•Bedenimi usulca arkamdaki gence doğru çevirdim...
Onun yüzündeki ifadeyle tüylerim ürperdi sanki. Bana olan bakışları fazlasıyla keskin ve sertti. Geldiğimden beri ilk defa bu kadar ciddi olduğunu görüyordum. Ne olduğunu ilk başta anlayamasamda anlamamı kolaylaştıran bir şey yaptı.
Romanımi arkasından çıkartıp bana uzattı...işte o an anlamıştım. Daha ilk günden batırmıştim...
"..be..ben-"
Korku içinde geriye doğru bir adım attım. O sirada karşımdaki gençte bana doğru bir adım attı..aniden bileğini kavradi ve beni kendine doğru hızla çekerek sertçe gözlerimin içine bakmaya devam etti.
"Siz..bir casussunuz öyle mi? Şaşırtıcı..oysaki bana fazlasıyla renkli ve arkadascil gelmiştiniz."
Ne yapacağımı bilmiyordum bir şekilde bunu kıvırmam gerekiyordu..sonra aklıma bir fikir geldi. Hızla kendimi geriye çektim ve kaşlarımı çattım.
"Bu da ne demek oluyor böyle?! Bana böyle davranamazsiniz. Romanımi kendi hayatımdan ilham alarak yazdığımı söyledim, hayatımı direk romana geçirdiğimi değil. Casusluk meselesi sadece romana renk katmak için olan bir şeyken siz nasıl anında böyle bir fikre kapılıp bana böyle davranabilirsiniz?!"
Sözlerimle karşımdaki oğlan duraksadı. Biraz durup düşündü..ardindan romanı bana vererek geriye çekilip kapiya yaslandı.
"Madem öyle..özür dilerim. Lakin eğer ki gerçekten böyle bir amacınız varsa, sizi rahat bırakmayacağıma emin olabilirsiniz."
"..." titrek bir nefes verdim...ne hissettiğimi bile anlayamıyorudm. Anında bu odadan defolup gitmek istiyordum.. "Babam..babam nerede."
Weimar gözlüğünü usulca çıkartıp yakasina taktı ve kendi sacini düzelterek tekrar gözlüğünü taktı ve kapıdan geri çekilerek kilidi açtı. Ardindsn bana baktı.. "Kendilerine bu olayı anlatmayın, bende kendi babama anlatmayacağım. Bu Olay yaşanmadı bayan. Buyurun..Babanız babamın çalışma odasında. İki oda sonra onların odası zaten."
"..." başımı sallayıp hızla odadan ayrıldım. Weimarin bana söylediği yere doğru hızlıca gidiyordum...
Sonunda odanin önüne vardım. Elimi yumruk haline getirerek iki kez hafifçe tiklattim. Gir komutu gelince usulca kapiyi açıp iceriye baktım.
Babam Osmanlınin oturduğu yerdeki hoşnutsuz ifadesini görünce..içime bir his düştü.
Ardindan alman imparatorluguna baktım
Yüzünde sırıtır sinsi bir ifade vardı..garip.
"Uhm...şey babama bir sualde bulunacaktim.."
"Yarım saat sonra gidiyoruz kızım..weimar ve reichin yanina dönebilirsin."
"Ha...pekala..ozaman ben sizi daha çok rahatsız etmeyeyim.." usulca eğilip odadan ayrıldım..ve titrek bir nefes vererek reichin yanina doğru gitmeye başladım...
-Osmanlınin bakış açısı.-
Kızım odadan çıkar çıkmaz gergin bir biçimde ayağı kalktım. Karşımdaki herifin ne planladığını anlamak zor değildi..ancak yinede müttefikiydim ve bana böyle davranma hakkına sahip değildi. Kaslarım iyicene cstilirken adama doğru yaklaştım. Önünde dimdik durup ellerimi kendi belimde birleştirdim.
"Bay Alman imparatorlugu, bana böyle davranma hakkını nereden buluyorsunuz hm? Bu yaptığınız akla mantığa sığmaz. Beni sevmek zorunda değilsiniz pek tabii..lakin saygı göstermek zorundasınız. Karşınızda kaç asırlık bir imparatorluk var."
Tane tane düşüncelerimi belirttikten sonra karşımdaki herifin ifadesine tepkisine baktım.
