu.

Bugüne kadar birsürü işe girmiştim. Borçları kapatmak için okulu bırakmıştım. Çünkü ya borcu ödeyecektim yada ölücektim. İkisini de aynı anda yapamazdım. Durumu iyi olan bir ailede büyümüş değildim. Ya okul için para harcayacaktım yada borcu ödeyecektim. Eğer ödemezsem öleceğimi de biliyordum. Ölmek istemiyordum daha doğrusu bundan korkuyordum. Nasıl desem kısaca tanatafobim vardı.

Bir süre sonra yataktan kalkmış dağınık olan odaya göz gezdirmiştim. 'Sonra düzeltirim' deyip gidip yüzümü yıkadım ve odaya geldim üstümü çıkartıp dolaptan bir kaç şey aldım ve giydim. Üstümü değiştirdikten sonra odayı üstünkörü biraz düzenledim daha sonra odadan çıkıp mutfağa gittim. Buzdolabının kapağını açıp biraz göz attım. Çok bir şey kalmadığını farkettim. Bunada 'sonra alırım' dedim. Çünkü bugün iş bulmam gerekiyordu. Alışveriş sonra yapardım. Bir kaç şey çıkarıp ağzıma atmış. Daha sonra kaldırıp telefonumu da şarjdan çıkarıp almış kapıya gidip ayakkabımı giymiştim.

Evin dış kapısını açıp çıkacakken karşımda merdivenden yeni yukarı çıkmış Hoseok'u görmüştüm. Bir apartmanda yaşıyordum. 6 katlıydı. Hoseok ise karşı komşumdu. Onunla hep iyi anlaşmışımdır. Kendisi iyi birisiydi.

Hoseok'un bana bakması ve konuşması bir olmuştu. "günaydın Jimin" demişti gülümseyerek.

Bende ona gülümseyerek bakmıştım. "günaydın Hoseok nerden geliyorsun sabah sabah yorulmuş gibisinde?"

"Ah evdeki çöp dolmuştu onu çıkarıp attım.4. kata gelene kadar bu merdivenleri çıkmak yorucu oluyor."

"Haklısın."

"Ee sen nereye gidiyorsun bu saatte."

"Öyle biraz dışarı çıkıcam iş aramaya felan."

"Umarım bulursun neyse eve gitmem gerek işlerim var. Sonra görüşürüz o zaman."