အပိုင်း (၆)
*ကိုယ်ပိုင်အရောင်တစ်ခု ဖန်တီးခြင်း*
"ကျွန်တော် လူကြီးတစ်ယောက် ဖြစ်မလာချင်ဘူး" တစ်ခါတလေကျ အဲဒီလို တွေးမိတယ်။ တအီအီငိုနေတတ်တဲ့ ကလေးတစ်ယောက်ရဲ့နေ့ရက်တွေဆီ ပြန်သွားချင်တာမျိုး မဟုတ်ဘဲ ဒီတိုင်းလေး လူကြီးတစ်ယောက်အဖြစ် ထာဝရပိတ်မနေချင်တာမျိုး။
ကျွန်တော့်ကိုယ်ပိုင်ဂီတတွေဖန်တီးပြီး အထင်ကြီးလောက်စရာ တင်ဆက်မှုတွေ လုပ်နိုင်ချင်တယ်။ ဂီတနဲ့ပတ်သက်ပြီး စိတ်အားထက်သန်မှု ပြင်းပြတဲ့လူတစ်ယောက်အဖြစ် ကျွန်တော့်ကို အမှတ်ရနေစေချင်တယ်။ ဘစ်ဘန်း (BIGBANG) အဖွဲ့သားတစ်ယောက်အဖြစ် အကောင်းဆုံးကြိုးစားနေထိုင်ပြီး ကျွန်တော့်ဘဝကို ပိုမြင့်မားလာအောင် လုပ်ချင်တယ်။ ဒါက ဖြစ်တောင့်ဖြစ်ခဲဆိုရင်တောင် ကျွန်တော်ကတော့ ပရိသတ်တွေတင်မက ပြည်သူတွေကပါချစ်တဲ့ ဂီတပညာရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်ချင်ပါတယ်။
ကျွန်တော့်နည်းကျွန်တော့်ဟန်အတိုင်း ကျွန်တော်က ဘယ်လိုလူဆိုတာမျိုး လူတွေဆီ ဖော်ပြနိုင်ချင်စိတ်တွေ တစ်နေ့တခြား ပိုပိုတိုးပွားလာခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ တချို့တွေက "ဂီတဖန်တီးသူ" နဲ့ "နာမည်ကျော်ကြားသူ" ဒီနှစ်မျိုးဆီက ပြန်ရဖို့ မျှော်လင့်တာတွေက တူတူပဲဖြစ်နေကြောင်း ကြားသိရတဲ့အခါ ကျွန်တော် စိတ်မသက်မသာဖြစ်မိတယ်။
အဆိုတော်တစ်ယောက်အတွက် အကောင်းဆုံးဖျော်ဖြေစရာနေရာက စတိတ်စင်ဖြစ်ပြီး တခြားနာမည်ကျော်စတားတွေအတွက် နေရာကတော့ ဖန်သားပြင် ဖြစ်လိမ့်မယ်။ သူတို့အတွက်က သူတို့ရဲ့စိတ်ကူးထဲကအရာတွေကို ပရိသတ်တွေဆီ အကောင်းဆုံးနဲ့ အပြည့်စုံဆုံး တင်ဆက်ပြနိုင်ဖို့ပဲ။
ကျွန်တော် မလုပ်တတ်တဲ့အရာတစ်ခုကို ရုတ်တရက်လုပ်ရတော့မယ်ဆိုရင် ကျွန်တော် ထိတ်လန့်ရှက်ရွံ့စိတ်ဖြစ်လာမိတယ်။ အဲဒီအခြေအနေမှာ ကျွန်တော် ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိတော့လို့ပါပဲ။ ကျွန်တော့်ကို ပေါ့ပျက်ပျက်အိုင်ဒေါလ်တစ်ယောက်လို့လည်း မမြင်စေချင်သလို ဒီလို ရံဖန်ရံခါဖြစ်ရပ်မျိုးတွေကြောင့် ကျွန်တော့်ရဲ့မူလရပ်တည်မှု ပျောက်ဆုံးသွားမှာကိုလည်း မလိုလားခဲ့ဘူး။ အွမ်ဂျောင်ဟာ (Uhm Jung Hwa) ရဲ့ "D.I.S.C.O" သီချင်းထဲက ကျွန်တော့်ရက်ပ်စာသားက ဒီလိုအတွေးမျိုးလွှမ်းခြုံပြီး ထွက်လာခဲ့တာပေါ့ "တစ်ခါတလေမှာ ... ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ပျောက်ဆုံးသွားသလို ခံစားရတယ်... ချောမွေ့တဲ့ဘဝဆိုတာ ဘယ်မှာလဲ"