Sırıtıyordu. Sadece sırıtıyordu..Ben ne oluyor demeye kalmadan aniden beni masayla arasına sıkıştırdı ve kulağıma doğru yaklaştı.. Bu temas ve yakınlık kesinlikle beni rahatsız etmişti. Adamı itekleyecekken o sirada kulağıma fısıldanaya başladığı şeylerle durdum.
"Osmanlı..ikimizin de birbirine ihtiyacı var..lakin eğer ki seni bırakırsam kimsesiz bir biçimde İngiliz sömürgesi olursun. Bana yardım etmek zorundasın. Ancak ben sana yardım etmek zorunda değilim, eskisi kadar güçlü değilsin ne yazık ki..Bana baş kaldıramaz saygı bekleyemezsin." O ukala ses tonuyla o egoist kelimeleri..Beni zirvanadan çıkarabilirdi. Kaşlarım iyicene catildi.. "Alman."
"Osmanlı..tek duam durumun farkına varıp sonunda benim yanımda doğru düzgün durman. Böylece ikimiz içinde en iyisi olacaktır."
Biraz Durdum..Ona baktım...gözlerini devirdim..
"İtin duası kabul olsaydı gökten kemik yağardı."
Dediğim şeyle Durdu..geriye çekildi ve bana dik dik bakmaya başladı. "Anlayamadım?"
"Anlayamazsin." onu geriye çektim ve fesimi çıkartarak saçımı düzelttim..ardindan fesimi geri takip adama baktım. Taviz vermeyecektim bu aşağılık herifin beni yönetmesine.
"Bir daha, bir daha sakın beni tehtid etmeye cüret etme. Zira senin daha ismin bile ortada değilken ben İstanbulu fethediyor atalarına ve babana imparatorluk neymiş onu öğretiyordum. Ayağını denk al..gücün kimde olduğunun gayet iyi farkındayım..lakin senin gibi birisinin yanında bir köle gibi ittat etmektense yanlız başıma kalıp çaba göstererek ölmeyi yeğlerim." onun yanından geçip kapiya geldiğimde.. Bana arkadan seslendi.
"Osmanlı, fazla fevri davranıyorsun. Bu hatanın bedelini ağır ödersi-"
"Ne yapacaksin? Neredeyse tüm Avrupa sana düşmanken bir düşman daha mı edineceksin? Tehtidle iş yapacak olsaydım Bizansi bile yenemeden ortadan kaybolurdum. Beni tanımıyorsun çocuk."
"...öyle mi.?" aniden boynumda sıcak bir nefes hissettim. Hissettiğim nefese arkama dönmem bunun üstüne de duvara yaslanarak alman tarafından araya sıkıştırılmam bir oldu. İyice sinirlerim bozulmuştu artık...karşımdaki herifi resmen kendi ellerimde öldürecek kadar gözüm dönebilirdi. Fakat sükunetimi koruyacaktim. Kararlıyım. Kolay lokma değilim ben..
"Alman."
"Osmanlı." Bana doğru yaklaştı... Gözlerimin içine doğru bakıyordu..
"Haklısın..Beni alttan almaya çalış, malum 4 bir yandan saldırıyorlar..ne yapacağımı şaşırıyorum..o yüzden sana karşı fevri davrandım, lütfen hatamı affet."
Ona baktım..bir süre daha..sonra iç çekip gözlerimi kaçırdım..
"İyi peki. Geriye çekil şimdi.."
İsteğimle birlikte geriye çekilip pişkin pişkin gülümsedi "Barıştık mı?"
"bir de sana küsecek miydim..çocuk muyum ben." gözlerimi devirip kapiyi açtım..tam odadan çıkarken..
"Osmanlı, bugün çok çekici görünüyorsun"
"...işine git." odadan ayrıldım..ve kızımın yanina doğru yol aldım...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Sizce Osmanlı ve almanın arası düzelecek mi?
Almanın planı ne?
Weimar Türkiyenin üzerine gidecek mi?
Türkiye bu olayı babasına anlatacak mi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
•.Yadigar Anılar.•
Ficción histórica"Ben kendimi sana adayamazdim, özür dilerim. Kendimi kaybedeceğimi biliyorum fakat ben kendimi kaybetsem bile beni kucaklayacagini da biliyorum. O yüzden korkmuyorum. Yanımda olduğun için teşekkürler." ~Sevdiğin adam.~ Bir Aşk hikayesi düşünün, iki...
