FİNAL
Sadece Beni Sev
benim ikinci kitabım
ve sanırım bendeki yeri çok
ayrı.. her neysee bu kitap bitiyor ama emin olun daha da iyileri gelicek.. final bölümümüzü keyifle okumanız dileğiyle.
Ve son olarak sizden bir şey rica edeceğim herkes bu kitap için yorumlara bir şarkı sözü yazabilir mi? Teşekkürler 🤍🤟🏻👻
-Gel yaralarını ben sarayım.. ~Berk Baysal
Gözlerimi açtım bomboş bir odada olduğumu gördüm. Etrafa baktım daha sonra yatakta doğruldum, bana ne olmuştu? Etraf neden bu kadar beyaz? Yere bastım ayaklarım soğuk zeminle buluştu. Acaba ayakkabılarım nerede? Yavaşça yürümeye başladım. Bir yerim acımıyordu ama karnıma ufak ufak ağrılar giriyordu. Odadan çıkarken kapının yanındaki ayna dikkatimi çekti ve karşına geçtim. Üzerimde bembeyaz bir elbise vardı. Anlımda birkaç çizik vardı. Beni kim böyle giydirdi? Hızlıca odadan çıktım. Bir hemşire bulma umuduyla hızlı hızlı yürüdüm. Kimse yoktu hastane nerdeyse bomboştu. Ömer neredeydi? Beni böyle bırakmazdı.
Süsen=Ömer!
Sesim hastanenin soğuk duvarlarına çarpıp geri dönmüştü sanki. Ne bir ses vardı ne de bir soluk. Etraf soğuyordu. Kollarımı kendime sardım, üşüyordum. Etrafa bakmaya devam ettim yavaş yavaş yürüdüm.
Süsen=Kimse yok mu?
Kimseler yoktu. Neden? Kocaman hastane neden bomboş? daha fazla yürüdüm. Tam karşımda arkası dönük bir kadın vardı onu görmemle gülümsedim.
Süsen=Pardon bakar mısınız?
Kadın kıpırdamadı.
Süsen=Pardon hanımefendi neden hastane boş?
Kadın arkasını döndü. İyi de bu kadın benim yıllar önce ölen babaannemdi.
Süsen=Babaanne?
Meryem=Süsen senin burda ne işin var?
Süsen=Bilmiyorum babaanne
Meryem=Geri yatağına dön süsen! Daha çok gençsin!
Süsen=Ne?
Meryem=Duydun işte seni bekleyen insanlar var. Seslerini duymuyor musun?
Başımı hayır anlamında salladım.
Meryem=Gel benimle çok zamanın yok.
Süsen=Babaanne ben öldüm mü?
Meryem=Hayır, hadi hızlı ol takip et beni.
Kadın benim geldiğim yöne yürümeye başladı. Hatta koşuyordu sanki bişey yetiştirmeye çalışıyordu. Bedenim soğuktan titremeye başlamıştı. Uyandığım odaya gelmiştik. Girdiğim anda sesler duymaya başladım. Yasminin sesiydi daha sonra abla diye ağlayan keremin sesini duydum. Sonra kulağıma Ömer'in sesi ilişti. 'Süsen lütfen uyan' diyordu. Ağlıyordu.
Süsen=Sevgilim...
Seslerin nereden geldiğini anlamaya çalışıyordum ama olmuyordu. Tekrardan seslendim.
Süsen=Ömer! Kurtar beni lütfen
Bende ağlıyordum. Kalbime giren ağrıyla yere oturdum. Babaannem yanıma geldi ve beni yerden kaldırmaya çalıştı.
Meryem=Ağlama kızım.. ağlama geçicek
Süsen=Babaanne kalbim çok acıyor
Babaannem beni kaldırıp hasta yatağına yatırdı. Saçlarımdan öptü.
Meryem=Kapat gözlerini sevdiğin insanları düşün. Ömer'i düşün, Keremi ve Hirayı düşün kızım hadi.
Süsen=Seni bir daha görebilecek miyim babaanne?
Gülümsedi.
Meryem=Merak etme uzun bir süre görüşemesekte ben hep seni izliyor olacağım.
Bende gülümsedim. O sırada tekrar Ömer'in sesini duydum 'Hayır durmayın' diye bağırıyordu.
