Motorcu Çocuk ✓ Hyunlix

"Ben bir bok yedim." [5]

Uyandigimda bilmedigim bir odada yatagin ustunde yatiyordum. Yanimda duran tepside ilac, islak havlu ve ates olcer vardi. Yatakta dogrulup nerde oldugumu anlamaya calistim. Tanidik biryer olmadigina emindim. Basim agrimaya basladiginda gece yasadiklarimi ve en son Hyunjine saydiklarim aklima geldi.

"Ahss kahretsin neden oyle konustum ki."

Yataktan kalkip kapiya ilerledim. Kapinin oldugu koridordan ilerledikten sonra nerdeyse saray diyebilecegim bir yere geldim. Ev ev degil saray mubarek. Merdivenden asagi indigimde onume sade ama şık olan koltuklar cikti. Onun arka tarafinda mutfak ve kocaman arkasi donuk bir beden. Hyunjin oldugunu tahmin ettigimden yanina gittim. Arkasi donuk oldugu icin korkutmamak amacli bogazimi temizler gibi yapip iceri girdim.

"Uyandin mi?"

"Hm hm."

Hala ocaga donuk birseyler pisiriyordu. En son pisdigini anlayip ocagi kapatti ve on kisinin doyacagi kadar fazla yemek olan masanin ortasina koydu.

"Otur hadi, yorgunsun baya."

"Sey sagol."

Masaya oturdugunda bende karsina gecip oturdum. O rahatca yemegini yerken ben masaya cekingen bakislarimi atiyordum.

"Yesene bakman icin hazirlamadim bunca seyi."

"Ah evet evet tabi. Ama orda konustuktan sonra ne oldu?"

Elindeki cubuklari birakip ellerini masanin ustune koydu ve bana bakti.

"Biranda bayiliverdin. Bende seni once hastaneye sonra evime getirdim. Yorgun ve bitkin oldugunu soylediler."

"Tamam sagol."

"Neden yukari ciktin ki orasi pek iyi yerler degil. Oturmaya devam etmeliydin."

"Biliyorum. Sadece seni bulmak istemistim ama..."

"Anladim anladim. Seni tek biraktigim icin ozur dilerim."

"Sorun degil demek isterdim..."

İkimizde sus pus olup masaya baktik. Bir sure sonra Hyunjin sandalyesini yanima cekti ve pilav toplariyla yaptigi civcivleri onume cekti.

"Bak sana benziyorlar."

Diyip gulmeye basladi. Onu ilk defa gulerken goruyordum. Sadece gulumseyip gulmesine odaklandim.

"Ac agzini."

Cubukla aldigi pilavdan civcivi agzima uzatti. Once sasirip yuzumu geri ceksemde sonra cubukta duran pilavi agzima aldim.

"Wow lezzetli olmus."

"Begendigine sevindim."

Gulumsedikten sonra yemek yemege devam ettik. Hyunjin ilk defa bu kadar samimi olmustu. Belkide moralimi yukseltmek icindi.

Yemekleri yedikten sonra sofrayi kaldirip salona gecmistik. Telefonumu cantami vs. bana vermisti. Telefonumu acinca Seungminden ve Chan Hyungdan binlerce mesaj ve arama oldugunu gordum.

"Hiii kahretsin!"

"Ne ne oldu?"

"Chan Hyung agzinma sicacak."

"Niye ki?"

"Cok soru soruyorsun be!"

Seungmini arayacaktim ki dunden ona tiripli oldugumu hatirlayip vazgectim. Chan Hyungada aciklama yapamazdim. Eger soylersem beni bir daha disari cikarmazdi. Telefonumu kapatip cantamin icine koydum. Hyunjin telefonuna gomulmustu.

"Hyunjin?"

Demistim koltuktan kalkip onun yanina otururken.

"Efendim."