Mert heyecanla elindeki yüzük kutusuna baktı yıllardır beklediği an gelmişti arga ve tuna gülümseyerek ona yaklaştı "abim hazır her şey sen hazır mısın"
tunanın cümlesiyle mert dahada heyecan yapmıştı "hazır hazır" dedi isak sırtına vurarak felix arkadan gelip arganın belini sarmış omzuna bir öpücük kondurmuştu
Ani ölüm sessizliğinin ardından herkes gülümsemişti
"Şimdi son bir tekrar alalım mert abim ne diyoruz enişteme yap konuşmayı"
"Of isak bi germe beni neyse içimden geldiği gibi konuşuyorum en sonunda dizlerimin üstüne çöküyorum doğru mu anladım"
"Ona onu sevdiğini söylüyorsun bak farkındayım kolay değil ama yapman gerek" dedi isak heyecanlı bedene o sırada içeri arda girdi
"Hoşgeldin ardam" diye atıldı mert "ta oralardan geldin hoşgeldin"
"Hoşbulduk abim sizi böyle güzel bir günde neden yalnız bırakayım"
Tuna ve isak ardaya gülümserken içeri Ferdi ve Altay girdi "ismailim nerde" dedi Altay aniden
"Ananın amında boğulsun İsmail" dedi mert gerginlikle en sonunda İsmail içeri girmiş kınayarak bakmıştı Mert'e "ayıp be abi"
"Abi artık geçelim mekana" dedi Altay bi süre sonra "irfan abiler orda zaten" diye ekledi arga
"Tamam tamam bende mihayı alıp gelirim" dedi mert derin bir nefes alarak
herkes arabalarına bindiğinde felix yanındaki bedene gülümsemiş argada aynı saflıkla ona karşılık vermişti
tunanın eli direksiyondaydı çünkü iki hafta önce isakın ehliyetine el konulmuştu
Altay ismalin saçlarının arasına bir öpücük kondurdu (kitabın başı Kerem Altay sonu İsmail Altay zort)
Herkes mekana geçmiş uzun yemek masasını doldurmuştu eskileri yad ediyorlardı adeta volkan ve eşi Emre bile onları yalnız bırakmamış onlara destek için gelmişti Mesut irfana yanlarken irfan oralı olmuyor sohbetle ilgileniyordu
Miha'yla mertte onlara dahil olduğunda herkes gülümsedi ve sohbet ortak bir noktada buluştu "eskiler şimdi bile güzel" dedi Sergen hoca eskileri yad ederken İsmail hocada başını omzuna yaslamış onu onaylamıştı
"Eee o zaman en kötü günümüz böyle olsun diyelim"
"Aslında bugünün benim için en güzel gün olmasını umuyordum" diyerek ayağa kalktı mert mihanın tam karışına geçti "hayır hayır rüya bu" diye mırıldandı miha ayağa kalkarken
"Yıllardır hayatımdasın yanımdasın her anımda benimleydin her anında seninleydim ama hala gülümsediğinde kalbim ilk günkü gibi hızlanıyor" nefes aldı gergince
"Geçmişimde sen vardın şimdimde de sen varsın ve ben yarınımda da seni istiyorum" mert ceketinin cebindeki kadife kutuyu çıkarırken diz çöktü
Başını kaldırdı ve sevdiği adama gülümsedi "seni seviyorum"
Miha bulanan gözleriyle bir yüzüğe birde sevgilisine baktı yıllardır bıkmadan usanmadan onu seven adama baktı her anında birlikte oldukları adama baktı "evet" dedi sesi zar zor çıkıyordu eliyle şaşkınlığını gizlemeye çalışıyordu dudaklarını kapattığı elini çekti ve mertin ellerini tuttu onu ayağa kaldırdı
"Bende seni seviyorum"
Mert mutlulukla yüzüğü sevgilisinin narin parmaklarına geçirip gülümsedi birbirlerine gülümsediler
Diğerleri ise onları alkışlıyor tuna ve isak havaya gül yaprakları fırlatıyordu
Mert yıllardır kurduğu hayalin gerçekleşmesi mutluluğuyla dudaklarını birleştirdi...
✨FİNAL ✨
lütfen benden nefret etmeyin açıkçası en sevdiğim kurguya finali yazmak beni çok garip hissettirdi ama bölüm sayısı arttıkça boka sarıyordum bende bu güzellikleriyle oynamak istemedim
zaten yavaş yavaş bok yoluna gidiyordu kitap
Neyse bana çok kızmayın kitabı yazarken yorumlarınızı okurken çok eğlendim umarım sizde eğlenmişsinizdir
Valla aşklarım ballarım bacılarım ve canım karım argam sizleri çok seviyorum kalan kurgulardan devam bebeklerim muaaaahhh😽😽
