Zaman İzimizi İkimizi Siler | Arda Güler

Başlangıçlar | 1'

Telefonumu da masanın üzerinden alıp odadan çıktım.

"Anne?"

"Aşağıdayız kızım gel hadi!"

"Geldim."

Hızlı hızlı aşağı indim. Annemler aşağıdaydı. Mete, annem ve babam.

"Çıkalım artık."

"Çıkalım."

Annemi onaylandıktan sonra birlikte evden çıktık ve bizi almak için gelen özel arabaya bindik.

Evet, sanırım asıl hikayem burda başlıyor.. Real Madrid kariyerim..

Size şöyle bir özet geçeyim..

Ben Azra Yılmaz.

Yaklaşık iki sene önce futbola başladım. Yani profesyonel futbola. Fenerbahçe'de.. İlk senemde gerçekten mükemmel bir performans sergilemiştim. 18 yaşında.. 22-23 sezonunda yani.

O sezonum gerçekten mükemmeldi. Seviliyordum, mükemmel taraftarlarım vardı, ailem, arkadaşlarım, en yakın arkadaşım ve bir sevgilim..

Sezon sonu bazı şeyler oldu. Yaşıma göre büyük oynuyordum ve bu da bazı büyük takımların beni istemesine sebep oluyordu. Tabi geçen sene listede Madrid yoktu.

Ama bir sürü takım vardı. Geçen sene Şampiyon olamamıştık. Başaramamıştık bunu. Ben kendime bir söz vermiştim. Bu takımı Şampiyon yapacaktım!

Yaptım da.. Sonra ki sezon şampiyon biz olduk. Ve sonunda asıl veda gelmişti. Herkes biliyordu Şampiyon olduğumuz maçın benim son maçım olduğunu. Sadece nereye gideceğimi bilmiyorlardı. Ben de bilmiyordum.

Yani bunun bir veda olması gerekiyordu. Yaptık, orda, o gün bana öyle bir veda yaşattılar ki.. Unutamıyorum.

Neyse, geçelim şimdi buraları. Şimdi burdayım çünkü beni isteyen kulüplerin arasına Madrid katılmıştı. Ve bende bunu geri çeviremeyecektim..

Kabul ettim. Ve şu an imza atmak için ailem ve ben Madrid'e gidiyoruz.

"Azra!"

"Hm? Efendim?"

"Daldın yine."

"Evet, dalmışım biraz."

"Geldik."

"Harbi mi?"

"Yok. Herhalde kızım."

"Bittik desene."

"Sakin, baksana çok kişi yok."

Kafamı cama çevirdim. En az on, on beş kişi vardı.

"Kesinlikle, hiç yok resmen."

"En azından onun ki kadar çok değil."

Mete'ye vurdum.

"Kapa çeneni gerizekalı!"

"Abartma."

"Mete sana kaç defa dedim ben şunu! Kaç sene oldu. Yeter artık! İstemiyorum diyorum ya! İstemiyorum!"

"Tamam sus artık!"

Sinirlenmiş bir şekilde önüme döndüm. Annem telefonuna bakıp bana baktı.

"İneceksin şimdi."

Derin bir nefes aldım.

"Hazırım galiba."

"Hazırsın, hazır."

Babama gülümsedim. Arabanın kapısı açılmaya başladı. Karşımda iki adam vardı. Etrafında da polisler.

Arabadan indim. Adamla aynı hizada yürüdük. O araları anlamadım. Çünkü o kadar hızlı gelişti ki her şey..