Ay'ın kızı afra

okulda mahsur

Afra 3 saattir kütüphanede kilitliydi ağlaması dinmiş uykusu gelmişti ama uyumama da kararlıydı sonra aklına aldığı kitap geldi ve kitabı eline aldı rastgele bir sayfa açtı önüne bir cümle geldi "karanlıkta çiçekleri sadece ay görür" afra kendisini çiçek gibi hissetti çünkü hava karanlık ve onu sadece ay görüyordu afra kalktı ve kitabı yerine koydu, döndü ve kapıya tekrar baktı bir umutla kapıya yöneldi ve o anda bir şok daha yaşadı kapı açıktı! Afra nasıl olduğunu düşünmeden kolidora atladı derin bir nefes aldı ve merdivenlerden hızla inmeye başladı, sınıf koridorundan geçerken 11/D nin kapısının altından kolidora kan akmıştı afra'nın. Ağzından sadece "olamaz" kelimesi çıktı. Afra hızla koşuyordu arkasına bile bakmadı sadece koştu bir süre sonra kendini okulun kapısında buldu ama tabiki kapı kilitliydi afra camı kırmak için etrafta birşey aradı zaten kapı camdan oluşuyordu, sonunda afra demirden bir sopa bulmuştu kapının yanına geldi ve sopayı kaldırdı, bütün gücüyle sopayı indirirken bir el sopayı tuttu afra'nın nefesi kesildi resmen kalbinin durduğunu hissetti aklından birçok şey geçiyordu arkadaki kişi konuşmaya başladı "sakın bağırma yoksa aklından geçenler gerçek olur tamam mı? güzel kız" peki ya afra şimdi ne yapıcaktı her zaman olaylardan suçlu olsada suçsuz çıkardı peki ya şimdi ne olacaktı? Bir ölü gibi duruyordu ve sessizce ağlıyordu bir cesaretle arkasını döndü ve "ne? Benden ne istiyosun?" dedi adam genç ti okuldan biri olduğu belliydi yüzüne dağılmış siyah saçları ve yeşil gözleriyle animelere benziyordu sırıtarak afra'ya baktı "adın ne?" Afra şaşırmıştı ve ıslak gözleriyle gençin gözlerine baktı "lütfen, aç kapıyı gitmek istiyorum" genç gözlerini devirdi ve "bak işte o olmaz 11/D yi gördün, beni gördün, yani hayatta olmaz ve adın ne diye sormuştum" afra gençe baktı ve " ne yaptın 11/D de, niye kan vardı vardı orada?" Genç bir kahkahayla afra'nın konunu sıktı "sen ne yaptığını sanıyorsun bırak beni!"genç elindeki sopayı yere attı ve afra'yı kolundan çekmeye başladı afra acıdan bağrıyordu ama nafile afra bağırdıkça o dahada sıkıyordu ve anıden afra'ya döndü "sana bağırma dedim!" Dedi ama bu sefer kendisi bağrıyordu afra karşılıksız kalmadı ve merdivenlerden çıkarken onun konuna vurdu genç yerde acıdan kıvranırken afra hızla koşmaya başladı okul çok karmaşıktı gidebildiği kadar saçma bir yere gitmeyi düşünüyordu ama gençte arkasından koşuyordu"onu bayıtmalıydım galiba" dedi içinden koşabildiği kadar koşuyordu ama o çok hızlıydı afra hızlanmaya çalıştı ama karnına bir ağrı girdi afra kendini çığlıklar içinde yerde buldu. Elleri karnında,gözlerinde dinmeyen yaşlarla yerde kıvranıyordu gençse korkuyla ona bakıyordu ve ilk konuşam o oldu "iyimisin ne oluyor?"afra gözlerini açtı ve "ne olduğu seni asla ilgilendirmez!"