Son Bir Şans?

~Onun için~

....

.....

.......

....Elindeki kitabın sayfalarını bir kez daha çevirdi.

Hep aynı noktada takılıyordu,
Bir şey eksikti.

Aklı almıyordu sayfanın üstünde bildiği bütün gizleneni görünür kılma büyülerini denemişti.

Ama nafile, kitabın sayfalarında gizlenen
Harita halen ortaya çıkmamıştı...

Strange sinirle koltuğuna oturdu,
2 gün olmuştu görev dağılımı yaptıklarından belli.

Tony mavi kristalleri almak için dünyanın öbür ucunda olan Rusya'ya gitmişti.

Orada genellikle baronların bulunduğu bir açık arttırmaya katılacaktı.

Wanda ve Thor ise yanlarındaki Clint ile Asgardda'ki eski kutsal boyut kapılarını arıyorlardı.

Gelelim Steve ile Bruce, onlar bu süreç boyunca diğer kahramanların yerinede mesai yapacak. Nick'e yardım edeceklerdi.

Sam ve Pietro ise Strange'nin onlara verdiği harita ile Eski dinin lanetli bulup mühürlediği kitapları zaman boşluğunda arıyorlardı.

Hepsinden iyi haberler geliyordu. Neredeyse işleri bitmişti.

Ama Strange kitaptaki saklama büyüsünü çözemezse yaptıkları her şey çöp olacaktı...

Çünkü Peter için gereken herşey zaman
Tapınağındaydı.

Ve onu bulmak için ellerindeki tek şey bu boş görünen ama içinde evrenin sırlarını saklayan parşömene bağlıydı.

Strange omuzlarındaki yükün ağırlığını bir kez daha hissetti. Ve içi umutsuzlukla doldu, Ağrıyan başını sinirle ovdu.

2 gündür bir dakika bile dinlenmeden çalışan vücudu çok halsizdi.

Gözleri kapanmak için zihni ile savaş halindeydi.

Oturduğu sandalyeden bedenini masaya yasladı ve kafasını kolları arasına alıp uyku için çırpınan bedenine istediğini verdi.

....

......

....

Etrafına yayılan enerji hızla değişiyordu. Bu normalinden çok daha farklı olan sinerji ise ruhuna uyanması için işkence ediyordu.

Aniden yayılan yeşil ışıkla uykusu bölünmüştü, ve nihayet gözlerini kırpıştırarak açtı.

Cenin pozisyonunda duruyordu Zaman taşı boynunda şimdiye kadar görmediği bir parlaklıkta parlıyordu.

Ayrıca...

AYRICA O BOŞLUĞA DÜŞÜYORDU!

Nerede olduğunu ve altındaki siyah karadelikimsi şeye çekilmek üzere olduğunu nihayet fark edebilmişti Strange.

"AAAAAAĞĞ"

Ağzından büyük bir çığlık firar ederken, boşluğun ortasındaki o büyük siyah huzme onu içine çekmişti...

Sonraysa daha hızlı bir düşüş ve nihayet bedeninin zemine sert bir şekilde çarpışı...

Strange kemiklerindeki sızıyla olduğu yerde kıvranmaya başladı başı enerji yoğunluğu yüzünden neredeyse çatlıyordu.