Vanessa's POV:
I was drinking my favorite coffee while using my phone in our school cafeteria. It was a normal boring day for me. Ano pabang iniexpect ko? Wala namang pake mga tao sakin dito. And so am I to them.
I quietly got up when I heard the school bell. Hays, start na ng class, nakakatamad. I was just waking when I suddenly bumped into someone and my books fell on the floor. Wow grabe, ganoon na ba ako ka invisible para di niya makita?
"S-sorry. Nagmamadali na kasi ako. Pasensya na." He said nonchalantly after he picked up my books and handed it to me. Wow, this dude doesn't feel anything.
"Okay lang, ingat na lang sa susunod." I said casually after I got the books from him. I quickly left and went to my classroom kasi malalate na rin ako.
"Okay class, please study this lesson for tomorrow's quiz. And don't forget your homework tomorrow. Class dismissed." Pagkatapos sabihin ng Professor namin iyon ay kaagad na akong tumayo at lumabas. Saktong pagkalabas ko ay nakasalubong ko si Mae. Isa sa mga kaibigan ko.
"Hi baks! Tara na nag hihintay na sila Chino sa bulaloan, nagugutom na yung mga yon."
"Nandon na sila? Aga ah? Nag cutting na naman yong mga yon ano?" Natatawa kong sabi sakanya.
Lima kaming magkakaibigan, si Mae, si Chino, si Lee, si Priscilla at ako. Sa aming lima ako lang walang jowa. Saklap no? Mas sasaklap pa don eh mag jowa si Lee at Mae. Habang si Priscilla at Chino naman ay may mga jowa sa kabilang school malapit lang din samin.
"Tara na baksss! Miss ko na si Lee mahlabs Yieeee!" Kinikilig na sabi ni Mae. Jusko tong mga to.
"Oo na tara na." Tumatawa kong sabi sakanya.
"Oh pre anjan na pala sila Van oh." Narinig kong sabi ni Lee pagkadating namin sa table. Hmmm ang bango talaga ng luto nila dito.
"Oh? Nakapag order na kayo? Kung hindi pa kayo nag order bobo kayo."
"Ulol! May 94 ako sa English wag mokong matawag tawag na bobo." Sabi ni Chino. Kahit kailan talaga may sira utak tong mokong na to.
"Bobo ka talaga pre. 96 English ko sayo 94 lang." Sabi naman ni Lee sakanya sabay tawa.
Maya-maya pa ay nag bangayan na yung dalawa. Napatingin naman ako sa paligid at nakita yung nakabangga sakin kanina. Mag isa siyang kumakain. Kawawa naman.
"Oh? Sino tinitignan mo jan?" Takhang tanong ni Priscilla sabay tiningnan yung tinititigan ko.
"Jusko Vanessa, yan? Loner yan eh. Kaka transfer lang daw niyan last week. Kwento kwentong ulilang lubos na daw, pero sinusustentohan ng mga tita at tito niya sa ibang bansa." Napatingin ako kay Priscilla. Wow ha dami niyang alam.
"Ikaw na te. Alam mo na lahat. Saan mo naman nasagap yang mga kwento kwentong yan?" Nagtatakang tanong ko. Grabe talaga radar nito. Kahit pinakatago mong sekreto malalaman niya.
"Well, that doesn't matter. If I were you di ako lalapit sakanya. Pero I don't know, maybe he's a good guy?" Kibit balikat niyang sabi sa akin. Well, he seems like a nice guy for me as well.
I stood up, grabed my food and told them that I'll be right back. They nodded even though they were a bit confused. I went to nice guy's table and sat there and continued eating. Napatingin naman siya sakin at napatingin ako sakanya. Wow, he has this blueish eyes, red kissable lips and a handsome face.
"Uhm, why are you here? And why are you staring at me?" He was so confused and I couldn't stop myself from laughing.
"Well, wala na kasi akong mauupuan kaya dito nalang ako umupo, do you mind, uhh?"
