Zij Die Mij Ziet

δ - kijk me aan

'Dit is gestoord,' riep Medusa uit om het geklots van de golven te overstemmen. 'Ik had mezelf voorgenomen nooit meer een blik van de zee op te vangen en jij duwt mij gewoonweg een schip op?'

Tyra negeerde dat.

Medusa wierp angstvallig een blik op de zee onder haar. Poseidon was de oceaan. De oceaan was Poseidon. En nu was hij overal om haar heen.

Haar lange nagels groeven zich in het zachte hout van de balustrade van de boot. Ze wierp een zijdelingse blik op de vrouw naast haar. Ze kon zich niet van het gevoel ontdoen dat dit ook een list van de Goden was. Wat was er zo bijzonder aan Tyra dat ze haar grot had willen verlaten alleen om in haar aanwezigheid te kunnen vertoeven?

Misschien ook omdat de grot vochtig en koud was, maar dat was nooit van belang geweest. De grot was veilig.

Tyra had haar gevraagd haar te begeleiden naar haar schip. Ze had gejammerd dat ze zonder Medusa de weg niet meer zou vinden, dat ze zonder haar begeleiding weer van een klif zou donderen. De pruillip had het hem gedaan.

Het waren leugens, dat wist Medusa maar al te goed.

Ze draaide zich weg van de oceaan en glimlachte naar Tyra. Als ze vandaag alleen slechte beslissingen ging maken, kon ze zich maar beter proberen te overtreffen, toch?

'Er zit nog steeds zand in je haar, van de val,' lachte Medusa. Onbewust had ze haar hand geheven om het zand weg te vegen. Haar vingers raakten verstikt in Tyra's warrige haar. Beiden lachten ze om de ongemakkelijke situatie. Toen Medusa's hand terug vrij was, stopte ze nog snel de losse haarlok weer achter het oor van de vrouw, die als versteend bleef staan.

Toen Tyra begon te spreken, trok Medusa haar hand terug onmiddellijk terug.

'En wat als je je haar in de helm propt?'

Medusa glimlachte en schudde haar hoofd. Tyra had de hele weg mogelijkheden liggen opsommen – dingen die Medusa al jaren geleden had geprobeerd – om van haar vloek af te geraken.

'De slangen bijten erdoorheen, of ze duwen het af.' Ze klopte op Tyra's helm, waar de slangen van onderuit piepten. Ze had het puur op haar hoofd gezet omdat Tyra dacht dat het zou helpen.

'En wat als,' de vrouw maakte een kapgebaar met het zwaard, 'ik je een knipbeurt geef?'

De slangen maakten een geluid.

'Ze groeien in een oogwenk terug, als betaling zou je wat slangenbeten ontvangen.'

Tyra trok een gezicht. Toch gaf ze niet op. 'En wat als-'

Er klonk een doffe krak. Medusa's hoofd schoot de richting van het geluid uit. Een emmer was omgevallen, sop verspreidde zich over het dek. Ze blies haar adem uit. Voor een moment was ze niet op haar hoede geweest voor mensen. Nu speurden haar ogen het door fakkels verlichtte schip af.

Tyra voelde de verandering in haar gemoed onmiddellijk aan. 'Ik heb gevraagd aan de roeiers of ze benedendeks willen blijven. Maak je geen zorgen.'

Dat bevestigde Medusa's vermoeden dat het schip Tyra toebehoorde. Welke dame had zo een fortuin? Ze wierp haar een zijdelingse blik toe. Misschien had ze een rijke man.

Medusa duwde die gedachte weg en schraapte haar keel. 'Dus, je zei iets over het lot tarten?'

'Juist ja.' Tyra hief het zwaard, Medusa op een haar na missend. 'Ik wil niets meer met Poseidon te maken hebben. Het is best dat we dit terug sturen naar waar het hoort.'

Medusa keek van het zwaard naar de woeste golven onder haar. 'Maar, je overeenkomst...' Nog steeds had ze niet kunnen raden wat de vrouw zoveel voor over had gehad.

Tyra haalde haar schouders op, maar haar stem brak toen ze sprak. 'Dat was het niet waard.' Ze hief het zwaard boven de oceaan, het lemmet glinsterde duister. 'Wil je me een handje helpen?'

Aarzelend liet Medusa de balustrade los. Haar hand streek kort over die van Tyra toen ze het gevest omvatte.

Het was een simpel gebaar. Ze lieten het zwaard vallen. Medusa keek toe hoe het lemmet de golven doorkliefden. Als Poseidon de oceaan was, moest hij het gevoeld hebben. Ze hoopte dat het pijn deed.

Medusa rukte haar blik van de golven los, alleen maar om te zien hoe Tyra ongeloofwaardig met haar hand over haar kin streek. Kennelijk had de vrouw verwacht dat er iets zou gebeuren, maar ze leek onveranderd.

De golven werden steeds hoger naarmate ze verder voeren. Misselijkheid borrelde in haar op, Medusa draaide zich terug weg van de zee, haar ellebogen steunend op het zachte hout. 'Weet je, ik vind het oneerlijk.'

'Dat je een gratis uitstapje krijgt? Vind ik ook.'

Hoewel ze grapjes maakte, was Tyra duidelijk van streek. Het leek een patroon te zijn.

'Dat ik je mijn verhaal verteld heb,' ging ze door, 'maar jij niet het jouwe.'

Een diepe zucht volgde. Tyra liet haar hoofd even zakken, om vervolgens haar kin in de lucht te steken. 'Ik was aan het vissen, ongeveer op deze plek, volgens mij is dat waarom Poseidon mijn gebeden voor de eerste keer opmerkte.' Ze beet op haar lip. 'Hij beloofde me, met de hulp van de Godin Hera, iets wat ik niet met geld kon kopen, namelijk dit lichaam.' Tyra glimlachte zwakjes, hoopvol.

'Een vrouwenlichaam?' raadde Medusa.

Haar gok werd beantwoord met een ferme knik.

Een tijdje was de wind en de zee het enige geluid tussen hen.

'Nu je zeker bent dat het zwaard verdwenen is, zal ik de mannen vragen om het schip terug te draaien? Ik ga ervan uit dat je naar thuis verlangt.'

Tyra dacht dat ze mee was gegaan om zichzelf ervan te verzekeren dat het enige wapen dat haar kon kwetsen vernietigd werd? Als ze er zo over dacht, klonk dat wel als een belangrijke maatregel.

Het was geen enkele keer in haar opgekomen.

'Die grot was nooit een huis geweest, laat staan een thuis. Daarbij, het deed ook allang geen dienst meer als schuilplaats.'

De vrouw naast haar schoof een beetje dichter, haar handen tikten zachtjes op de balustrade. Ze sprak in een fluistertoon, alsof ze de woorden eigenlijk niet mocht uitspreken. 'Wist je dat mijn eiland haast verlaten is?'

Medusa draaide haar hoofd traag. Ze nam de tijd om de betekenis van de woorden tot haar door te laten dringen. Ze wilde niet toegeven aan zichzelf dat ze hierop gehoopt had, een uitweg. Ze legde haar hand op de schetsen en flarden van gedichten in haar leren schouderzak, die had ze niet meegenomen omdat ze gewoon een boottochtje ging maken. Als antwoord legde ze haar hand op die van de vrouw.