Sıla ' dan
Ne kadardır koltukta uyuyordum acaba. Kalktığımda yanımda Yeliz teyze vardı. Perişan bi haldeydi. Doğrulmaya çalıştığım da Yeliz teyze bana döndü. Boynum feci şekilde ağrıyodu. Galiba tutulmuştu. Hafif bi şekilde inlemiştim.
Yeliz teyze durumu anlar gibi
"Gel bi hemsireye gidelim boynuna baksınlar ordan da kantine iner bişeyler yeriz."
dedi. Yiyemezdim.. Ece o durumdayken ben bişey yiyemezdim. 2 gündür ağzıma tek lokma girmemişti. Ayağa kalktığımda sendeleyip geri oturdum. Basım dönüyordu ve bu hiç iyi şeyler olucaģını söylemiyordu. Gözlerim benden isteksiz şekilde kapanmıştı ve bende kendimi bırakmıştım..
Gözlerimi açtığımda hemşireleri görmüştüm. Beni bi odaya almışlardı. Ece.. Ece orda yatarken benim burda yatmam saçma. Hemde çok saçma.. Ayaklanmaya çalışsamda hemşire kollarımı tutup beni tekrar yatağa yatirmisti.
"Bırak beni çıkıcam burdan."
diye bağırdım. Korkmuş olacak ki kollarımı serbest bıraktı. Ayağa kalktığımda tekrar başım döndü ve ben tekrar yerde..
Ece ' den
Çok kötüydüm. Basım çatlıyodu. Dayanılmayacak şekilde bi ağrı girmişti başıma. Çok güçsüz ve halsizdim.. İçeriye giren doktor ve hemşirenin üstünde gezdirdim gözlerimi. Bişeyler konusuyolardi ama ben duymıyım diye fısıltıyla.. Ölücek miydim acaba ? Olabilirdi..
Ömer.. Ömer ' i de kan kanserinden kaybetmiştik. Olamaz değildi. Olabilirdi. Ölebilirdim. Koluma takılı olan serumları elimle çıkarttım. Asıl sorun bana bağlanan makinayı nasıl çıkaracağımdı. Bişeyleri kurcalayip makinayı bedenimden uzaklastirmistim. Ayağa kalkıp zar zor yürüdüm ve açık olan pencerenin önüne geldim. 9. kattaydık. Camın önüne geldiğimde gözyaşlarım daha fazla dayanamayıp yanaklarimdan aşağı inmeye başlamıştı. Bir ayagimi kaldırıp camdan dışarı atmıştım. Başlamadan bitmeliydi..
