Bizimkiler(seyahet)

Bölüm 4

Yeniden kelimeler boğazlarda düyümlendi. Her kes oturmuş sonunu bekleyen insanlar gibi. Mert bu sessizliğe dayanamadı daha fazla ayağa kakldı. Tam karşısında oturan ekibine bakdı. Henüz gerçekleri anlatamazdı. Ama bazı şeyleri söyleye bilirdi sebebini bilmelerine fazla gerek yokdu diye düşündü. Konuyu hafif hafif açmaya karar verdi
"E noldu arkadaşlar ama 1 saatdir konu açalım diyorsunuz. Şimdi konuşan yok"
Asena yeşil ve mavi karışımı olan gözlerini Merte dikdi
"Tamam o zaman konuşmaya bu kadar meraklıysan sen başla"
Mert boğazını temizledi ve konuyu kendinden başka bir şeye değişmeye çalışdı.
"Murat Sunay meselesi ne?
Bize bir şey anlatmadın"
Murat şaşkınlığını gizletemedi.
"Oğlum konu bana ne ara geldi?
Ayrıcada hemen salak saçma şeyler düşünmeyin sadece arkadaşız. 1 aydır tanıdığım kızdanmı etkilenicem?"
Asena ve Sanem yüzüne çokdan bir gülümseme yerleşdirmişdi bile.
Asenanın gülümsemesi bir anda yüzünden kayboldu.
"Sen konuyu değişdirmeye çalışma. Dökül " dedi sert bir şekilde.
"Bana Azerbaycandan çok güzel bir iş teklifi geldi. Büyük bir ihtimallede oraya taşınıcam. Bu işin ne kadar süreceği hakkında bir fikrim yok. Muratda Azerbaycana gönderiliyor ama benden bir kaç ay sonra gelicek. Benim için çok zor bir karardı. Sizinle birlikde burda kalmayı isterdim ama..."
Sanem dolmuş gözlerini her kesden gizletmeğe çalışarak güldü ve Mertin dediklerini yarıda kesdi.
"Ama sen kendini daha çok düşünerek bizden vaz geçdin."
Mert daha fazla bir şey söylemedi. Her kesin ne düşündüğü yüzünden okunuyordu.
Son anda elini havaya kaldırdı
"Sizinle geçireceğim çok güzel bir kaç hafta var. Benimle birlikde güzel haftalar geçirelim mi?"
Eller havaya kalkdı. Her kesin kalbi bunu daha çok istiyordu çünki.

1 kaç hafta sonra

Araba hazırlandı her kes önce Ankaraya gidecekdi. Ordanda her kes kendi hayatına dönücekdi. Ön koltukda Mert ve Murat oturdu.
Arka koltukda Sanem ve Asena oturdu.
Yolculuk hayatlarında ilk defa bu kadar sessiz geçiyordu. Asena ortamı renklendirmek için rastgele bir şarkı açdı. Şarkının sözleri yüzlerinde gülümseme yaratdı.
Şarkı onlara şöyle sesleniyordu

🎶"Uzunlar yanıyor arabamızda
Bu ışık hepimize fazla
Geceyi böler
Bilmem ne ola bilir aramızda
Bu ışık ikimize fazla
Arayı bozar"🎶

Genç kız yorgun ve morarmış ayaklarını kapıdan içeriye atdı. Aylar sonra ayaklarını gerçekden güvende hiss etdiği eve atdı. Dila Keskin aylar sonra yeniden huzur hiss ediyordu. Telefonuna aylar sonra ekibin güzel bildirimi geldi. Dila yanaklarından akan yaşları silerek güldü. Yeniden bu salaklara kavuşduğunu gördü. Cidden ekibin ismini "2 insan, 1 ölü, 1 offline, 1." Koymuşlardı
Genç kızın aklında dolanan bulanık görüntüler onu biraz daha rahatsız etmeğe başlamışdı. Bildirimlere bakdı. Elleri klavyeye kaydı. Yüzündeki gülümsemeyle birlikde yazmağa başladı
"Cidden ben eve döndüğüm gün mü evi hepiniz bırakdınız?
Bu zeki düşünce kimden çıkdı? " yazdı.
Dila oturduğu yerden kalkdı. Kafası çatlıyıcak gibiydi. Kulakları durmadan çınlıyor ve yabancı bir ses kulaklarından çıkmıyordu.
Bulanık anıları peşini bırakmıyordu. Kafasında dönen şeyleri çözecekdi. Bir şeyler dönmüşdü ama yalnız başına çözmek istiyordu. En azından şu anlık.