Fallen Star |Taekook

10.

✊✊✊

TİK TİK TİK AAAAAAA YİNE BEN. VE GECENİN KACİNDA BİLİN BAKALİM EVET UC(3)

Bölüm ful düz yazı umarım beğenirsiniz.

Güzel yorumlarınızı bekliyorum, keyifli okumalar...

...

"Taehyung o geliyor kaçmamız lazım hadi !"

Arkadaşlarım dolaba saklanmak icin ellerimden beni çekiyordu ama sanki yere çivilenmiştim,hiçbir şekilde hareket etmiyordum.

En sonunda arkadaşım beni bırakıp gidiyordu ve kocaman odada tek başıma kalıyordum. Önümde ise kırılmış cam parçaları vardı.

Birden topuk sesleri duyordum yavaş yavaş ses bana daha da yakından geliyordu.

Sonra birden bir yapancı el saçlarındam tutuyordu. Ağlıyordum,bağırıyordum küçük halimle bile o bedeni itmeye çalışıyordum.

Sürükleniyordum sonra bir yere doğru. Bu koridoru ilk defa görüyordum. Bir kapıyı açıyordu ama kapı bile ürkütücüydü benim için.

Kapının ardından sadece karanlık cıkıyordu. Kapranlık hiçbir şeyi göremiyordum içeride, korkuyordum.

Ve bu korkuyla bana işkence eden,bağıran,benden uzak durması için bacağından ittigim kadının bacaklarına sığınıyordum.

Sıkı sıkı tutuyordum hatta arkasına saklanmak istesem bile saçımı tutan el buna izin vermiyordu.

Tiksinircesine bacaklarını benden çekmeye çalışan kadının bacağına daha da sıkı sarılıyordum. Oraya girmek istemiyordum fakat o beni oraya itiyordu.

En sonunda gücümü yitirip bacaklarını bıraktığım da son gücüyle beni odanın içine itiyordu.

Sırt üstü düşüyordum canım çok acıyordu.

Kadın kahkaha atıp kapıyı ardından kapatıp kilitlediğinde odaya giren tek ışık da kayboluyordu.

Çığlık arıyordum beni buradan çıkarması için. Sesim kısılana kadar. Aglıyordum beni çıkarması için ama o acı çekmemden zevk alıyordu.

Ve annemle babamı görüyordum odanın içinde birden. Babam her zamanki gibi anneme bağırıp kızıyordu.

Anneme elini kaldırdığında oturduğum yerden hızlıca kalkarak annemin önüne geçiyordum. O küçücük bedenimle annemi korumaya çalışıyordum.

Sol yanağımda bir acı beliriyordu,basım sağa doğru yatiyordu ardından yere doğru itiliyordum sertçe.

Kimse dört yaşındaki bir çocuğa açılmıyordu, öz babam bile.

Gözlerim kapanıyordu acamıyordum annemin acı dolu çığlıklarını duyuyordum ama yine de açamıyordum.

Açmaya çalıştım gözlerimi annemi korumam lazımdı. Benim canımın acıması lazımdı annemin değil.

Gözlerimi açıp hızlıca doğruluğumda önümde koltuk vardı. Odayı hızlıca incelediğim de ne annem vardı nede babam.

Ellerim titiyordu aynı zamanda aglıyordum. Bir kaç günkü gibi kabuslarım devam ediyordu.

Tekrar uyuyamacağımı biliyordum. Yanımdaki komidinden telefonumu alıp saate baktım. Daha ikiydi ve benim yedide kalkmam gerekiyordu.

Yataga uzanıp yanımdaki yastığa sıkıca sarılıp göz yaşlarımı üzerine akıttım. Kaç yıl sonra yine annemi görmüştüm ve acı dolu çığlıklarını yine duymuştum.