(၂၀၀၈) ခုနှစ်တုန်းက ဂေါ်မီ (Gummy) နူနားရဲ့ "I'm Sorry" သီချင်းမှာ ကျွန်တော် ဝင်ဆိုပေးထားပြီး အမ်ဗွီ (MV) မှာလည်း သရုပ်ဆောင်ပေးခဲ့တယ်။ ကျွန်တော် သရုပ်ဆောင်တဲ့အခါတိုင်းမှာ ကျွန်တော့်ရဲ့ မတူညီတဲ့ တခြားတစ်ဖက်ကို ပြသနိုင်ဖို့ အကောင်းဆုံးကြိုးစားခဲ့ပါတယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ "ကျွန်တော်က အဆိုတော်တစ်ယောက်ဖြစ်သလို နာမည်ကျော်စတားတစ်ယောက်လည်း ဖြစ်နေလို့ပါပဲ" ဒီလို နှစ်ခုလုံးဖြစ်နေတဲ့အတွက် ကွဲပြားတဲ့နှစ်ဖက်လုံးကို ထုတ်ပြနိုင်ရမယ်လို့ ကျွန်တော် ယုံကြည်ခဲ့တယ်။
အခု ပြောသွားတဲ့ အကြောင်းပြချက်တွေကို နားလည်ပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့ရက်ပ်တွေကိုလည်း နားထောင်ကြည့်မယ်ဆိုရင် ဒီနှစ်ပိုင်းတွေမှာ ကျွန်တော်ရေးခဲ့တဲ့ ရက်ပ်ပုံစံတွေက အနည်းငယ်ပြောင်းလဲလာတာကို သတိထားမိမှာပါ။ ကျွန်တော့်အသံနဲ့ ပတ်သက်ပြီးတော့လည်း အမှတ်အသားတစ်ခုဖြစ်လာအောင် ကြိုးစားနေပြီး ခုကတော့ ကြိုးစားနေဆဲကာလပေါ့။ "တော့ပ်ရဲ့ အသံနဲ့ပတ်သက်ပြီး မတူညီတဲ့ခံစားချက်တွေကို ချပြနိုင်ချင်တယ်" ကျွန်တော့်အသံက တစ်ခါတစ်ရံမှာ ခပ်အေးအေးနဲ့ ညင်သာနိုင်ပြီး တစ်ခါတလေတော့ ခပ်ကျယ်ကျယ် မာန်ပါပါ သီဆိုနိုင်ပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ သီချင်းအသစ်တစ်ပုဒ်လုပ်တိုင်းမှာ ဒီသီချင်းစာသားအပေါ် ကျွန်တော် ဘယ်လိုအသံနဲ့ သီဆိုရမယ်ဆိုတာ အချိန်ကြာကြာယူပြီး စဉ်းစားလေ့ရှိခဲ့တယ်။
*****
သူ့ရဲ့ Rapper တစ်ယောက်ရဲ့ဘဝနဲ့ သရုပ်ဆောင်အဖြစ် စလုပ်ခဲ့ရစဉ် အခြေအနေနှစ်ခုကို အဓိကပြောသွားတာပါ။ သရုပ်ဆောင်အဖြစ်လုပ်ဖို့ကို အစပိုင်းမှာ ရှက်ရွံနေခဲ့တာမို့ သူ့ကို ကဲ့ရဲ့မှာစိုးရိမ်ခဲ့သလို သူ့ရဲ့ မူလဖြစ်တည်မှု Rapper တစ်ယောက်ဆိုတာကိုလည်း ပျောက်ဆုံးသွားမှာ စိုးခဲ့တာ။
ဘာသာပြန်တော်လွန်းလို့ မြန်မာလိုရေးထားတာကို အောက်မှာတစ်ခါထပ်ပြီး မြန်မာလို ပြန်ရှင်းပြပေးတာပါရှင် ( ≧Д≦)
YOU ARE READING
ကမ္ဘာကြီးထံ ဟစ်ကြွေးသံ (Shouting out to the World)
Документальная прозаShouting out to the World: A Run for the Dream, BigBang's 13,140 Days Challenge (2009) တောင်ကိုးရီးယားနိုင်ငံမှ ဆယ်ကျော်သက်လူငယ်လေး (၅)ယောက်ရဲ့ အိပ်မက်။ သူတို့တစ်ဦးချင်းစီရဲ့ ကေပေါ့ပ်လောကထဲ စတင်ဝင်ရောက်လာပုံမှ အစပြုလို့ BIGBANG ဆိုတဲ့ နာမည်အောက်ကနေ...
