BİR PERDENİN ARKASINDAN

Bir Perdenin Arkasından

"Kimse bunun farkında değil ama ben bu bağlantıların üstünde ya da dışındayım. Onlar gibi olmaya çalışıyorum ancak içim çok farklı işte. Onlar beni sıradan biri sanıyor, farkıma varamıyor çünkü insanları konuşarak tanıyamazsınız, konuşmak canlılar arasındaki en etkisiz iletişim aracı. Dil yalan söyler o yüzden insanları dinlemek onları anlamak için yeterli değil." diye düşünürken kafasındaki seslerle susturmaya çalıştı telefonunun sesini Alanur. 20'li yaşlarında genç ve güzel bir kızdı. Tekrar çalmaya başladı telefon. Bu kez "açsam mı, açmasam mı, kalksam mı kalkmasam mı?" diye kafasında dönen sorulara cevap verir gibi somurtarak yatağından kalktı, kendine kahve doldurdu ve camın önüne geçti. Bir süre perdenin arasından dışarıda olup bitenleri izledi.

Her ne kadar kendini perdenin arkasına kapatsa da perdenin diğer tarafında devam eden kocaman bir hayat vardı, farkındaydı fakat kafasındaki sesleri bir türlü susturamıyordu. Alanur'un çocukluktan beri tek hayali iyi bir senarist olmaktı ve eline fırsat geçmişti, 40. İstanbul Film ve Senaryo seçmelerine katılmıştı. Kazanırsa ünlü bir senarist olacaktı. Senaryosu bitmeden o perdenin diğer tarafına geçmek istemiyordu. Peki Alanur o yarışmayı kazanacak mıydı? Çalışma masasına geçti Alanur. Bir kaç şey yazdıktan sonra telefonunu aldı ailesinden ve sevgilisinden gelen cevapsız çağrılara aldırış etmeden bir şarkı açtı ve yazmaya devam etti. Yazdı yırttı, yazdı yırttı derken bir türlü odaklanamadı ve sonunda yatağa geçip uyumaya çalıştı. Alanur ertesi gün tekrar telefon sesiyle uyandı, telefonları susmuyordu ama açmamakta kararlıydı çünkü ailesi yaşlı olduğu için biraz gerikafalıydı ve onun bu işi yapmasını istemiyordu. Sevgilisi de Alanur'un bunu başaramayacağını düşünmüştü. Alanur da sevgilisinden bir destek göremediği için ayrılmıştı. Onlardan kaçıp Eskişehirdeki eve gelmişti, artık hedefi tek başına başarmaktı. Yatakta bir süre bekleyip ayıldıktan sonra buzdolabına gitti Alanur. Kapağı açıp boş boş bakındıktan sonra yeşil bir elma gözüne çarptı ve elmayı alıp tekrar masasına geçti. Elmadan bi ısırık aldıktan sonra bir anda ağlamaya başladı. Sonunda duygu patlaması yaşamıştı. Ağlamak bi nevi de olsa rahatlatmıştı o yüzden biraz ara verip film izlemeye karar verdi. Filmin sonuna doğru koltukta masum bir şekilde uyuya kaldı. Aradan bir kaç gün geçmişti ve ilk defa telefonu çalmadan kendisi uyanmıştı Alanur.

Depresyondan çıkmış gibi bir hali vardı aptal bir gülümsemeyle önce yatağını topladı sonra banyoya gitti elini yüzünü yıkadı ve aynada uzun uzun kendisine baktı. Stresten döküldüğü için kısacık kestiği saçlarına, yara bere içinde olan ellerine ve ışığı sönen gözlerine baktı... bu bakış "işte bitti kızım, her şey bitti!" bakışıydı. Alanur kendisiyle bakışması bittikten sonra mutfağa geçti. Kendisine bir çay doldurdu, perdeyi tamamen açarak camın önüne geçti dışarıyı seyretti. Telefonundan bir şarkı açarak masasına geçti. Buruşturup attığı kağıtlara, yarım kalan kahve bardaklarına baktı. Sonra gözü eski sevgilisiyle yırtılmış bir fotoğrafa takıldı, acı bir tebessüm etti ve şarkıya eşlik etti Alanur. "kimse yeni yara açamaz artık, çok canım yandı acımaz artık." Eline kağıt kalem alıp yazmaya başladı, hiç durmadan saatlerce yazdı.  "Bu gün bu senaryoyu bitiriceğim, her ne olursa olsun bunu yapacağım. Bu karanlığa boşuna girmedim. Hayallerimi anlattım kendimi dinletemedim ve dinletemediğim herkesten gittim. Şimdi bu işi yapmamı istemeyen aileme, çevreme ve eski sevgilime inat başaracağım" diye söylendi ve telefonunu uçuş moduna aldı. 20 saat boyunca yerinden hiç kalkmadan yazdı ve sonunda bitti.

Yazmayı bitiren Alanur bitiş çığlıklıklarını attı, mutluluğu  adeta gözlerinden okunuyordu, heyecanla yazdıklarını dosyaladı. Telefonunu uçuş modundan çıkardı bir fotoğraf çekildi ve "başardım" diye hikaye paylaştı. Hikayesine yanıtlar yağdı o sırada oturduğu yerden kalkmaya çalıştı Alanur ama kalkamadı. Bacakları tutmuyordu, kendini zorladı, olmadı hiçbir şey hissetmiyordu. Endişeden gözü dönen Alanur, panikle bacaklarını cimciklemeye başladı ama hiç canı acımadı.