-რა თქვი გოგო??!! *გაკვირვებული და თანაც აღელვებული იყო დედაჩემი იმის გაგების შემდეგ რაც მე ვუთხარი*
-ჰოო დედა ყველაფერთან ერთად ის საშინლად ლამაზია და რომანტიული.მან ჩემი მოხიბვლაც შეძლო და გამაბრუა.კეთილია და სანდო! *ეგრევე ცრემლები წამსკდა*
-კარგი ძვირფასო ნუ ტირი ხომ იცი სიყვარული არავის არ არჩევს,ის მოდის და ჩვენ ვიჭერთ. *თითქოს დამაიმედა და თვალებიდან ცრემლები მომწმინდა*
-დედა კიდევ ერთი რაღაც უნდა გითხრა და იმედი მაქვს იმაზე გული არ წაგივა.
-ბოგუმ უკვე მაშინებ!
-არა დედა არ გაშინებ,უბრალოდ მეც შეშინებული ვარ.. *ვამბობდი მაგრამ ჯერ კიდევ ვერ გადამეწყვიტა მეთქვა თუ არა დედაჩემისთვის პირველი კოცნის შესახებ*
-კარგი ბოგუმ მიდი თქვი სანამ მოვკვდი!!
არა! ვერ ვუთხარი! ჩემს თავს ვერ ვაპატიებდი თუ დედაჩემი ახლა ამას გაიგებდა!
-დედა! არაფერი.
-რა არაფერი შვილო ქალი ნახევრად მოვკვდი და მეუბნები,რომ არაფერი?
-ხო დედა არაფერი *ვუთხარი და ავდექი,ოთახიდან პატარა ჩანთა ავიღე და ბოტასები ამოვიცვი*
-ბოგუმ სად მიდიხარ? არც შენი დაა სახლში და ასე უნდა მანერვიულო? *დედაჩემს თითქოს ტირილის დაწყება უნდოდა*
-დედა არ იტირო! წავალ და მალევე მოვალ *ვუთხარი და სახლიდან გავედი*
რადგან ლინოს სახლამდე ფეხით შორი არ იყო ნელა მივდიოდი თან მუსიკებს ვუსმენდი.
მივედი და კარზე დავაკაკუნე,კარი რათქმაუნდა ლინომ გამიღო.
-ბოგუმ?!
-ჰო რა იყო არ მელოდებოდი? გეგონა არ მოვიდოდი? შენით დავბრმავდი და აქ ჩემს ნახვას ვერ წარმოიდგენდი?
-რაზე ლაპარაკობ?
-არ შემომიშვებ?
-ჰო მოდი..
