BİR KULAKLIK MESELESİ

6.BÖLÜM 🐰KULÜP🐰

Gözümün önüne düşen ıslak saçlarımı elimle geriye ittiğimde ıslanan elimi boşlukta sallandırdım.

Ancak böylesine küçük bir olayın kalbim için koca bir kıyamete dönüşeceğini düşünmemiştim.

Parmaklarımdan süzülen birkaç su damlasının arasından sapan bir damlacık yanımdaki kızın üzerinde kendine yuva yaparken güzel kızım elindeki ıslaklığı fark etmiş ve elini kaldırarak bakmıştı.

Kafasını bana doğru çevireceği sırada buna hâlâ hazır olmadığım için sanki öylesine yapıyormuş gibi arkamı ona döndüm.

Allah'ım lütfen anlamasın.

Lütfen anlamasın!

Göz ucuyla görmeye çalışırken bunu bile başaramayıp tamamen önüme döndüm.

Kızlara bu saatten sonra daha da saygı duyuyordum, böyle gizli saklı işleri bir mit ajanı mükemelliği ile kolayca başarabiliyorlardı.

Birkaç dakika bitmek bilmezken öylece durup cam kapıdaki yansımalardan arkamı görmeye çalıştım.

İlk defa uzun boyumdan nefret etmiştim, resmen kız arkama saklanmış gibi tek bir parçası bile gözükmüyordu.

Sinirle derin bir nefes alırken omuzlarımı sıkıntı ile kaldırıp indirdim.

Elimi cebime atıp telefonumu çıkardığımda kulağımda olan kulaklık yüzünden sesini duymadığım bir arama olduğunu gördüm.

Annem iki kere art arda aramış ardından ise bir kere ablam aramıştı.

Bir sorun olduğunu düşünerek yutkunmuş kulaklığı çıkararak cebime atmış ve hızla aramalara geri dönmüştüm.

Anneme ulaşamazken korku bedenimi ele geçirmiş gerginlikle bedenimin titremesine neden olmuştu.

Beni öyle kolay kolay aramazlardı.

Hele ablam asla aramazdı.

Bu sefer ablamı aradığımda açılan telefon ile rahat bir nefes aldım.

"Abla! Bir şey mi oldu?" Gür sesim istemsizce etrafta yayılırken hiç kimseyi umursamadan karşıdan gelecek olan cevabı bekledim.

"Ulan neredesin sen? Niye açmıyorsun annemin telefonunu? Kadın endişeden gidiyordu!"

Elim stresle saçlarımın arasına dalarken üzerimdeki deri ceket terlememi sağlıyordu.

"Okuldayım abla, kulaklık yüzünden duymamışım. Annem niye her seferinde böyle yapıyor bilmiyorum."

Ablamdan bir oflama yükselirken cevap verdi.

"Annemler beni ziyarete gelmişlerdi, seni arayıp sorun var mı diye bir soracaktı kadın kalbine indirdin şu müziklerin yüzünden Mutlu! Yeter ablacım, biraz bırak şunları da kendine gel."

Tamam erkek olabilirdim ancak benimde duygularım, kırılan bir kalbim vardı.

Beni ayakta tutan şeyin müzikler olduğunu bildiği halde neden böyle dediğini anlamayarak öylece sessizce olduğum yerde kaldım.

"Tamam."

Sessiz bir mırıltı dudaklarım arasından özgürlüğe kavuşurken ablam sesimdeki kırgınlığı her zamanki gibi anlamayarak konuşmaya devam etti.

"Neyse. Ben annemi sakinleştireyim, şarjım az akşam arayıp konuş annemle."

Yine kuru bir "Tamam." döküldü dudaklarımdan.