Zij Die Mij Ziet

α - wat mooi is, is goed

Het was uitermate lastig om een geschenk van de Goden af te wijzen. Na eonen waren ze meesterlijk geworden in het misleiden. Ze konden je diepste verlangens in een oogwenk aflezen, die ze dan aanboden voor een hoge tol. Wanneer je dat besefte, was het echter al te laat.

Medusa staarde minachtend naar haar weerspiegeling in het bronzen bord voor haar. De enige bron van licht in de grot was afkomstig van een kaars, toch was het genoeg om haar fijne gelaatstrekken en doordringende groene ogen te accentueren.

'Het is een gift van de Goden,' prevelde Medusa, 'om het onrecht dat je is aangedaan te kunnen wreken.' Als ze het vaak genoeg herhaalde, zou ze het misschien geloven. Al had dat in al die jaren nog niet gewerkt.

Ongekende schoonheid, ze had er niet om gevraagd, maar het was wel haar ondergang geweest. Nu had ze gouden slangen voor haren. Nu was ze een monster.

'Wat een gift.' Ze schoof het bord van zich af. Een aantal jaren geleden had ze het risico genomen om haar grot te verlaten en het bord te stelen uit het dichtstbijzijnde dorp. Niet om van te eten, ze had in al die jaren al geen appetijt gehad. Nee, ze had gehoopt dat als ze haar eigen spiegelbeeld zag, ze ook in steen zou veranderen. Dat was een teleurstelling geweest.

Abrupt stond ze op, nog voordat de herinneringen haar hoofd konden overspoelen.

Ze speurde de grot af, ze had haar gezelschap voor het kiezen. Haar blik bleef hangen bij twee standbeelden die ze ooit samen had geschoven. Ze had de nood gevoeld om een feestje te organiseren, een huwelijk. De twee vrouwen hadden verwelkte bloemenkronen op hun hoofden. Als kers op de taart had ze er een liefdesgedicht over geschreven, dat later smeulend in het vuur belandde. Het was allemaal een beetje beschamend.

Medusa zette zich voor een standbeeld van een man neer. Ze klikte met haar tong. 'Niet zo'n smoel trekken Myron.' De mond van de versteende man stond wijd open van angst. 'Ik moet je toch van je goede kant kunnen tekenefn? Oh wacht, die heb je niet.'

Ze was er nooit achter gekomen of de mensen die ze in steen had veranderd haar nog konden horen. Maar als het zo was, had Myron tenminste een gesprekspartner, om de kwelling van de vloek die over hem lag te verzachten. Medusa schudde zwakjes haar hoofd. Het was duidelijk dat zij degene was die nood had aan een gesprekspartner.

De slangenvrouw haalde de onafgewerkte tekening van Myron vanonder de voet van het standbeeld en kruiste haar benen. Het was een dagelijkse bezigheid geworden. Ze trachtte de standbeelden te tekenen alsof ze nog menselijk waren. Zo probeerde ze zich in te beelden wie deze mensen waren, voordat haar vloek hen ten val bracht.

Terwijl de houtskool nieuwe lijnen op het papyrus maakte, mijmerde ze over wie Myron was geweest, of zijn naam überhaupt Myron was. Was hij een verdwaalde reiziger, opzoek naar een grot om de nacht in door te brengen? Eén van de vele krijgers die dacht dat die haar vloek te slim af kon zijn?

Ze twijfelde even over hoe ze zijn ogen zou tekenen. Ze herinnerde zich nog helder hoe hij binnengestrompeld was, nog niet zo lang geleden, tastend in het duister. Zonder enig wapen. Uiteindelijk had hij net zoals de rest niet aan de verleiding kunnen weerstaan en de blinddoek afgenomen. Wat had hij verwacht? Een glimps van een prachtige dame? Dat alle verhalen leugens waren en ze eigenlijk geen monster was? Zodra hij de sissende slangen zag, wist hij dat hij het fout had. Hij had zijn ogen te laat terug bedekt. Ze stopte even met tekenen toen ze zijn schreeuw in haar achterhoofd hoorde. 'Hij was een rijke politicus,' verzon ze, 'zijn dochter was maanden geleden weggelopen van hun grote, warme villa om hier te strandden. Hij was gewoonweg naar haar opzoek.'

Ze draaide haar hoofd naar het versteende koppel, één van de dames had ze Phoibe genoemd. Het verhaal over haar en Myron zou waar kunnen zijn. Zou ze een gedicht schrijven over zijn wanhoop?

Medusa besloot Myron een vriendelijk gezicht te geven.

Gesis haalde haar abrupt uit het gepeins. De slangen hadden de indringer allang gezien voordat zij het geritsel hoorde.