HELALİM'SİN «Düzenleniyor»

BÖLÜM 2

Efnan Anlatımıyla✨

Babamlar işe gitmiş ve hatta geleceklerdi. Mutfağa girmiştim başörtümu arkaya doğru atarak iplerinden önüme doğru sarkmıştım. Yemek hazırladığım için mutfak tezgahı üzerinde ki bulaşıkları yıkamış, çay koymuştum.

Kapı çaldığın da başörtümü düzenleyip ignemi bağlayıp uzun elbisemi elim ile düzeltip kapıyı açmıştım, kapı önünde üst komşumuz, sara abla inmişti, yabancı biriydi, bir o kadar da açıktı ama müslüman olmuş daha sonra kapanmıştı bu aralar da kuran ogrenmek için bana gelirdi.
"Buyur sara abla, birşey mi isteyeceksin."

Kocaman bir gülümseme ile bana bakmıştı. Çok tatlı biriydi, elinde ki tabağı bana doğru uzatmıştı, "Efnan biraz şeker isteyecektim pasta yapicaktim eksik, muhammed bey geldimi getirir veririm." Dediğin de elinde ki tabağı almıştım güler bir yüzle, Muhammed abi eşiydi, çok seviyordu Sara ablayı, hızlıca mutfağa geçip doalp kapağını açtığım da bizde de tam o tas kadar şeker vardı hemen koyarak götürmüştüm.

Kapı önüne geldiğim de Sara abla beni bekliyordu tası uzattığım da gülerek almıştı. "Kimse kimse'nin rızkını yetmezmiş Sara ablam,"dedigim de bakmıştı bana,"Öyle gerçekten üç senedir burdayım o kadar güzel şeyler öğrendim ki,"dedi Sara abla her zaman ablam gibi görürdüm, oda kız kardeşi gibi, çok geçmeden o gitmiş bende mutfağa geçtiğim de su kaynıyordu.

Abimler'in sesi bina da duyulduğu anda koşar adımlarla kapıya gelmiştim,kapıyı açıp güler tebbesüm ile karşılaştım, "Yaa benim, abilerim gelmiş," dediğim de Emre abim sarıldığı anda Emir abim onu geri itekleyere bu sefer o sarılmıştı gülerek ikisine de sarılmıştım"Güzel kardeşim benim,"diyerek Emir abim bana bakmıştı."Önce büyükler konuşur Emir bey,"diyerek öne atılmıştı "Önce içeri girelim sonra konuşalım olur mu?"dedigin de ikiside gülerek karşılamıştı ve ayakkabılarını çıkarıp ellerine almıştı dolap içine koyup ikisi de cebinden çikolata çıkarıp uzattığın da gülerek almıştım.

"Lan hep kopya, hep kopya aynısından niye aldın çikolatanın," dediğin de Emre abim Emir abim ellerini beline atarak kaşlarını çatmıştı."Asıl sen niye benim aldığımdan aldın." demiş birbirlerine çıkışıyorlardı.
"Abilerim, bu en sevdiğim çikolata olması için olabilir mi? Hem aynı olmak zorunda çünkü ben bunu seviyorum," dediğim de sözlerimi gülerek karşılamışlardı.
"Ama bir öpücük daha hak ettik değil mi"

Küçük bir çocuğun mutlu olması gibi sevinerek ikisine de sarılmış öpmüştüm, onlarda beni öpmüştü. Kapı tekrar çaldığın da kapıyı tekrar açmıştım, babam çıkardığı ayakkabılara eğilip alırken, önce ben davranıp almıştım. Sonra üzerinde ki ceketi alıp çıkarmıştım, dolaba aşarak yanına geçtiğim de, ne kadar yorgun olursa olsun benimel ilgilenmeyi sevdiği için benimle uğraşıyordu, onun yorgun olması önemli değildi, ona sorsak benim mutluluğum için yorgun olmazdı.

"Aç mısınız? Yemek yaptım,"dedigim de birbirlerlerine bakmışlardı. Yüzümü buruşturdugum da babam bana dönmüştü,"Yedim ama, senin yemeklerini yemek için açım," gülerek mutfağa gitmiş tabakları hazırlarken abimler bana yardıma gelmişlerdi. Ben koyarken birisi kaşıkları, diğeri ise tabakaları koymuşlardı.

"Babam, yemek hazır," dediğim de mutfağa gelmişti oturduğu sandalyede bizlerin oturmasını bekliyordu."Ee. hadi oturun soğutmayı güzel yemekleri,"
Dediğin de hepimiz oturmuş babam dua etmiş yemekleri yiyorduk.

"İşler nasıl gidiyor, bakalım çocuklar,"dedigin de abilerim babama bakmıştı Emir abim önce yemeği yutmuş babama bakmıştı,"İyi gidiyor baba, hatta bu aralar işler daha çok yoğun,"dedigin de bu sefer Emre abim Emir abimin konuşmayı bitmesini bekliyordu." Benim de öyle babam,İyi gidiyor,"