Nazlı ellerinde sıkı sıkı tutduğu kağıt parçasını Mert'e uzatdı.
"Dersle ilgili notları istemişdin. Bu arada yeni taşındınız hayırlı olsun" dedi genç kız gülümsemesini hiç bozmadan. Merdivenlerden gelen ayak sesleriyle gençlerin bakışları oraya kaydı. Yeşil gözlü çokda uzun olmayan kahverenkli saçlı kız Murata bakdı. Murat onun kim olduğunu çokdan anlamışdı. Kapıya yakın bir mesafede ona bakıp gülümseyen kız Sunaydı. Murat ayakkabılarını almış Sunayla birlikde gözden kaybolmuşdu. Nazlıda sohbet devam etmeyince kendi evine geçdi. Asena çantasını alarak arkadaşlarına döndü
"Bem dışarı çıkıcam. Eve gelince yeni sohbet açarız. Eskiden olduğu gibi belki " dedi.
Sanem ve Mert sadece kafa sallamayla yetindiler. Yaklaşık 15 dakika sonra masanının üzerine Mert kahveleri koydu. İkisi tekbaşına kalmışlardı. Sanem şu sıralar sanki endişeliydi. Yanlız kalmışken ağzını aramak istiyordu Mert. Belki bir şeyler söylerdi genç kız. Mert umutlu olmasada ayna karşısında oturup dışarıyı bakan kıza bakdı. Kendi içinde "belkide şu an sırası değil" dedi ve susmayı tercih etdi.
Sanem bakışlarını tam sağında oturan Mert'e çevirdi. Kızın boğazında düyümlenen o kelimecikler bir anda dökülüverdi
"Neden kimseye güvenmiyorsun ?"
Mert şaşkın bakışlarını kızın üzerinde gezdirirken bu ani soru karşısında şaşırdı. Ama o Mert Güngördü tabiyiki bir cevabı olucakdı. Boğazını temizledi.
"Dünya bu haldeyken güvenmek istemiyorum belkide" dedi genç adam
Sanem yüzüne buruk bir gülümseme yerleştirdi. Bakışlarını Mertden çekip yeniden dışarıya bakmaya başladı
" Belkide güvenmediğimiz için bu haldedir dünya." dedi ve nefes alarak devam etdi.
"Biliyormusun Güngör sanki eskisi hibi değiliz. Sanki yüzümüzden düşmeyen gülümsememizi çalmışlar gibi.
Sen hep dersin ya bizi bu gün biz yapan, bu halimize getiren bir geçmişimiz var. Sanırım Güngör ben o geçmişi çok fazla özlemeye başladım."
Mert kahvesini masaya bırakdı
"Cahilsin. Yine mi depresyona düşdün?
Ayrıca bu cümleleri nerden duydun. Üstüne lütfen depresyona düşerken benim cümlelerini kullanma. Senin cümlelrin olamaz sen o kadar zeki değilsin?"
Mertin yüzündeki gülümseme büyürken Sanem elindeki yastığı ona fırlatdı
"2 dakika sohbet edilmiyor seninle"
"Ufaklık bu sohbet değil depresyona nasıl düşeriz dersleri" dedi
Kapı zilinin sesi evde yankılanınca Mert offlmaya başladı
"Yemin ederim rahat yok. Daha dün taşındık. Bu kadar sevilmez bir insan" dedi sırıtarak.
Sanem yüzünü ekşitdi
"Öv kendini. Zaten bu gidişle zaten sadece sen övüceksin. Ego yumağı"
"Ego yumağı ne be?
Yeni takma isim mi buzldun bana? "dedi Mert kahkaha atarak.
Açılan kapıdan Murat içeri girdi.
"Oğlum kaç saatdir napıyorsun? Açsana kapıyı. Zaten kilitlemişsin" dedi ayakkabılarını çıkararak.
"Asena yok oda gelsin artık şu ne sohbetse açalım " dedi Sanem
Bir kaç saat geçmişdi Asena eve gelmiş ekip salonda oturmuşdu. Ama kimsenin ağzını bıçak açmıyordu. Asena ayağa kalkdı
"Ee ? Sohbete başlamak isteyen var mı?
Mert senden başlayalım dedi.
Mert her şeyi onlara nasıl anlatıcağını düşündü. Bir karara varmışdı. Her şeyi anlatmaya gerke yokdu. Bir kısmını bilseler yeterdi. Ekip bir cevap beklerken Mert aklında planını kurmaya çokdan başlamışdı bile.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bizimkiler(seyahet)
Random5 gençden oluşan ekibin aynı eve taşınmasıyla başlar her şey. Bu ekip yavaş yavaş yok olduklarını görmeyecek kadar mutlu. Bu kara bulut durmuşdu başlarında ama göremiyordular bu buluutu. Ya yağmur onları ıslatıcakdı ya da yağmur onları ıslatmadan ö...
