Fallen Star |Taekook

12

Uzun bir aradan sonra tekrar benimmm

Bol bol yorumlarınızı bekliyorummm

Umarım bölümü beğenirsiniz.(yazım yanlışları olabilir sonrasında düzelteceğim lütfen çok takılmayın )
....

Ş

irkete onun menejerlik seçmelerine giderken çarptığım arabayla birlikte hayatım resmen güzelleşmişti.O gün bana bağırıp çağırmak yerine çok güzel davranmıştı.

Sonrasında arabasıyla beni hastaneye götürürken menejeri olarak seçmişti.

İyiki o gün onun arabasına çarpmıştım belki de normal bir şekilde şirkete gidip seçmelere katılsaydım beni seçmezerdi.

Tanrı bir kez yüzüme gülmüştü.

Hayatım bok gibiydi. Bir kadın ile babanın istemeyerek dünyaya getirdiği çocuktum ben.

Sonrasında benim ölümüm olan yurda vermişlerdi beni. Orada bir kaç yıl geçirdim.

O yıllarda ne kadar zorbalığa,kötü söze mağruz kaldığımı hatırlamıyorum. Kimse benimle arkadaş olmak istemezdi hep ucube olurdum.

Ama birisi vardı ilk aşkım... Sırf onun için yurttan kaçmadım,dayandım bana yapılanlara...

Hiç unutmuyorum keşke tekrar görüşebilsek. Evet şimdi sevdiğim biri var ama ona teşekkür borçluyum.

Bir kaç yaşından sorna yurta gelmişti. O gün her yer karanlıktı yine olduğu gibi. Ama kimse benimle yatmak istemiyordu yada sarılmak.

Onun yanına gittim ürkek bir şekilde elimde de küçük ayım vardı. Onunda onlar gibi tepki vereceğini düşündüğümden yatağının ucunda bekledim ağlayarak.

O uyuduğu için beni görmüyor yada duymuyordu. Ama gözlerini açmıştı. Beni gördüğünde şaşırdığını anlamıştım.

Tam kendi yatağına gitmek için arkamı döneceğimde yorganini açıp yanını patpatlamıştı.

Gidip yanında bana açtığı yere girdim. İlk defa hiç bırakmadığım ayıcığı bırakıp ona sarılmıştım.

O da sarilmama birşey dememişti. Hatta oda bir elini belime yerleştirip bir elini de saçıma koyup beni iyice kendine çekmişti.

O gün hayatımın en güzel günüydü. İlk defa biri bana sevgi gösteriyordu.

Belkide unutamamıştım onu...tekrar görsem onu Jungkook'umu yoksa onu mu seçerdim bilmiyorum. İşte bu beni korkutuyordu.

Sonraki günlerde hep beni korumuş benim yaptığım kötü şeyleri -bana göre kötüydü ama kime sorsan bunu normal karşılarlardı ama yurdun müdürü böyle değildi işte- kendi üzerine alırdı.

O geldiğinden beri bana yapılan seyler azalmıştı. Kimse bana yaklaşıp birşey yapamıyordu o yokken belki ama hiç ayrılmıyorduk. Yumurta ikizi gibiydik.

Hatta ona en sevdiğim ayıcığımı vermiştim. Hiç yanından ayirmayacağına söz vermişti.

Fakat bir kaç ay sonra babaannem gelip beni yurttan almıştı. Ayırmaları zor olsa bile ayırmışlardı bizi...

Yine de babaannemi çok seviyordum. İllaki beni alması gerekiyordu. Çok seviyordum ben babaannemi. Ne kadar geç gelip en sevdiğim zamanda beni almış olsa bile.

Şimdi ise 'pembe' arabamla jungkookun yanına gidiyordum. Onu kırmıştım. Bilerek ondan kaçmamıştım ama onu aglamasına sebep olmuştum.

Kimsenin benim yüzümden ağlamasını istemiyordum. Hele ki sevdiğim adamın.