5

84 17 30
                                    


Riki kendini daha fazla tutamazdı, yorulmuştu. Ağlamaya başladı, sadece ağladı.

Sanki sonu yokmuşcasına ağladı, nefesi kesildi... Ama duramadı. Sadece gözyaşları ve hıçkırıkları kaplıyordu odayı.

Heeseung eve geldiğinde sesi hemen tanımıştı. Koşarak onun yanına gelip sımsıkı sarıldı.

Biliyordu onun ne kadar kötü zamanlardan geçtiğini, zor zamanlar...

"Heeseung... Korkuyorum. Beni... Öldürecekler mi..?"

Heeseung hiçbir şey diyemedi. Ne dese yalandı, ne dese bahaneydi. Cevap olarak öylece durmayı seçti.

Riki sakinleşemiyordu... Her geçen saniye ağlaması, acısıyla birlikte daha da şiddetleniyor ve büyüyordu.

Heeseung, Riki'nin kulağına eğilip fısıldadı,

"Annen, ne derdi? Ağladığında ne yapardı?"

"Annem... Benim saçlarımı... Okşardı."

Heeseung bir elini yavaşça Riki'nin saçlarında gezdirmeye başladı. Kollarının arasındaki beden yavaşça sakinleşirken onun içi sakinleşemiyordu.

Daha önce öz kardeşini kaybetmişti ve şimdi başka bir kardeşini kaybetmek istemiyordu.

Riki sakinleştikten sonra bir süre daha öyle durdular. Silah sesleri yavaş yavaş kesilmeye başlamıştı.

Çok geç olmadan Riki geri eve döndü. Evin her yeri darmadağın edilmişti. Sığınağın kapısı kırılmış içerisi silahla taranmıştı.

Riki yerdeki aile fotoğrafını tekrar eline alıp baktı. Tam kendisinin üzerinde bir kurşun izi vardı.

"Bana da mı öyle yapacaklar..?"

Fotoğrafı geri bıraktıktan sonra artık sığınakta kalmamaya karar kılmıştı.

Her türlü biri girse onu bulacaktı çünkü.

Erkenden uyumuştu Riki. Artık kendini tamamen bir ruh gibi hissediyordu.

Sabah kapının çalınmasıyla uyanmıştı.

"Yuin?!"

Hemen kapıyı açıp dışarıdaki kızı içeri almıştı.

"Riki ne oluyor?"

"Seni gören ya da takip eden biri oldu mu?"

"Bilmiyorum ki."

Eğer Yuin takip edildiyse bu en kötü şey olabilirdi. İkisinin de hayatı tehlikedeydi...

~~~~~

"Kızın nereye gittiğini gördün mü?"

"Şu eve girdi."

Adam eliyle işaret etmişti karşıdaki beyaz evi. Kızının hayatını umursamadan onun girdiği yere askerleri yönlendirecekti.

"Ekipler geldiği gibi giriyoruz o zaman."

Ekiplerin gelmesi hiç de uzun sürmedi. Artık sadece dakikalar kalmıştı... Riki ve Yuin'in olduğu eve girmelerine.

En öndeki komut verdiğinde silahlı ekipler yavaşça eve yaklaşıp etrafı kontrol etmişti.

Öndeki, açık kapıdan evin içerisine göz atmış alt kattan gelen seslerle onların evde olduğunu doğrulamıştı.

Komutla birlikte hepsi birden eve girmişti...

~~~~~~~~

Hiç içime sinmedi bu bölüm... İki kişiye gösterdim ikisi de "OHA BU ÇOK İYİ" dedi ama yok benim içime sinmiyor kdiamdnlw

Just a person × Nishimura Riki Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin